Toch wel enigszins teleurgesteld keerde het 4e team terug uit Utrecht na de 5-3 nederlaag tegen De Rode Loper 4.
Na ongeveer 3 uur spelen had het er alle schijn van dat gewonnen zou worden.
Wim Deurloo was als eerste klaar; zijn tegenstander zag geen kans om het kleine voordeeltje om te zetten in winst waardoor het remise werd. Bert van Geldere kreeg geen kans om in zijn spel te komen en verloor kansloos; hij was daar zelf niet zo over te spreken. Henk van Houwelingen kwam ook materiaal achter, maar hij hield zijn tegenstander toch nog lang bij de les en moest uiteindelijk toch opgeven. Rob van Driel stond goed maar gaf een stuk weg en een nederlaag leek op komst, maar Rob ging er nog even voor zitten, zijn tegenstander dacht er mogelijk te gemakkelijk over en gaf na een blunder gewoon een stuk terug aan Rob, zodat men het met de laatste pionnetjes uit moest vechten. Rob was 1 zet eerder aan de overkant, op de diagonaal, waardoor het pionnetje van de tegenstander niet meer kon promoveren. Winst voor Rob en een zeer gefrustreerde tegenstander aan de andere kant van de tafel.
Mark Couwenberg weerde zich knap tegen een ervaren teamspeler van De Rode Loper, die moest uiteindelijk berusten in remise. Knap gedaan van Mark.
Jan Post had een pionnetje meer en een duidelijk betere stelling plus een behoorlijk tijdsvoordeel. Even een moment niet goed opgelet kostte een paard. De tegenstander durfde het uiteindelijk niet aan om de partij naar het einde toe uit te vechten, het had nog wel een poosje kunnen duren maar hij bood remise aan wat Jan niet kon weigeren. De druk kam toen te liggen op de schouders van Jaap Cornet, hij had tegen zijn tegenstandster een gewonnen stelling opgebouwd, maar werd op een gegeven moment wat onzeker en nerveus en ging hard onderuit. Jammer Jaap.
Hierdoor was de nederlaag al een feit zodat alleen Bert van Hees zijn, gebruikelijke, lange partij nog moest afwikkelen. Hij raakte door verwikkelingen een stuk achter maar kon de koning van de tegenstander goed bezig houden. In tijdnood bood de tegenstander remise aan, ook hier nauwelijks keus: accepteren. Doorspelen en gokken op de tijdnood van de tegenstander was een kleine optie, maar een remise door herhaling van zetten lag voor de hand. Als Bert afweek van de aanvalspoging zou hij best wel hebben kunnen verliezen.
Opvallend detail deze avond: De nieuwe regels van tijdcontrole in verband met de Fischer klok hadden eerder invloed op de spelers van De Rode Loper dan op de spelers van De Giessen en Linge. Zij lieten zich niet van de wijs brengen.