Het eerste team moest in de derde klasse van de landelijke competitie aantreden tegen directe concurrent HSC uit Helmond. Het werd een spannende en gelijkwaardige strijd. Toen Andries Dekker zijn partij won zag het, met een blik op de stellingen op de overige borden, er gunstig uit. Echter, Hemmo Mulder verloor en kopman Jesper Nederlof gaf in een minimaal gelijke stelling in een vlaag van verstandsverbijstering een toren weg, iets wat hem zelden gebeurt. Tim Schakel profiteerde in een stelling met ongeveer gelijke kansen van een fatale fout van zijn tegenstander en trok hiermee de stand weer gelijk. Bobby Fijlstra had inmiddels geremiseerd zodat er nog drie partijen gaande waren.
Jaco Vonk moest in opperste tijdnood een ontzettend moeilijke beslissing nemen. Koos hij voor zetherhaling om de tijdcontrole te halen of koos hij voor een risicovolle voortzetting waarbij op dat moment in zo’n korte tijd niet te overzien was of dit winst of verlies voor hem zou betekenen. Jaco koos voor het eerste en toen was zijn tegenstander er als de kippen bij om remise vanwege driemaal dezelfde stelling te claimen. Bij de analyse bleek dat de risicovolle voortzetting winst zou hebben opgeleverd.
Eddy Korevaar verloor helaas zijn eerste externe wedstrijd en zo kwam alle druk op de schouders van Henk Boot. Hij had in feite een onmogelijke opdracht want zijn voordeel – zo die er al was – was zo minimaal dat hij ijzer met handen moest zien te breken. Dapper ging Henk er helemaal voor met als gevolg dat hij in de tweede tijdnoodfase een stuk weggaf. Zijn tegenstander – ook in tijdnood – koos het zekere voor het onzekere en stelde zich tevreden met remise waarmee de winst voor Helmond werd veilig gesteld. Een minimale en enigszins ongelukkige nederlaag, waarmee de ambities voor het kampioenschap voorlopig even de ijskast in kunnen.