Afgelopen dinsdag, 21 november 2017, stond voor het 3e team de 2e wedstrijd van het seizoen op het programma. Tegenstander was Doorn Driebergen 4 dat de ouverture van het nieuwe seizoen met 5-3 had verloren van Magnus 2. Een verliezend team is vaak uit op eerherstel, zodat we niet moesten denken dat we een makkelijke avond tegemoet zouden gaan. Ruim op tijd arriveerde onze tegenstander, met een dame in de gelederen, in De Til, zodat klokslag half acht de wedstrijd kon beginnen.
In vergelijking met de eerste wedstrijd van het seizoen speelden we met twee invallers: Bert van Hees (bord 3) en Chris Tromp (4) hadden de plaats ingenomen van Arjan Uittenbogaard en Marcel van Wingerden die kennelijk beide geblesseerd waren. Vanwege de vorm zullen ze door teamleider Jan Post niet gewisseld zijn: in Utrecht wonnen beide heren hun eerste partij.
Evenals bij het verslag van de wedstrijd tegen Oud Zuylen 6 ook dit keer weer een verslag gebaseerd op eigen waarneming, aangevuld met aan- en opmerkingen en gedachtekronkels zoals ik die tijdens het verloop van de wedstrijd heb genoteerd. We gaan het rijtje af:
Aan bord 1 speelde Bert van Geldere, staand, een enerverende partij tegen de kopman van onze tegenstander. Het leek een replica te worden van de partij die Bert twee weken eerder speelde, waarbij hij in gunstige stelling door zijn tijd ging. Daar waar de tijd van Bert snel naar het 0 punt daalde, had zijn tegenstander zoveel tijd dat hij met gemak een rondje Giessenburg had kunnen doen en misschien zelfs nog wel een tweede rondje zonder dat dat hem in noemenswaardige tijdnood bracht. Als kiebitzer krijg je de zenuwen bij het aanschouwen van dergelijke partijen. Een prachtige stelling, maar is er voldoende tijd om de partij uit te maken. Daar waar bij mij het zweet in de handen stond, bleef Bert ijzig kalm en wist op het juiste moment met een kwaliteitswinst het volle punt binnen te hengelen. Een cursus timemanagement zou misschien geen overbodige luxe zijn. Dus mocht de vereniging nog ergens een potje hebben ….
Mark Couwenberg was nog maar net de tik te boven die de Gorilla hem in de eerste wedstrijd uitdeelde, maar speelde desondanks aan bord 2 een leuke partij. Vooral het eindspel was een lust om te zien. Iets met twee torens en een paard en een tegenstander die zich bijkans zelf mat zette. Een soort scoren in eigen doel. Mark kreeg op ludieke wijze zijn revanche.
Over de partij van invaller Bert van Hees aan bord 3 kunnen we kort zijn: een tactische remise zoals hij mij in de wandelgangen toefluisterde. Daar houden we het dan maar op.
De tweede invaller, Chris Tromp, speelde aan bord 4 en scoorde een vol punt op het moment dat het noodzakelijk was. Meer kan ik er niet over zeggen omdat de partij eindigde op een moment dat ik zelf nog druk bezig was met mijn eigen partij.
Grootmeester Jan Hein Donner had het ooit al eens gezegd: “vrouwen kunnen niet schaken”. Een opmerking die hem door de feministes in die tijd niet in dank werd afgenomen. Of Rob van Driel, bord 5, er ook zo over denkt, valt na dinsdagavond te betwijfelen. Hij werd door een dame mat gezet. Eén troost Rob …. dat gebeurt iedere man wel eens in het leven.
Teamleider Jan Post aan bord 6 speelde ook een tactische remise. Niet meer, niet minder.
Aan bord 7 leek Wim Deurloo een makkelijke avond tegemoet te gaan. In no-time won hij twee pionnen en kon de partij freewheelend uitspelen. Althans dat had gekund, als de heren aan het bord naast mij niet waren overgegaan tot een potje ordinair snelschaken. Toen de rookwolken hiervan waren opgetrokken was er weinig tot niets meer over van Wim’s prettige stelling. Sterker nog … hij moest vrezen voor het ergste. Maar zie, Wim rechte zijn rug en stroopte, naar goed Rotterdams gebruik, de mouwen nog eens op, krabbelde weer overeind en wist dankzij een ver opgerukte pion toch nog een remise binnen te hengelen.
Hoewel je vaak van te voren niet weet tegen wie je speelt, heb ik voor aanvang van deze wedstrijd toch even mijn, mogelijke, tegenstander geanalyseerd. In de eerste wedstrijd van het seizoen speelde Willem van Amerongen aan bord 8 bij onze tegenstander. Ik ging er daarom vanuit dat hij ook deze keer aan bord 8 zou verschijnen. En die gok bleek juist. In de interne competitie bij Doorn Driebergen geen echte hoogvlieger en de eerste wedstrijd tegen Magnus 2 verloren. Verder kwam ik niet veel meer te weten over mijn tegenstander. Een officiële KNSB-rating heeft hij niet dus daar werd ik niet veel wijzer van. Afwachten dus maar. Uiteindelijk bleek het allemaal wel mee te vallen. Mijn tegenstander ging 19 zetten leuk mee, maar ging toen opzichtig in de fout.
Deze stelling ontstond na 19. Dc3. Mijn tegenstander speelde hier 19….. d5 ? en na 20. exd5 Df8, 21. dxc6 Td6, 22. cxb7 Kxb7, 23. Db4+ is het zo goed als uit.
Ter leering en ter vermaeck toch nog even de slotstelling:
Van Amerongen heeft zojuist een pion op f3 geslagen. Na 28. Ld5+ gaf hij op.
Heeft u ondertussen meegeteld ? De anderhalve punten van de invallers en de enige verliespartij meegerekend leverde een 5½-2½ overwinning op. Door deze overwinning klimmen we naar een gedeelde tweede plaats in de stand (samen met Oud Zuylen 6), één punt achter koploper Vegtlust 2.
Met 2 uit 2 mag ik mij op dit moment topscoorder noemen van het derde. Iets waarvan ik mij niet kan herinneren dat ooit eerder geweest te zijn….. topscoorder. Vervelende bijkomstigheid is echter dat ik ondanks twee overwinningen geen enkel ratingpunt heb verdiend. Beide tegenstanders hebben namelijk geen officiële KNSB-rating. Dat heb ik dan weer …
Op 12 december 2017 spelen we thuis tegen Doredenkers 1 uit Wijk bij Duurstede. En omdat het zo goed is bevallen, is de toegang weer gratis. Komt dat dus allen zien.
John Dessens