Afgelopen dinsdag was uw verslaggever niet lijfelijk aanwezig, omdat hij voor zijn andere team van Zukertort-Amstelveen een wedstrijd moest spelen. Er werd nipt gewonnen met 4,5-3,5 en zijn bijdrage was een soliede remise tegen een even sterke tegenstander. Grappig genoeg was dat zijn voorganger als voorzitter van de Schaakbond Groot Amsterdam, maar ze hadden nog nooit tegen elkaar gespeeld.
Maar goed, de interne competitie ging alweer de 7e ronde in. Jaco Vonk bestreed koploper Louis Rutgers op originele wijze. Een bekend gambietje in de opening leidde tot een flink aantal opeenvolgende pionzetten van wit, liefst 12 zetten achter elkaar! Het was niet onmiddellijk op internet na te gaan of we hiervan van een record mogen spreken. Curieus was dat hierna het eerst ontwikkelde stuk de witte koning was op zet 13! In ieder geval was het duidelijk een partij die niet volgens gebaande paden verliep. Louis voelde zich genoodzaakt een stuk tegen twee pionnen te offeren, maar kreeg daarvoor onvoldoende compensatie en verloor. Door deze overwinning nam Jaco de koppositie op de ranglijst weer over. Een verrassende uitslag was de winst van Ton Lodder op Hans Karelse. Het was een partij met wisselende kansen en wisselende materiaalverhoudingen. Hoewel Ton aan het eind via een vork materiaal verloor had hij als troef twee vrije randpionnen. Het bleek voor Hans niet mogelijk die beiden af te stoppen en Ton kon een mooie overwinning bijschrijven. Een tweede verassende uitslag was de winst van Henk van der Hoek op Eddy Korevaar. Hoewel Eddy eerst veel beter stond, raakte hij de draad kwijt en verloor.
Zaterdag 2 november was de 2e ronde in de KNSB en we trokken naar Rivierenland die hun speellokatie niet meer in Buren hadden, maar verhuisd zijn naar het Dorpshuis in Tricht. Teamcaptain Jeroen Brandsma kende heel wat van hun spelers en had ons wat algemeenheden ingefluisterd. In ieder geval bleken onze tegenstanders hun kopman te missen. En zoals verwacht, bleek dat zij hun opstelling verder behoorlijk hadden veranderd/aangepast in vergelijking met hun eerste wedstrijd die ze gewonnen hadden.
Het eerste resultaat werd geboekt door Louis Rutgers op bord 6 tegen hun speler met de op een na hoogste rating. Het leek er op dat wit na de opening wat makkelijker stond en Louis had een grappige, gedrongen, maar heel soliede pionnen formatie op de damevleugel. Er bleek voor wit geen voordeel te behalen en Louis boekte een keurige en soliede remise.
Datzelfde resultaat behaalde Tim Schakel op bord 4. Zoals bekend is Tim iemand van een rustige opbouw van de partij, goed nadenken, geen overhaaste beslissingen of manoeuvres, maar zijn tegenstander, die de hoogste rating aan hun kant had, dacht daar heel anders over. Reeds op zet 5 gooide hij alle remmen los en stormde in het centrum naar voren. Na lang denken koos Tim voor een agressief antwoord, waarop vervolgens zijn tegenstander ook flink wat tijd in de stelling investeerde, maar niet altijd de allerbeste keuzes maakte. Tim kwam daarop iets beter te staan, maar nu was hij degene die niet altijd de sterkste zet koos. Hoewel hij op een gegeven moment een pion verloor, bleek achteraf dat hij niet in verliesgevaar is geweest. Hij hield het hoofd koel en wikkelde af naar een remise.
Op de eerste twee borden hadden onze tegenstanders spelers met een wat lagere rating geplaatst. Zeker gold dat voor de tegenstander van Henk Boot op bord 2. De opening liep voor Henk naar wens, er werden wat stukken geruild waarna Henk een wat makkelijker pionnenstructuur had. Zijn tegenstander besloot tot een vroege dameuitval met 13. Dg4, maar speelde Henk hiermee eigenlijk in de kaart. Toen hij vervolgens kort rokeerde kon Henk twee pionnetjes tegelijk onder vuur nemen, waarvan hij er eentje won. Dat was na 15 zetten natuurlijk plezierig, temeer omdat, zoals al was voorspeld door Jeroen zijn tegenstander toen al ruim een uur had gedacht en Henk een tijdsvoordeel van 40 minuten had opgebouwd, altijd lekker. Wit had niet echt compensatie en maakte op zet 20 een fout door een penning van zijn loper op d4 toe te laten. Wit had overigens toen nog maar 10 minuutjes bedenktijd over. In plaats van de penning op te voeren en daarmee een tweede pion te veroveren (wel gezien door zijn “buren” Eddy en Jaco), ruilde Henk af naar een uitstekend toreneindspel en maakte daarin langzaam maar zeker vorderingen zonder zijn tegenstander tegenkansen te gunnen en bereikte een gewonnen stand. Het verzilveren van de buit kostte niet al teveel moeite en Henk bracht het team hiermee op voorsprong.
De voorsprong werd uitgebreid door Tony Else op bord 7. Tony speelde de opening rustig zoals we dat van hem kennen. Misschien stond hij wat makkelijker, maar de meest logische uitslag zou toch remise zijn geweest. Maar zijn tegenstander was blijkbaar met zijn gedachten al in de decembermaand aangeland en deed een Sinterklaas- of Kerstmanaanbod. Het verschil hiertussen was niet helemaal duidelijk, maar Tony pakte dit geschenk met beide handen aan en noteerde een overwinning. Vanaf dat moment, een 3-1 voorsprong, en de ontwikkelingen bij de anderen bekijkend, leek een overwinning zeker tot de mogelijkheden te behoren.
De volgende die daaraan een positieve bijdrage leverde was Eddy Korevaar op bord 3. Hij kwam lekker uit de opening en bouwde meerdere dreigingen in de stelling. Dit leidde tot winst van een pion waarna meerdere stukken van wit en zwart wat om elkaar heen draaiden op de damevleugel. Tenslotte kon door wit nog een pionnetje op de koningsvleugel worden veroverd en de damevleugel oogde vervolgens heel erg “opgeruimd”. Eddy zette op de koningsvleugel krachtig door en kreeg de vis keurig op het droge.
Op bord 1 had Jaco Vonk ogenschijnlijk een zwakkere tegenstander, maar daar bleek in de praktijk weinig van. Jaco koos een rustige partijopzet, maar dat leidde na ruil van stukken tot een tamelijk dichtgeschoven stelling waarbij zwart in ieder geval een “goede” witte loper had en Jaco een “slechte”. Het leek na ruil van de laatste zware stukken uit te draaien op een vrij bloedeloze remise en Jaco deed dan ook een begrijpelijk remiseaanbod (Eddy was toen nog niet klaar, maar stond al wel heel goed). In belang van het team en omdat hij nog een klein kiertje in Jaco’s stelling op de damevleugel zag speelde hij door. Achteraf had zwart eerde kansen dan wit vanwege een ver opgerukte g-pion, die niet zwak, maar eigenlijk heel sterk was. Jaco had overigens toen zwart zijn kansen niet waarnam, weinig moeite het kiertje te dichten en hiermee remise veilig te stellen en bovendien hiermee ook de winst van het team. De stand was dus inmiddels 4,5-1,5 in ons voordeel.
Echter bij Hans Karelse op bord 8 was de situatie erg zorgelijk. Hans stond na verloop van tijd erg gedrongen en had weliswaar zijn zware stukken op de g-lijn gepositioneerd, maar de f-lijn was het domein van wit met als doelwit een zwakker pion op f7. Maar wat in deze laatste fase van de partij wel echt belangrijk was, wit had inmiddels een stuk meer en begrijpelijkerwijze was het niet te houden.
Als laatste was teamcaptain Jeroen Brandsma hard aan het werk. Na zijn bekende opening waren er flink wat stukken geruild en had Jeroen een extra pionnetje buitgemaakt. Tenslotte ontstond een 4-toren eindspel met 2 vrijpionnen voor Jeroen op de koningsvleugel en een vervaarlijk ogende a-pion van zwart. Nadat Jeroen een schaakje had gegeven met zijn a-toren, was in de analyse na afloop een schaakje met de andere toren kansrijk geweest.