Traditiegetrouw werden we weer voor een uitsteken de BBC welkom geheten door Gerard de Gans in zijn vertrouwde vroegere werkomgeving. Het was heerlijk weer, zodat de door de opper-BBC-stalmeester van dienst Ernst Delwel voortreffelijk bereide gerechten hun weg naar de verschillende magen vonden. We zaten gezellig met een hapje en drankje aan tafels buiten en konden zo gezellig met elkaar bijpraten, al dan niet over schaakgerelateerde vraagstukken. Na de BBC was de showroom met verleidelijke uitgestalde (bijna) nieuwe auto’s weer een goede plaats om de prijzen uit te reiken en om om de laatste trofee, het snelschaakkampioenschap, te spelen. Er werden 7 rondes gespeeld. Al in de 2e ronde werd Henk Boot door een sterk spelende Wim Rietveld afgetroefd. Tijmen Schakel kon het in de 3e ronde niet bolwerken tegen Jaco Vonk. Opvallend was ook de goede start van Gerard de Gans die begon met een tweetal remises, daarna won en pas in de 4e ronde tegen Henk Boot tegen een nederlaag aanliep. In die ronde liep ook Hans Karelse tegen zijn eerste nederlaag aan tegen Jaco Vonk die de ene na de andere overwinning boekte en daar in ronde 5 tegen Henk Boot gewoon mee doorging. Dat werd overigens een lange manoeuvreerpartij waarin Jaco steeds het beste van het spel had en Henk uiteindelijk de verdediging niet vol kon houden. In ronde 6 liep Tijmen Schakel tegen André van Wingerden tegen zijn 2e nederlaag op. Uiteindelijk won Jaco met een 100% score (7 uit 7) op eerbiedige afstand gevolgd door Henk Boot en Tijmen Schakel met 5 punten. Henry Houweling legde beslag op de 4e plaats met 4,5 punt terwijl een viertal spelers eindigden met 4 punten: André van Wingerden, Wim Rietveld, Hans Karelse en Gerard de Gans. De prijsuitreiking deze avond had de volgende winnaars: Henk Boot clubkampioen voor Jaco Vonk en Hans Karelse, Jaco Vonk werd zowel rapid- als snelschaakkampioen. De ambassadeurscup voor het beste resultaat in de externe competitie ging nipt naar Christiaan Boudewijn met een score van 55,6% voor Mattias Stok 55% en Eddy Korevaar 53,8%. De prijs voor de beste ELO-stijger was al wekenlang bekend. Mattias Stok won namelijk 213 punten, ver voor Christiaan Boudewijn en Hans Karelse.
Helaas was er een oneven aantal deelnemers. Chris Tromp bood sportief aan dan maar een bye te nemen. Er werden nog 7 potjes gespeeld. Aan de top speelde Bert van Hees tegen Henk Boot, die afgelopen week weliswaar kampioen was geworden, maar toen door Tony Else op een nederlaag werd getrakteerd. De wedstrijd tussen Bert en Henk ging lang gelijk op. Beiden speelden soliede en kleine grapjes werden door de tegenstander goed herkend en geneutraliseerd. Dat kostte Bert overigens wel meer tijd dan Henk, die veelal zo’n 15 minuten meer op de klok had. Begrijpelijkerwijze bood Bert rond de 25e zet in volstrekt gelijke stelling remise aan. Maar Henk vond dat het nog te vroeg was (22.00 uur) en dacht met een potentiële vrijpion Bert nog wel wat probleempjes voor te kunnen schotelen. Die vrijpion kwam er in gelijke stelling op zet 46, maar toen Bert zijn witte loper terugtrok en ruil ervan aanbood met overgang naar een toreneindspel, had Henk snel gezien dat dit wel een erg voordelig toreneindspel voor hem was. Toreneindspelen lopen weliswaar vaak uit op remise, maar niet altijd…. Vooral door de dominante positie van zijn koning, werd het voordeel van Henk beslissend. Diagram na 51. … Tc6.
Jan Post speelde tegen Henry Houweling die met Dxb2 de beruchte b2 pion sloeg. Maar Jan kon een gemeen aftrekschaakje in de stelling vlechten. Na Lxf7+ kon de volgende zet de ongedekte zwarte dame op b4 worden ingerekend. David Carlsson redde het niet tegen John Dessens. Ook in de partij Anne van Heelsum tegen Egbert Meier sloeg de zwartspeler de beruchte pion op b2. Anne kreeg een mooie ontwikkelingsvoorsprong en na het ongelukkige zwarte f5, sloeg de aanval van Anne door. In de partij tussen Huig Visser en Rob van Driel kwam Rob al snel een pion voor. Zijn voordeel nam steeds grotere vormen aan en tenslotte viel Rob met een vork de witte dame en beide witte torens aan. Dat was voor Huig het moment om op te geven. Bert van Geldere en André van Wingerden speelden een evenwichtige partij, waarbij Bert een vrije a-pion had die door André voldoende kon worden afgestopt, terwijl André ook de open b-lijn domineerde. De computer had achteraf wel wat op een aantal zetten van beiden aan te merken, maar het uiteindelijke resultaat bleef toch een gelijke stelling. Op een gegeven moment speelde Bert 50. De3 maar miste dat hij vanwege de gepende e6 pion Dxd5 kon spelen. Dan was de stelling in evenwicht gebleven. Maar nadat paard en loper van het bord waren verdwenen resteerde een voor André gewonnen dame eindspel dat hij enkele nauwkeurige zetten later in winst omzette. Tony Else en Hans Karelse speelden een duidelijke manoeuvreerpartij. Zij hielden elkaar lange tijd in evenwicht, maar beiden hadden op een gegeven moment de mogelijkheid een kwaliteit te winnen, maar dat kwam er niet van. Uw verslaggever lukte het niet de partij goed na te spelen, zodat niet geheel duidelijk werd waar precies deze momenten plaats vonden. Er werd veel geruild en het uiteindelijke eindspel werd remise gegeven, al was Hans daar achteraf niet tevreden mee. Hij begreep niet waarom hij aan het eind van de avond in zo’n vredelievende bui was. Met deze laatste ronde van de interne competitie veranderde er aan de top weinig. Henk was de week ervoor al kampioen geworden, Jaco werd ongeslagen tweede en heeft alleen tegen Henk driemaal remise gespeeld. De derde plaats was al enkele weken vast in handen van Hans Karelse, terwijl in de laatste ronde Tony Else alsnog Mattias Stok passeerde die de laatste avond niet speelde en op de vierde, respectievelijk 5e plaats eindigden. Mattias was ook degene die niet allen dit jaar veel (35!) partijen speelde maar ook meer dan 200 ELO-punten won in het ELO-stijgklassement. De afgelopen vrijdag mocht het eerste SOS-team proberen het beroerde seizoen nog enigszins waardig af te sluiten. We misten helaas Bram Capelle en André van Wingerden maar hadden met Tony Else en David Carlsson twee goede invallers. Er werd net als enkele jaren eerder bij DBC in De Bilt een gemeenschappelijke slotronde gespeeld. Hoewel bij andere wedstrijden al enkele snelle uitslagen werden gezien, was dat in onze wedstrijd tegen BSG uit Bussum niet zo. Wel begonnen we voortvarend met een goede overwinning van Louis Rutgers, helaas kwamen onze tegenstanders snel weer langszij toen Tony Else verloor. Maar we kwamen dankzij Tijmen Schakel weer op voorsprong. Hij speelde een prima partij en had goed gezien dat het zwarte Pxf2 kon en moest worden beantwoord met een korte rokade! Diagram na 10. …e5-e4 waarna 11. Pg5 Pxf2 en 12. 0-0!. De aanvalsopzet van zwart haperde al snel, het zwarte 12. … Ld4 oogde sterk, maar 13. Le3 was afdoende. Tijmen vond hierna nog enkele mooie zetten en zwart raakte toenemend de weg kwijt. Tijmen kwam materiaal voor, uiteindelijk na een handig vorkje met schaak een kwaliteit en later nog een stuk. Een puike overwinning van Tijmen die waarschijnlijk terecht meende dat het zijn beste partij van het jaar was geweest! Maar helaas kwamen onze tegenstanders opnieuw langszij na verlies van David Carlsson. Van de overige stellingen stond alleen Henk Boot heel goed. Arjan Uittenbogaard kwam een pion achter en zijn stelling werd steeds moeilijker. Ook bij Hans Karelse ging het mis, nadat hij een kwaliteit en pion was achter gekomen. Dat betekende een 4-2 achterstand. Bij Jaco Vonk was de stelling lang in evenwicht, maar in het eindspel bleek zijn slechte loper niet opgewassen tegen een zwart paard. En toen verongelukte Henk Boot ook nog. Na een openingsfout van zijn tegenstander stond hij een pion voor, kwam langzaam beter te staan en had de h-lijn met zijn torens in handen. Maar hij zag een nog “mooiere/directe” weg naar groot voordeel. Maar hij overzag een penning waardoor zijn voordeel opeens tot 0 was teruggebracht en na een tweede fout in het eindspel bleef hij zelfs met lege handen achter. Opnieuw een 6-2 en onnodig groot uitgevallen nederlaag. Volgend jaar maar een treetje lager proberen….
Door de afwezigheid van Jaco Vonk, werd Henk Boot al voor er deze avond een zet gespeeld was, kampioen. Hij moest het nog wel even laten zien tegen Tony Else. Met de zwarte stukken stelde hij zich soliede op en de strijd was lange tijd in evenwicht. Niettemin had de immer optimistische Henk het idee een tijdje wat beter te hebben gestaan, maar dat oordeel was volgens Tony en de computer niet terecht. Langzaam leek het allemaal wat makkelijker voor Tony te worden, hij kreeg een klein plusje, totdat Henk eenzelfde soort fout maakte als enkele weken eerder in de bekerfinale tegen Jaco. Daarmee kreeg Tony een cadeautje, dat hij met plezier aannam en Henk dus zijn eerste nederlaag in de interne competitie bezorgde. Hans Karelse speelde een bizarre wedstrijd tegen André van Wingerden. Hans meldde op een gegeven moment dat hij iets doms had gedaan. Inderdaad kwam André erg mooi te staan en de witte koningsstelling werd verpulverd. Gelukkig voor Hans had hij lang gerokeerd, maar de opmars van een drietal zwarte pionnen zou weldra beslissend zijn. Dat was althans het idee. Intussen had André nog wel een kwaliteit geofferd, maar toch leek zijn overwinning slechts een kwestie van tijd. Uiteindelijk ontstond een eindspel van loper + 2 pionnen (Hans) tegen een paard en 4 pionnen (André). Maar Hans kon de opmars van de zwarte pionnen blijkbaar voldoende vertragen, een zwarte pion inrekenen om zelf met zijn pionnen op de damevleugel aan een opmars te beginnen. André raakte zo de weg kwijt, dat Hans zijn a-pion kon laten promoveren! Over en uit en een wel erg koude douche voor André. Anne van Heelsum kwam steeds moeilijker te staan tegen Henry Houweling. In arren moede offerde hij een stuk, maar kreeg daar weinig voor terug. Henry vond nog een paar duimschroeven, draaide ze stevig aan en won overtuigend. John Vroege miste tegen Rob van Driel al snel een pion. Met een toenemend stellingoverwicht, voerde Rob de partij vlot naar winst. Chris Tromp zette zijn partij tegen Huig Visser ondernemend op en wist een beslissende aanval op te bouwen, met kwaliteitsoffer en al. Toen de zwarte loper van Huig naar f8 ging, was het aan Chris om met Pd5xf6 een fraaie matstand op het bord te zetten (diagram).
Bram Capelle won van Arjan Uittenbogaard maar het is uw verslaggeven ontgaan hoe dat in zijn werk ging. Deze avond speelde ook het tweede team zijn laatste wedstrijd in de externe competitie tegen Hoogland 3. Na een nederlaag van David Carlsson, kwamen er drie overwinningen. Bert van Geldere, Mattias Stok en Christian Boudewijn. Maar de 3-1 voorsprong bleek onvoldoende voor de winst, want Bert van Hees en John Dessens werden getrakteerd op een nederlaag, waardoor de eindstand 3-3 werd.
Op deze avond waren er enkele snelle beslissingen. Huig Visser overzag al vroeg een dreiging van Jan Post en dat kostte hem materiaal in het centrum. Dat kwam hij niet meer te boven. Ook Henry Houweling maakte al vroeg een stuk buit tegen Johan Vroege. Toen daar nog pionnen bijkwamen en de vrije a-pion van Henry in beweging werd gezet, was het pleit eigenlijk al beslecht. David Carlsson had tegen Bram Capelle zijn dag niet. Zijn ontwikkeling op de damevleugel liep significante vertraging op, zeker toen Bram op de velden f4 en g4 een paard resp. loper kon posteren. Een loperoffer op de 12e zet (!) van Bram leidde een snel einde in voor David. André van Wingerden koos tegen Henk Boot voor een “gewone” openingsopzet. Hij dacht dat Henk met een dubbelpion op e5 misschien wat minder stond, niet dus. Het paardoffer hierna op b5 was wel erg opportunistisch en van de gedroomde dreiging en opmars van de witte damevleugelpionnen kwam eigenlijk niets terecht. Op de 20e zet had Henk al min of meer winnend voordeel (-3.5) en het einde voor André werd versneld door een kortsluiting, waardoor hij pardoes mat stond. Met deze overwinning verstevigde Henk zijn koppositie op de ranglijst en heeft de titel binnen handbereik. Een interessante partij werd gespeeld door Anne van Heelsum en Chris van Wieringen. Anne stond overwegend vanwege de beheersing van het veld e5 via een halfopen e-lijn met torens en paard, waar tegenover een zwakke achtergebleven zwarte pion op e6 stond. Anne koos echter om de zwarte koningsstelling via de 3e rij met een toren aan te vallen, maar daar kon Chris zich wel tegen verweren. Anne offerde noodgedwongen een kwaliteit en had daarvoor zeker compensatie. Uiteindelijk kwam er een pionneneindspel op het bord, waarin Chris een beslissende pion meer had. Gerard de Gans kreeg tegen Egbert een tactische stelling waarin hij duidelijk beter stond. Hij kond dit voordeel in de loop van de partij verzilveren. De meest interessante partijen waren deze avond Bert van Geldere tegen Mattias Stok en Eddy Korevaar tegen Hans Karelse. Bert stelde zich vanuit de opening goed op en had wel een klein plusje. Maar hoe verder? Dat kostte Bert ook deze keer zeeën van tijd. Mattias koos ervoor zijn centrumpionnen naar voren te spelen, waardoor er allerlei tactische mogelijkheden in de stelling kwamen. Toen Mattias e5-e4 kon spelen (diagram)
kantelde de partij in zijn voordeel. De witte stelling kraakte en piepte na 31. dxe4 d3!, zeker toen wit was gedwongen zijn paard op b5 te ruilen tegen de loper van Mattias op d4. De zwarte dame domineerde de stelling en er waren inmiddels verschillende wegen naar winst. Na geforceerde ruil van de dames had een zwarte pion van Mattias vrije doortocht naar een promotieveld. Hiermee klom Mattias opnieuw naar de 4e plaats op de ranglijst. Eddy Korevaar was de tegenstander van Hans Karelse. In de eerste 20 zetten werd voorzichtig gemanoeuvreerd, maar daarna werd het lont in het kruitvat gestoken. Hans stormde met pionnen op de witte koning af en had daar een met f4-f3 “stukoffer” voor over, want hij liet Eddy zijn loper op d7 slaan met 22. Pxd7 (diagram).
Hans had goed gezien dat hij Eddy na Dg4 kon dwingen tot Df1, waarna de toren op d2 na Lh6 wordt ingerekend, al nam Eddy dan weer een kwaliteit mee op f8. Het oordeel van de computer de stelling na Pe6 als in evenwicht. Diagram na Pe6.
Maar na h3 van Eddy en het gedwongen ruilen op g2 is het plusje voor Eddy. Dat werd meer, maar er was een toenemende tijdnood, vooral voor Eddy. Dat leidde uiteindelijk zelfs tot tijdsoverschrijding van Eddy… Maar toen bleek dat beiden de hele partij zonder increment hadden gespeeld!! Hoewel Hans de overwinning had kunnen opeisen, voelde hij er niets voor en stelde remise als “oplossing” voor. Dat leek eigenlijk wel een goed en van Hans genereus gebaar.
De meimaand is traditiegetrouw de laatste schaakmaand voor het zomerreces. Op 2 mei stond de bekerfinale tussen Jaco Vonk en Henk Boot op het programma. De laatste jaren waren het vaak spannende partijen. Nu was dat niet zo. Henk koos een behoorlijk onhandig openingssysteem en belande vanaf de 10e zet op dwaalwegen. Toen hij enkele zetten later nog een “kwaliteitsoffer” van Jaco over het hoofd zag, waardoor hij een stuk achter kwam, was de strijd eigenlijk al beslist. Jaco gaf Henk geen kans het stuk terug te winnen of anderszins in troebel water te vissen. Hiermee won Jaco dus de beker. Hans Karelse “verdedigde” zijn 3e plaats op de ranglijst tegen de “aanstormende” Mattias Stok. Nu was de opmars van Mattias de afgelopen weken om de ranglijst inmiddels aanzienlijk geweest, maar hij zou voor het eind van het seizoen Hans toch niet meer van die plaats kunnen verdringen. Het werd een boeiende, enerverende partij, waar de computer achteraf natuurlijk wel wat op aan te merken had. Mattias bleek ook nu niet bang een aanval met een tegenaanval te beantwoorden (diagram na 20. Lg2-h3),
maar Hans miste na Pe5-d3 de tussenzet Dc3, die Mattias materiaal zou hebben gekost vanwege de dreiging Le6+. Een aantal zetten later koos Mattias voor Pf3+, waarna Hans na ruil op f3 , Dc3+ en Lg4! Voordeel had kunnen behouden. Diagram na 26. bxc5.
Overigens was de mogelijkheid voor Mattias om met Tab8 de b-lijn in bezit te nemen voor Hans een lastige zet geweest. Nu was het na dameruil nog maar de vraag hoeveel het voordeel van Hans waard was. De tijdsdruk werd voor beiden een toenemende factor die een rol ging spelen. Als eerste verloor Hans een pion en met maar één pluspion leek remise niet onlogisch. Maar toen later ook Mattias een pion verloor, werd zijn stelling hopeloos en kon Hans een zwaar bevochten overwinning boeken. Tony Else had tegen Louis Rutgers vanuit de opening initiatief tegen de zwarte koningsvleugel, wat nog goed te neutraliseren was. Maar Louis probeerde tegenspel te krijgen, inclusief een stukoffer. Hoewel niet correct, was de weerlegging niet eenvoudig te vinden. Het stukoffer werd door Tony geweigerd en er bleef een gelijke stand over na ruil van torens en dames. Maar in het eindspel kon Tony zijn wat betere pionnenstructuur gebruiken en de ruimte van de zwarte lopers inperken. De zwakte van enkele zwarte pionnen brak Louis uiteindelijk op. De pionnen van Christian Boudewijn op de damevleugel hadden een onbedwingbare drang naar voren tegen de stelling van André van Wingerden. Zo’n onbedwingbare drang is vaak een voorbode van ellende zoals ook in het fraaie kinderliedje over de spin Sebastiaan door Annie MG al is geschreven…. Na 13. …Lb4 (diagram)
stond André duidelijk beter, maar gaf hij met Dxb5 wit nog een goede “terugkomkans”, (diagram voor Dxb5)
maar Christian vond de zet Tfb1 niet en speelde c3. Daarna was er voor Christian op de damevleugel geen houden meer aan en André haalde de winst binnen. Arjan Uittenbogaard en Bert van Geldere speelden een enerverende partij. Een belangrijke verzwakking was een dubbelpion op de e-lijn van Arjan, die later belangrijk zou blijken. Arjan bood in een wat mindere stelling, maar met wel duidelijk meer tijd dan Bert (een “oud Bert-probleem”), dus op een belangrijk tactisch moment, remise aan. Maar Bert speelde door, kreeg een zwarte pion op e2 en de witte koning had het zwaar. Met nog maar 30 seconden op de klok ging het nog bijna mis voor Bert. Na stukkenruil zou de pion op e2 niet meer van promotie zijn af te houden, maar nu ging deze pion verloren. Maar de stelling van Arjan was toch wel zo verzwakt, dat zwart nu de h- en g-pion konden oprukken en tot promotie voeren en daarmee winnen. John Dessens en Gerard de Gans gaven elkaar weinig toe. Inmiddels waren alle stukken in het doosje verdwenen en bleef een leerzaam pionneneindspel over. In arren moede speelde Gerard f5, waarna John het niet aandorst de pion op a5 in te rekenen. Diagram.
Toch was dat voldoende voor de winst geweest, want na 39. Kxa5 Kc6, 40. Ka6 komt zwart min of meer in zetdwang. Dat kan wit ook bereiken met het vastleggen van de pionnen op de koningsvleugel met 40. h4. Voorzichtigjes speelde John Kc4, want hij was benieuwd wat Gerard zou gaan doen. Na de 45e zet van wit krijgt zwart de kans om de stelling weer in evenwicht te brengen. Maar zoals zo vaak in een pionneneindspel, is het ene veld goed voor een ontsnapping naar remise en op het andere veld komt het onheil naderbij. Gerard koos het verkeerde 45. .. Kc6 en de witte oppositie met Kc4 was beslissend. Kd6 was hier de juiste zet, want dan krijgt zwart de oppositie en kan wit niet verder komen. Nu volgde 45. ….Kc6, 46. Kc4 Kd6 en 47. Ka5
Maar nu kreeg John dus een herkansing om Kxa5 te spelen en die kans liet hij zich niet nogmaals ontgaan. De witte a-pion liep vervolgens door en zwart is op de koningsvleugel te langzaam. John won dus. Het zitten in dergelijke pionneneindspelen vaak heel wat leerzame momenten, al is het natuurlijk wel de vraag hoe lang het nieuwe inzicht beklijft. Voor het verslag en de diagrammen werd dankbaar gebruik gemaakt van John’s schaakblog: Terschake’s Schaakblog (schaakblog-terschake.blogspot.com)
Van de andere partijen geef ik alleen de uitslagen: Bram Capelle verloor van Bert van Hees, Huig Visser versloeg Egbert Meier, terwijl Chris van Wieringen het niet redde tegen Chris Tromp. Dat gold ook voor Johan Vroege tegen mark Couwenberg.
Egbert Meier kwam tegen Anne van Heelsum uiterst bedenkelijk te staan en velen telden al een punt voor Anne. Maar schaken is soms wreed. Hij leverde pardoes een toren in. Dat betekende het einde van de mooie dromen van Anne en Egbert ging er dus met de winst vandoor. Chris van Wieringen had tegen Johan Vroege een mooie stelling en kwam een pion voor. Er resteerde tenslotte een toreneindspel met 3 pionnen op de koningsvleugel voor beiden en een vrije a-pion voor Chris. Uiteindelijk verdwenen aan beide kanten 3 pionnen en had Chris in het toreneindspel nog een g-pion over. Belangrijker was dat de zwarte koning afgesneden was. Toen ook de torens van het bord verdwenen was de witte g-pion ver genoeg opgerukt om buiten bereik van de zwarte koning te blijven. Bert van Geldere liet zich tegen Chris Tromp van een uitstekende kant zien. Hoewel het materieel gelijk stond, was Bert toch duidelijk in het voordeel vanwege een sterke en ver opgerukte vrijpion op c6. Evn later kwam hij ook een pion voor. Dat maakte het spel voor Chris wel erg moeizaam. Toen Bert zijn aandacht naar de koningsvleugel verlegde, kreeg hij de mogelijkheid met Lxf7+ een tweede pion voor te komen, omdat het slaan van deze loper ook zwart via een schaakje zijn loper zou kosten. Er resteerde een dame-eindspel waarin Bert twee pionnen meer had en Chris tenslotte de vlag moest strijken. Het was een sterke partij van Bert! David Carlsson kreeg tegen Rob van Driel een mooie stelling, vooral dankzij een sterk paard op c5. Toch lukte het hem niet verder te komen, het voordeel werd minder en uiteindelijk kwam er een remise uit de bus. André van Wingerden verraste Tony Else met een rustige partijopbouw. Nadat er over en weer wat was geruild, vervlakte de stelling nogal, zodat op de 20e zet de vrede werd getekend. Resteerde nog een tweetal Hollandse onderonsjes. Mattias Stok kreeg tegen Bert van Hees een mooie stelling. De witte loper van zwart zat nogal opgesloten op zijn damevleugel achter een vastgelegde pionnen keten op e6 en d5. Mattias kon daar naar hartelust met zijn dame speldenprikjes via de zwarte velden uitdelen, terwijl zwart via de open f-lijn weinig kon uitrichten. Toen de pion op d7 sneuvelde werden de speldenprikjes voor Bert echt pijnlijk, (diagram)
zeker toen er nog een paard op d8 verloren ging. Tenslotte dreigde ook de zwarte loper op e8 te sneuvelen na de fraaie slotzet Ld3! Bert gaf daarom op, want de loper is met Dh5 niet te redden, dan volgt namelijk g4! Opnieuw een prima partij van Mattias!
Bij afwezigheid vanwege zijn werk van Jaco Vonk kon Henk Boot tegen Hans Karelse zijn koppositie verder versterken. Dat ging niet gemakkelijk! Hans ontweek een openingsvalletje van Henk en had rond de 13e zet zelfs een plus. Na 14. Pd5 van Henk volgde Le6 (diagram)
en werden de dames geruild al miste Henk met eerst 15. Dxc6 de kans om de pionnenstructuur van Hans te verzwakken. Er bleef een volstrekt gelijke stand over, waarin Henk probeerde met iets actiever geplaatste stukken voordeel te krijgen. Toen Hans op zet 36 remise aanbood na Kb6, had Henk het idee net wat vorderingen te hebben gemaakt. Diagram. Er volgde 37. Tc5 f4, 38. Ke4 fxe3, 39. fxe3 Te6+ en torenruil.
Hij stuurde zijn koning verder via het centrum naar voren. Toen Henk de zwarte loper op b4 kon houden door met 45. Pc4 de pion op c5 te blokkeren, was het voor Hans tijd naar een “noodoplossing” te zoeken met 45. … b5 Diagram.
Henk sloeg en speelde vervolgens b6+. Duidelijk was dat beide spelers met minder dan 5 minuten resterende bedenktijd een pion konden laten promoveren, Hans met 50. … a1D en Henk met 51. e8D. Maar de taaiste verdediging zou na 48. Kd5 Lc3 zijn geweest. Henk durfde het doorlopen van de pionnen wel aan, omdat hij dacht dat zijn koning veiliger stond op d5 dan de zwarte collega op c7. Echt helemaal doorrekenen ging natuurlijk niet meer en hij was dan ook uiterst verbaasd dat de computer thuis + 10 aangaf! Dat voelde tijdens de partij in de verste verte niet zo! Uiteindelijk kon Henk dameruil forceren. Daarna kon Hans een volgende promotie (van pion b7) niet meer verhinderen en gaf op de 60e zet op. Het was een zware, uitputtende partij, waarbij de beide strijders, het was de laatste partij van de avond, door een flinke schare stille omstanders in de eindfase werden gadegeslagen.
