Auteur: Henk Boot

Traditiegetrouw is de maand mei de laatste maand van de reguliere competitie. De strijd aan de top gaat tussen Jaco Vonk (1) en Eddy Korevaar (2), terwijl Hans Karelse bezig is aan een sterk seizoen en met geringe achterstand op plaats 3 staat en nog zeker niet is afgeschreven. De nummers 4 en 5, Gela Nikoladze en Henk Boot hebben inmiddels teveel steken laten vallen om nog kans te maken op de hoofdprijs.
Over het duel tussen Jaco Vonk en Tony Else vertelde Tony dat hij voor de 2e keer op rij tegen Jaco een verkeerd stukoffer speelde. Maar Jaco vond niet de beste zetten, al kreeg hij wel de betere stelling met initiatief op de koningsvleugel en dreigingen tegen de zwarte monarch. De beslissende voortzetting naar winst vond hij niet, althans niet tijdens de partij. Er ontstond inmiddels weer een evenwichtige stelling. Op een gegeven moment dacht Tony zelfs (wat) beter te staan, maar dat was toch niet zo. Hij raakte zelfs in de problemen, omdat hij twee pionnen op de damevleugel verloor tegen slechts de d-pion van Jaco. Jaco had in theorie inmiddels wel een winnende stelling, maar het ontbrak hem aan tijd om de juiste winstweg te vinden. Hij stuurde aan op herhaling van zetten, waarmee Tony dus uiteindelijk goed weg kwam.
Henk Boot speelde tegen Eddy Korevaar een rustige opening en behaalde hieruit geen enkel voordeel. Hij twijfelde op de 12e zet tussen Pe5 en Db3 en koos het minder goede Pe5. Diagram.

Even later zat hij te dubben tussen 15. f3 of g4 en koos het minder goede g4. Hierna dwong Eddy via 15. .. Pe4 ruil van het belangrijke paard op c3 af, waarna zijn torens controle over de c-lijn kregen en Eddy significant voordeel kreeg. Vervolgens kreeg hij na 20. … e5 ook het centrum in handen en gaf hij Henk geen kans meer. Diagram.

Zijn pionnen walsten in het centrum naar voren en Henk moest lijdzaam ondervinden hoe Eddy de duimschroeven secuur aandraaide. Dat deed toenemend pijn zoals uit de eindstelling is te zien. Diagram.

Een mooie overwinning waarbij Eddy optimaal profiteerde van wat aarzelend spel bij Henk en met deze overwinning weer stuivertje heeft gewisseld met Jaco aan de kop van de ranglijst.
Het derde topduel was tussen Gela Nikoladze en Hans Karelse. In dit duel ging het enige tijd gelijk op, maar op een gegeven moment kwam Hans een kwaliteit voor. Toch had Gela wel compensatie, stelde zijn stukken actief op en kon het centrum redelijk onder controle houden. Hoewel Hans een toren op een open g-lijn had, kon er geen relevante hulp door zijn resterende stukken worden geboden. De toren “zwom” dus wat en Hans had enige zorg dat de partij hem zou ontglippen. Derhalve koos hij liever voor het halve ei, dan te worden geconfronteerd met de lege dop. Remise dus.
Na deze uitslagen in de top 6 staat Eddy weer nipt aan kop en gaat de titelstrijd nog tussen Eddy en Jaco en hebben zij een vol punt voorsprong op Hans. Maar elk puntenverlies kan Eddy of Jaco “fataal” worden.
André van Wingerden kwam tegen Louis Rutgers na een rustige opening toch vrij gemakkelijk in het voordeel toen Louis koos voor een ongelukkige passieve opzet met Kf8 en Pg8. Toen zwart 19. … De6 speelde viel zijn stelling als een kaartenhuis in elkaar. Diagram.

Want na 20. Dxe5 kan deze dame niet geslagen worden vanwege Txf7 mat en ook de zet f6 hielp niet want na 21. Pxf6 slaat wit gewoon winnend Pxf6 en er volgde na Dxe5 een vernietigende vork Pd7+. Enkele zetten moest Louis André met deze fraaie overwinning feliciteren.
Arnold van Es kwam tegen Christian Boudewijn na een in eerste instantie rustige opening steeds moeilijker te staan. Dat resulteerde in toenemend materiaal verlies. Toen dat was opgelopen tot een volle toren staakte Arnold de hopeloze strijd.
Gerard de Gans kwam tegen Michael Houweling al snel een pion achter. Maar Michael had zijn witte loper op avontuur gestuurd naar c2. En toen stond deze loper opeens in een dodelijke penning en ging verloren. Dit buitenkansje liet Gerard zich niet ontglippen en hij won vervolgens overtuigend. Anne van Heelsum had het niet makkelijk tegen Bert van Hees. Bert kwam op een gegeven moment een stuk voor en dat was voldoende om de partij te winnen.
De meest merkwaardige partij werd gespeeld door Rob van Driel en Huig Visser. Al snel kreeg Rob groot voordeel en maakte zijn witte paard via f7 een toren op h8 buit. Toen zijn witte dame daarna nog een zwart paard op g4 buitmaakte, leek de tijd rijp voor zwart om op te geven. Maar toen zwart Pe6-g5 speelde, zat er een klein addertje onder het gras. Rob speelde te nonchalant d2-d3, was hij hiermee erg vrijgevig en kon Huig zijn ogen eigenlijk niet geloven. Hij keek nog eens goed, maar liet zich het cadeautje niet ontgaan en sloeg met zijn loper de dame op g4! Diagram.

Au! voor Rob, maar hij stond toch niet eens verloren! Want na Lxg4 sloeg Rob op g5 en bracht zijn paard daarna via f7 en een vork op de zwarte toren op d8 en loper op g5 in veiligheid. En nog steeds stond hij beter! Na dit ongelofelijke “intermezzo” rukte wit op de damevleugel op en konden zijn goed samenwerkende paarden tenslotte via een grote vork de zwarte dame buitmaken. Diagram

. Tja, hoe bizar wil je het hebben als toeschouwer?

Gela Nikoladze nam het op tegen Jaco Vonk. Jaco speelde een door hem vaker gebruikt gambiet, maar Gela speelde het sterk. Daardoor kwam Jaco niet tot een aanval op de damevleugel. De pluspion van Gela op de a-lijn was voor Jaco erg lastig terug te winnen. Dat lukte uiteindelijke op zet 34 en hiermee kwam Jaco ook in veilig vaarwater terecht. De stelling was duidelijk in evenwicht en remise een logische uitslag.
Eddy Korevaar had als tegenstander Michael Houweling, maar het kostte veel moeite om een betere stelling te verzilveren. Michael bood rond zet 35 remise aan en de stelling was toen redelijk in evenwicht. Maar Eddy wilde met het oog op de ranglijst geen punten verspelen en hij speelde dus door. De resterende tijd werd voor beiden minder en minder. Eddy stond inmiddels wel wat makkelijker en dat was waarschijnlijk medeoorzaak dat Michael alsnog in de fout ging. Eddy won dus en verkleinde zijn achterstand op Jaco.
Hans Karelse speelde tegen Arjan Uittenbogaard en rukte al vroeg met zijn pionnen op de koningsvleugel op. Arjan ontwikkelde zijn stukken te traag en stelde zijn rokade uit. En dat maakte het voor Hans mogelijk met een gedekt paard op c7 schaak te geven en een kwaliteit te winnen. Bovendien stonden de stukken van Arjan erg ongelukkig. De winst ging dus naar Hans al vond hijzelf dat hij daarvoor nog wel erg veel zetten en tijd voor nodig had.
In de partij tussen Bert van Hees en Ernst Delwel kwam er een half open opening op het bord waarbij wit (Bert) netjes het gebruikelijke voordeel van de witspeler behield tot ongeveer de twaalfde zet. Bert speelde 12. Ld3 en gaf daarbij een klein deel van zijn voordeel terug aan Ernst, maar er was nog niets aan de hand. Overigens waren 0-0 of Db3 prima mogelijkheden voor wit geweest. Er werden in het centrum meerdere lichte stukken geruild via, zoals Ernst vertelt, allemaal normale zetten. Maar hij werd verrast door 20. g4-g5 van Bert. Zie diagram I.

In deze stelling gebruikte Ernst veel bedenktijd, omdat hij zich allerlei muizenissen in zijn hoofd haalde. Moest hij de pion gewoon slaan of moest hij bevreesd zijn op de open lijnen voor de torens van Bert en de samenwerking van de witte dame en het witte paard? Hij realiseerde zich ook dat zijn dame en paard nog niet ideaal geposteerd waren. De computer vond achteraf het slaan van g5 geen probleem, gevolgd door Pf6 en Da3. Ernst durfde dit echter niet aan en ging voor het zwakkere 20. h5. Hierna zou Bert zijn stelling wat kunnen verbeteren, beginnend met 0-0 en was er niets aan de hand geweest. Bert aarzelde blijkbaar en besloot na 21. g6 zijn goede paard te ruilen op e5. Na op een gegeven moment Da3 van Ernst moest Bert in de verdedigingsmodus omdat er meerdere witte pionnen onder vuur kwamen te liggen. Zie diagram II.

Bert koos hier voor 26 De2 en niet f2-f4. Na 26…xDc3+ en 27. Kf1 ging de zwarte toren naar d8 en gaf Bert na een paar zetten op. Waarschijnlijk was de uitkomst van de partij een stuk gunstiger voor Bert geweest als hij eerder kort had gerokeerd
en zijn paard had behouden.
Gerard de Gans won het “Meerkerk”-duel tegen Arnold van Es. Edwin Morks versloeg Huig Visser, terwijl Chris tromp won van Martijn Stam. André van Wingerden speelde tegen Christian Boudewijn die duidelijk zijn avond niet had. Christiaan gaf in de opening al vrij snel een centrum pion weg, waardoor André al snel druk kon zetten. En even later greep Christiaan weer mis, waardoor hij een paard verloor. Daarna speelde André het secuur uit en konden de stukken binnen een uur weer in het doosje. Bij Rob van Driel en Jan Post gebeurde er van alles al kwam er uiteindelijk een remise op het scorebord, nadat beide gewonnen stellingen om zeep hadden geholpen.

Jaco Vonk had Hans Karelse als tegenstander, maar kon uit de opening geen voordeel halen. Sterker nog, Hans kreeg uiteindelijk makkelijker spel waardoor Jaco zijn remise-aanbod moeilijk kon afslaan.
Eddy Korevaar trad aan tegen Gela Nikoladze, die met zwart al vroeg met zijn koningspaard aan de wandel ging met als doel om een kwaliteit te verschalken. Zijn damevleugel was nog niet ontwikkeld en Eddy kon daardoor een stuk buitmaken. Op enig moment was er nog wel wat compensatie voor zijn stuk achterstand via kwaliteitswinst. Maar met 2 lichte stukken voor een toren met 2 witte pionnen extra zou dat ook onvoldoende tegenspel opleveren. Wel moest Eddy met wit het nauwkeurig spelen en kon hij rond de 40e zet het punt noteren. Hij heeft dit seizoen als enige tegen Gela een 3-0 score bereikt! Met deze overwinning is hij wel weer een klein stukje opgeschoven naar de koppositie, maar hij heeft zoal hij zelf zegt, teveel zitten knoeien de afgelopen weken om het in de laatste fase van de competitie nog echt spannend te maken….
André van Wingerden kwam tegen Michael Houweling niet lekker uit de opening en offerde daarom maar een stuk. Hij kreeg er niet de stelling voor waarop hij had gehoopt. Michael hield de zaak goed dicht, ruilde wat stukken waarna het materiaalvoordeel de doorslag gaf. Bert van Hees won met goed aanvalsspel van Rob van Driel en Wim Rietveld liet geen kans aan Huig Visser.
De langste partij was tussen Mattias Stok en Louis Rutgers. Mattias zette de partij goed op en verleidde Louis tot een mindere paardzet, waarna hij met Pf5 de zwarte dame naar b8 kon terug jagen en de pion op d6 verdiende. Vervolgens had hij het af kunnen maken met een schijnoffer op h6 waarmee hij de zwarte koningsstelling had kunnen kraken. Mattias dacht echter voordeel te halen op de damevleugel, maar dat viel tegen. Uiteindelijk won hij wel een dame tegen een toren en een stuk, maar Louis kon daardoor zijn stukken naar goede velden brengen. Mattias kwam in tijdnood, raakte de weg kwijt en ging uiteindelijk mat. Een zuur einde van de partij voor Mattias.

De bekerfinale werd gespeeld door Jaco Vonk en Gela Nikoladze. De opening was van beide kanten niet heel sterk. Jaco offerde een centrumpion voor een snelle ontwikkeling. Gela had dat weliswaar met nauwkeurig defensief goed kunnen oplossen, maar toen hij er voor koos deze pion terug te geven, hield hij wel een inferieure stelling over. Na een kleine combinatie won Jaco een pion. De bekende Fritz waardeerde het als een + 1 voor Jaco en dat bleef lang zo. Op de 33e zet kon Jaco echter een doorbraak bewerkstelligen, waarna Gela definitief achter de feiten aan moest lopen en het uiteindelijk niet meer droog kon houden. Hiermee werd de beker een prooi voor Jaco.
In de competitie won Hans Karelse opnieuw van Michael Houweling, de jeugd moet dus nog even geduld hebben om de nestores achter zich te houden. Eddy Korevaar speelde een interessante wedstrijd tegen André van Wingerden. Laatstgenoemde kwam een kwaliteit voor, maar gaf onder druk van de stelling deze kwaliteit weer terug. Er volgde een spannend eindspel waarbij André zijn paarden beter kon ontwikkelen dan Eddy zijn lopers. Plotseling vergat André in goede stelling dat hij schaak stond en raakte zijn dame aan om zelf schaak te geven. Daardoor moest hij zijn dame weggeven om zijn eigen schaak op te heffen. Zo zijn de regels nu eenmaal, erg hard dus. Dat kostte hem meteen de partij.
Arjan Uittenbogaard won overtuigend van Bert van Hees. Hij bouwde een goede stelling op waarbij Berts toren achterbleef op a8 met de koning op b8. Uiteindelijk wist Arjan in het centrum door te breken met zijn pionnen en de winst binnen te halen. Huig Visser speelde weer eens goed in de opening en middenspel, maar miste ergens de juiste afslag, waardoor tegenstander Martijn Stam er met de winst vandoor kon gaan. Henry Houweling en Louis Rutgers hadden beiden een korte schaakpartij en wonnen snel van respectievelijk Arnold van Es en Gerard de Gans. Meerkerk in rouw dus.

De regionale competitie nadert zijn einde. De voorlaatste ronde liep voor beide teams op een drama uit. Het eerste team stond samen met Houten bovenaan in poule 1D, zij het dat Houten wat meer bordpunten had. Het zou vast een spannende wedstrijd worden, waarbij wel moesten winnen. Maar ja, onder leiding van een strompelende teamleider Henk waren de resultaten vergelijkbaar. Mattias Stok begon nog wel met een keurige remise, maar Louis Rutgers greep mis en verloor. En daarna ging het mis bij Gela Nikoladze, Tony Else, Eddy Korevaar, Henk Boot en Jaco Vonk. Tenslotte scoorde André van Wingerden nog een wisselvallige remise. Kortom, na een blamerende 7-1 nederlaag gingen we me de staart tussen de benen huiswaarts. Houten is hiermee kampioen en voor ons (terecht) niet meer te achterhalen.
De dag erna speelde het tweede team thuis tegen De Rode Loper 3, die op de tweede plaats in de poule stonden. Ook dit werd een “disaster”, er werd niet eens een halfje gescoorde en de een na de ander verloor tot er een 0-6 nederlaag in de boeken moest worden bijgeschreven.
In de interne competitie zaten Jaco Vonk en Henk Boot weer tegenover elkaar. Henk kwam weliswaar lekker uit de opening, maar bij een poging zijn voordeeltje uit te breiden koos hij een kreupele voortzetting. Weliswaar niet onmiddellijk fataal, maar de wedstrijd kantelde, Jaco nam het roer over en breidde zijn voordeel al snel verder uit. Henk streed nog wel even door, maar kon een nederlaag niet meer ontlopen. Hiermee heeft Jaco de koppositie stevig in handen, ook al omdat in de partij tussen Hans Karelse en Eddy Korevaar laatstgenoemde in de opening een fout maakte, die hem een kwaliteit kostte. Hoewel hij nog flink tegenspartelde en nog wat kansjes kreeg, bleef Hans scherp en goed bij de les en boekte kort na de 40e zet de overwinning. Het engeltje was dus bij Eddy van zijn schouder gevlogen met als gevolg zand in de motor, maar het engeltje vond deze avond zijn plaats op de schouder van André van Wingerden. Gerard de Gans profiteerde van een onnauwkeurigheid van André kort na de opening en won een kwaliteit. Gerard nam in een mooie stelling met 39. g2-g3 zijn kans niet waar om twee paarden van André aan te vallen en stuurde zijn dame het bos in op de damevleugel. Het was daar nogal donker en André liet zijn paarden krachtig rondspringen op de koningsvleugel, haalde er nog een toren bij en deelde een beslissende klap uit. Oeps,… met dank aan het engeltje alsnog het volle punt voor André.
Egbert Meijer speelde tegen Rob van Driel en kwam al vrij snel met een Lxh7+ op de proppen. Hoewel het materieel wel gelijk stond, had Egbert toch mogelijkheden tot aanval na zijn lange rokade. Het lukte hem de volle winst te pakken. Hoe de winst van Louis Rutgers tegen Bert van Hees en van Jan Post tegen Huig Visser tot stand is gekomen heb ik vanwege mijn “stuntelloopje” helaas niet meegekregen.

De start was bijzonder. Onze tegenstanders hadden zich naar de speellokatie in Gorinchem begeven ondanks een mailtje van onze teamleider dat we deze ronde toch heus in Sliedrecht speelden. En ze moesten met het OV van Gorinchem naar Sliedrecht, gelukkig een goede treinverbinding en een met het weer van zaterdag prima loopje van Station Sliedrecht naar De Havik, zoals uw verslaggever van dienst ook zelf had uitgeprobeerd. Magnus is echt een team van jeugdige talenten, want hun deelname aan bijv. het NK-jeugd is groot.
Goed, tegen 13.30 begonnen we, overigens zonder om 13.00 uur de klokken te hebben aangezet, dat leek ons niet nodig/sportief. De eerste uitslag werd genoteerd op bord 4 bij Tijmen Schakel. Dat werd dus een remise, maar die kwam wel op een speciale manier tot stand. Tijmen speelde gewoon mee, ondanks mogelijke geboorte van zijn eerste zoon. De verwachting was dat die het in zijn mamma nog wel een enkel weekje plezierig zou vinden, maar niets daarvan. Na zo’n 15 zetten ging zijn bij de wedstrijdleider in bewaring gegeven telefoon af met de melding dat “het” begonnen was. Tja, wat dan. Tijmen vond dat hij dus maar moest opgeven, maar zijn zeer sportieve tegenstander stelde remise voor. De stelling was overigens nog volstrekt in evenwicht en aldus werd remise overeengekomen. Hulde voor de zeer sportieve tegenstander van Tijmen!
Vervolgens was het woord aan Gela Nikoladze op bord 6. Vanuit de opening had hij een verre pion, die hij met kracht kon laten oprukken. Het kostte zijn tegenstander veel hoofdbrekens en tijd, maar die kon dit oprukkende monstertje, ondersteund door een witte toren, eigenlijk niet van promotie afhouden. Dat was reden voor zwart op te geven. De voorsprong ging helaas weer verloren toen Hans Karelse op bord 8 zich verslikte. Er was op zet 15 nog niets geruild en Hans stond wat beter. Maar hij overzag dat zijn loper op e3 ingesloten kon worden en inderdaad na f5-f4 van zwart verloren ging. Hij verzette zich nog geruime tijd, maar de nederlaag was onafwendbaar.
Bij Jaco Vonk op bord 1 kwam het Benkö-gambiet op het bord, waarin wit wel op b5, maar niet op a6 sloeg. Later sloeg Jaco de b-pion en kreeg wit met a4xb5 een vrijpion. Jaco stond soliede, richtte zich op de zwakke witte d5-pion. Wit besloot af te zien van e3-e4, want dat had ook een aantal nadelen. Jaco kon deze d5-pion veroveren al moest hij daarvoor wel zijn zwarte loper op g7 inleveren. Wit dacht op dat moment vanwege zijn vrijpion op b5 “iets” te hebben, nl. een troef in het eindspel. Maar “iets” bleek “niets”, toen wit met een ogenschijnlijk actieve zet zijn ondergang inluidde. Jaco verbeterde zijn positie met een mooie combinatie en won hiermee een pion. Daar bleef het niet bij, want in het inmiddels ontstane eindspel kon zijn paard op g4 gemakkelijk de niet meer te verdedigen pion op c4 meenemen. Een tweede pion achter en bovendien een verdwaalde loper op de damevleugel. Die zou het volgende slachtoffer van Jaco zijn geworden, wit gaf dus op. Een puike overwinning van Jaco en hernieuwde voorsprong. Maar ook ditmaal was de voorsprong slechts tijdelijk. Hierna moest Eddy Korevaar namelijk op bord 3 de eer aan zijn tegenstander laten. Na een rustige opening zag het allemaal soliede uit, maar Eddy had iets meer moeite om zijn stukken goed te laten samenwerken. Wit deed het rustig aan, overhaastte zich niet, maar ontwikkelde een lastig initiatief op de damevleugel. Toen hij tenslotte 2 paarden voor een toren kon winnen, werd het witte voordeel significant en hij gaf Eddy geen kansen meer tot tegenspel en won.
Louis Rutgers speelde op bord 7 naar eigen zeggen een nogal saaie partij. Het ging gelijk op, maar na een afwikkeling kwam hij een pion achter. En later in de partij gaf hij zelfs een tweede pion weg, maar hij kon er eentje gemakkelijk terugwinnen. Bovendien had hij inmiddels een tweetal actieve torens op de tweede rij en daarmee kon hij ook de tweede pion terugwinnen. Er tekende zich hierna al langere tijd een remise als einduitslag af en dat werd het ook.
Tony Else speelde op bord 5 en had het idee dat zijn tegenstander vooral niet wilde verliezen. In het middenspel verzuimden beiden kansen te benutten op aanzienlijk voordeel. Maar de grote lijn was dat Tony in de partij toch wel de overhand had. De laatste kans om zijn voordeel te vergroten ging verloren toen hij toestond dat wit de dames ruilde. Uiteindelijk resteerde een paard-pionnen eindspel waar geen muziek meer inzat, remise dus.
Restte dus nog de partij van Henk Boot op bord 2, die ditmaal niet als eerste, maar als laatste klaar was. In eerste instantie leek het daar niet op, want Henk rammelde in een hem bekende opening zijn eerste 20 zetten vlotjes uit de losse pols. Hij had overigens op zet 17 met Txf6 gevolgd door Ph5 een kwaliteitsoffer kunnen brengen, maar dat werd niet gespeeld en zou overigens ook geen doorslaggevend voordeel hebben opgeleverd. Mogelijk wel extra nadenken voor de tegenstander, die al een flinke hoeveelheid tijd investeerde in het vinden van de goede zetten. Maar die vond hij dan ook, zodat de stelling in balans bleef. Maar de keuze van Henk om met 25. e4-e5 de zwarte stelling verder in bedwang te krijgen was minder gelukkig, want dat lukte niet en zwart kreeg een klein plusje. Op zet 33 ontstond een 4 toren-eindspel en bood Henk remise aan. Maar zwart voelde dat hij de ergste problemen had overwonnen en had nog 15 minuten tot de 40e zet, dus voor hem alle redenen door te spelen, te meer omdat zijn pionnen structuur beter was dan die van Henk. Henk had het toenemend lastig om de beste zetten in dit eindspel te vinden en hoewel zwart het ook niet feilloos speelde, was duidelijk dat Henk het steeds moeilijker kreeg en uiteindelijk in een nederlaag moest berusten. Overigens, er zijn al langer regels mbt mobiele telefoons, maar inmiddels ook voor horloges. Die moeten gewoon af, maar Henk besloot in overleg met Jaco van het niet afgedane horloge van zijn tegenstander geen claim te maken. Zoiets voelt niet erg sportief, zeker niet als eerder in de wedstrijd de tegenstander bij Tijmen wel heel erg sportief was. Een wederom ongelukkige 3,5-4,5 nederlaag voor het team. Rest nog één wedstrijd om het magere blazoen van dit seizoen wat op te poetsen, nl. de laatste wedstrijd tegen koploper ASV4 in Arnhem.