Auteur: John Dessens

Gisterenavond op het programma voor de SOS-competitie: De Giessen en Linge 2 tegen DBC 3 uit De Bilt. Beide teams hadden nog 0 wedstrijdpunten en stonden, samen met Kasteel Lekstroom 3, onderaan in klasse 3D. DBC had echter 1 wedstrijd meer gespeeld. We moesten dus vol aan de bak. In vergelijking met onze eerste wedstrijd tegen OZU was het team op één plaats gewijzigd: Rob van Driel had zijn plek afgestaan aan Bert van Hees.

Onze gasten arriveerden ruim op tijd in Giessenburg zodat we rond de klok van 20.00 uur van start konden gaan. En om maar direct met de deur in huis te vallen: het werd een ontluisterende nederlaag: 1½-4½ waarbij we er nog genadig van afkwamen. Had het ½-5½ geworden dan hadden we ook niet mogen klagen.

Ik kan u helaas geen gedetailleerd verslag geven van alle partijen. In plaats daarvan geef ik u in vogelvlucht het scoreverloop.

Anne van Heelsum aan bord 6 moest al snel zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander. Wat ging er precies mis ? Ik kan het u niet vertellen.

Aan bord 2 speelde Chris Tromp een echte remise. Van Chris begreep ik dat ook in de nazit geen winst, noch voor wit, noch voor zwart, kon worden gevonden.

Zelf speelde ik aan bord 3 een belabberde partij. Kreeg van mijn tegenstander geen mogelijkheid om mijn stukken te ontwikkelen in een (zeer) gesloten stelling. Verloor een pion (die ik overigens later weer kon terugwinnen). Rocheren kon ik pas op zet 29 ! De bevrijding kwam pas toen stukken werden afgeruild en ik met mijn dame in de vijandelijke stelling kon binnendringen. Met eeuwig schaak kon ik een half punt veilig stellen. Mijn tegenstander verzuchtte na afloop dat het best een moeilijke partij voor hem was ! Of dat zo is kunt uzelf beoordelen. De partij kunt u hier naspelen.

Aan bord 1 bij Bert van Hees ontstond op enig moment commotie: stuk wel of niet losgelaten. U weet hoe dat gaat: de één roept dit, de ander dat en de waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. Uiteindelijk moest Bert in het (verre) eindspel toch de eer aan zijn tegenstander laten.

David Carlsson ging aan bord 5 “kopje onder” in een partij waarin zijn tegenstander met een overmacht aan pionnen 2 dames wist te halen. Mat was uiteindelijk niet te voorkomen.

Aan bord 4 wist Martijn Koutstaal een half punt binnen te hengelen. De geleerden waren het er niet over eens of het daadwerkelijk remise was of dat de speler van DBC gewoon had moeten winnen.

Door deze nederlaag blijven we op de laatste plaats staan in poule 3D. Nul wedstrijdpunten en slechts 3½ bordpunten. Er zijn nog 6 wedstrijden te gaan. De volgende (uit)wedstrijd is op 12 december a.s. We gaan dan op bezoek bij, mede rode lantaarndrager, Kasteel Lekstroom. Een uiterste krachtinspanning (en misschien wel een wonder) is noodzakelijk om de laatste plaats aan onze gastheren over te dragen. Onze voetballende vrienden uit Amsterdam is dat gelukt (en die gaan nog om de podiumplekken meespelen…. geloof mij) waarom wij niet.

Clubgenoten,

Nog twee nachtjes slapen en dan is het weer zover: de start van een nieuw schaakseizoen. De jaarlijkse ledenvergadering is achter de rug. We kunnen ons weer opmaken voor het echte werk: schaken. Ik heb er zin an ….

De zomer zomert nog wat na, maar ik hoop dat u tot nu toe een mooie zomer hebt gehad. Mocht u nog op vakantie zijn geweest dan hoop ik dat u niet geteisterd bent geworden door bosbranden, overvloedig gevallen regenwater, hagelstenen of ander klimatologisch ongemak in welke vorm dan ook en dat u weer veilig en wel bent teruggekeerd op uw thuisbasis. Op een klein incident na, welk geen verband hield met het hierboven genoemde, heb ik in elk geval een prima vakantie gehad. De eerste maanden van mijn pensioen zijn eveneens voorbij gevlogen.

Naast alle andere leuke dingen die ik vooraf had gepland, w.o. een stadionfietstour door Nederland, heb ik ook op schaakgebied niet stil gezeten. Nu corona, grotendeels, voorbij is zie je dat veel toernooi weer worden opgestart en dat de belangstelling daarvoor groot is. Ik geef u in vogelvlucht een overzicht: 8 en 9 juni: Vierkampentoernooi in Hillegom. Score 1½ uit 3 en een gedeelde 2^e plaats (bierpakket). Van 15 tot 21 juli: Open Seniorentoernooi in Dieren. Met 1½ uit 5 moest ik genoegen nemen met een gedeelde 11^e en 12^e plaats. Aanvankelijk zou ik vanaf 31 juli ook meegedaan hebben aan de vierkampen van het ONK in Dieren doch dat toernooi heb ik vanwege lichamelijke ongemakken helaas moeten afzeggen. Wel was ik in de gelegenheid om in augustus deel te nemen aan het Druivenschaaktoernooi in ’s Gravenzande. Met een score van 3 uit 3 wist ik beslag te leggen op de 1^e plaats in mijn groep, wat weer goed was voor een doos met Westlandse druiven.

Ik had ook kunnen kiezen voor een Westlandse plant. Maar planten vergen onderhoud. Westlandse druiven niet. Die kan je gelijk opeten.

Wilt u al mijn zomeravonturen nog eens nalezen, dan verwijs ik u graag naar mijn website. Klik hier voor de leukste verslagen, foto’s en filmpjes. En natuurlijk kunt u alle partijen naspelen.

Ik hoop u vanaf a.s. dinsdag allemaal weer te zien in De Til voor weer een nieuw seizoen.

Als opwarmertje voor het nieuwe seizoen de volgende stelling met de vraag: u bent de bestuurder van de zwarte stukken, zwart staat een loper tegen een pion voor en is aan zet. Welke zet moet zwart in deze stelling beslist niet spelen ?

Ik wens u veel puzzelplezier en hoor graag uw oplossing.

Daags na de derde ronde van het 58^e Moira-Domtoren Vierkampentoernooi stond de 35^e editie van het Voges Rapid Schaaktoernooi in Hillegom op het programma. Enthousiast geworden door het dragen van mijn schaaksokken besloot ik die ochtend een schoon paar aan te trekken.

Met een speeltempo van 18 minuten + 5 seconden per zet toevoeging is dit niet echt mijn ding, maar enerzijds vanwege de gezelligheid en anderzijds vanwege het feit dat ik nog uitgereikt zou krijgen een wisselbeker voor mijn 1^e plaats behaald in het Vierkampentoernooi afgelopen juni (toen niet uitgereikt omdat mijn naam nog in de beker gegraveerd diende te worden) heb ik mij als deelnemer aangemeld. En het moet gezegd: het verliep voorspoedig.

Voor de pauze scoorde ik 100%: 3 uit 3 en was ik ongeslagen koploper op een half punt gevolg door mijn naaste belager Bert Bergshoeff. Na de pauze nam ik wat gas terug en scoorde ik nog 1½ punten uit 4 partijen (3 remises en 1 verliespartij). Met name de remise in de laatste ronde tegen Bert Bergshoeff, waarmee ik Bert de eindoverwinning gunde en mijzelf een (gedeelde) 2^e plaats, mag gerust als salon- of grootmeesterremise worden bestempeld. Maar ook dat mag wel eens een keer.

De 2^e plaats leverde mij in elk geval een Hillegoms Bierpakket op (wist niet dat ze in Hillegom bier brouwden).

Bier en beker

Dankzij de successen van het afgelopen weekend, ben ik voornemens om mijn “wonderschaaksokken” vaker aan te trekken. Mocht u de komende maanden een keer met mij de degens kruisen, geef ik u alvast een tip: kijk voor aanvang van de partij even welke sokken ik die avond draag.

En dit zijn ze …..

Tot slot: mocht u mij volgend jaar tegenkomen in de uitslagen van de Tour de France …..u bent alvast gewaarschuwd ….

Wie kent de strip nog: “Sjakie’s Wondersloffen” (origineel: Billy’s Boots) die in de jaren 70 van de vorige eeuw in een Nederlandse versie in stripblad Sjors verscheen. Nog even ter herinnering: Sjakie Meulemans is een jonge voetballer met een uiterst beperkte balvaardigheid, die bij zijn grootmoeder woont. Op een dag krijgt hij echter de oude voetbalschoenen van zijn idool Voltreffer Vick in handen. De voetbalschoenen blijken speciale krachten te bezitten en lijken een eigen leven te leiden. Sjakie wordt dankzij deze wondersloffen een goede voetballer.

“Hoe kom je hierop ?” zult u zich afvragen en wat heeft het met schaken te maken ? Ik zal het u uitleggen. Tijdens de laatste editie van het Open Nederlands Kampioenschap in Dieren in juli j.l. heb ik bij de stand van Erika Sziva 2 paar schaaksokken gekocht. Gewoon voor de lol. Niet meer, niet minder. Zo heb ik ook 2 paar fietssokken. Probleem is echter dat ik dit soort sokken eigenlijk heel weinig of niet draag. Zo ook de schaaksokken. Ze verdwenen in de doos bij de andere sokken en kwamen ruim 2 maanden niet de doos uit.

Tot afgelopen vrijdag 23 september. Ik had mij ingeschreven voor de 58^e editie van het Moira-Domtoren Vierkampentoernooi in Utrecht en dacht op de ochtend van de eerste ronde: “kom, laat ik eens gek doen en mijn schaaksokken aantrekken”. Vol goede moed reed ik die avond naar Utrecht en zie, zonder al te veel moeite won ik mijn eerste partij van Ricardo Heins.

Na 29 zetten ontstond de volgende stelling:

Heins – Dessens
stelling na 29. ….. Tf1

Wat mij betreft is de partij na 30. Kxe3 Txf5 wel uit. Een eindspel toren + 2 pionnen tegen paard lijkt voor zwart eenvoudig te winnen. Dit soort stellingen brengt ook altijd een beladen discussie op gang: geef je als bestuurder van de witte stukken hier op of speel je, tegen beter weten in, gewoon door. In de spelregels staat nergens dat je moet opgeven, maar uit beleefdheid … Ik zou in elk geval mijn tegenstander de hand reiken en hem feliciteren met de overwinning. Mijn tegenstander koos echter voor doorspelen en dat betekende dat ik nog 30 zetten lang aan de bak moest. En achteraf begreep ik het ook wel: een foutje is zo gemaakt…. pat en je gaat met een rot gevoel (zachtjes uitgedrukt) naar huis. Pas na 60 zetten gaf mijn tegenstander op:

Stelling na 60. ….. Db4

Mat in 2 is niet te voorkomen.

De volgende ronde was op dinsdag 27 september. Ik had die dag op kantoor gewerkt en had ’s ochtends mijn “kantoorsokken” aangetrokken. In de haast had ik vergeten om van sokken te wisselen. En dat merkte ik. In de tweede ronde verloor ik kansloos van Michiel v.d. Linden.

De partij ging lang gelijk op, maar in een pionneneindspel, 6 tegen 6, moest ik uiteindelijk het onderspit delven in onderstaande stelling:

v.d. Linden – Dessens
stelling na 51. Kc5

Zwart heeft hier geen goede zetten. Iedere zet die gespeeld kan worden leidt onherroepelijk tot verlies. Dus opgegeven.

Vrijdag 30 september stond de laatste ronde op het programma. Die ochtend toch maar weer een paar schaaksokken aangetrokken.  Bij het ingaan van deze ronde was de stand: 1. Overmeer 2, 2-3 v.d. Linden, Dessens 1, 4. Heins 0. De paring voor die avond luidde: Dessens – Overmeer en Heins – v.d. Linden. Wilde ik nog enige kans maken op één van de twee prijzen (bekers) dan zou er gewonnen moeten worden. Tenzij Ricardo Heins voor een stuntje zou kunnen zorgen (met of zonder schaaksokken) maar eerlijk gezegd had ik daar geen vertrouwen in.

Mijn partij verliep in elk geval voorspoedig. Op zet 27 won ik een pionnetje en op zet 33 kon ik mijn torens op de open a-lijn verdubbelen. Dan is niet de vraag of je gaat winnen, maar wanneer. Echter, op het belendende bord gebeurde een wonder: v.d. Linden verslikte zich in de kracht van de aanval van Heins, gaf pardoes een stuk weg en gaf, zoals het hoort, direct op. Dit gebeurde op het moment dat ik mijn 34^e zet uitvoerde:

Dessens – Overmeer
stelling na 34. Ta8+

De zege van Heins betekende dat ik aan een remise voldoende had om als 2^e te eindigen. Het remiseaanbod dat ik deed werd door mijn tegenstander in dank aanvaard.

Wie bijgelovig is, zou haast denken dat de schaaksokken mij speciale krachten geven: 1^e ronde met schaaksokken: winst, 2^e ronde “kantoorsokken”: verloren en 3^e ronde met schaaksokken: remise en een ongedeelde 2^e plaats met beker.

In een volgende bijdrage meer over “Johnnie’s wondersokken”.