De wedstrijd stond oorspronkelijk gepland als thuiswedstrijd op 23 november, maar omdat vanwege corona-beperkingen onze vaste stek in De Til niet beschikbaar is, werd in goed onderling overleg besloten de wedstrijd bij en in Hoogland te spelen in een mooi zaaltje van een kerkgebouw op maandag 22-11. Twee jaar geleden hadden we tegen dezelfde tegenstanders gespeeld en toen hadden zij ons een flink pak slaag gegeven, een 4-0 verlies was het toen geworden. Het zou dus deze keer alleen maar beter kunnen worden, was onze heilige overtuiging. Natuurlijk waren zij op papier favoriet. Ze spelen immers een klasse hoger en de eerste drie borden werden ook nog eens bezet door de spelers die in de competitie op de bovenste borden spelen.
Jaco Vonk en Henk Boot hadden als tegenstander degene die de vorige keer tegen de ander speelde. Henk koos op bord 2 een hem bekende opening en het spel ontwikkelde zich rustig. Wel kwam zwart een tikje beter te staan, maar het stelde allemaal niet veel voor. Nadat zwart met 17. …Pd4 probeerde zijn lichte initiatief uit te breiden, vond Henk het aardige 18. Pd6, (diagram)
waarna vereenvoudigingen volgden en de stelling in evenwicht bleef. Henk probeerde ruimte op de koningsvleugel te vinden, terwijl zwart zijn torens via de c-lijn probeerde te activeren en zijn damevleugelpionnen naar voren bracht. Opnieuw plaatste Henk met 30. Ld6 een stuk op d6, (diagram)
Op bord 4 had Tony Else inmiddels goede zaken gedaan. Hij kwam deze keer goed in zijn spel. Zijn tegenstander maakte enkele minder gelukkige keuzes en hij kon het daardoor zijn tegenstander al vroeg lastig maken met een mooi paard op e5. En op dat veld verscheen na paardruil een mooie pion. Toen zwart met f5 probeerde de koningsvleugel te plomberen, dacht uw verslaggever dat “en passant” slaan en dan tegen het achtergebleven pionnetje op e6 drukken Tony wel voordeel zou geven. De computer dacht dat achteraf trouwens ook. Zelf dacht Tony er anders over, want hij meende dat de zwarte torens dan via de de f-lijn actief zouden kunnen worden. Toch leidde ook de keuze van Tony tot duidelijk voordeel. Hoewel zwart dacht op de damevleugel actief te kunnen worden, wurmde Tony zijn dame en paard de zwarte koningsvleugel binnen en was de strijd in hogere zin beslecht. Zwart kon op de damevleugel niets ondernemen en nam Tony met zijn torens bezit van de b-lijn. Wat een verschil met zijn wedstrijd in Hilversum, toen zwart met de torens binnen drong, nu was het precies andersom!
Het ging als volgt verder: 38. Rb7 Rc7, 39. Rb8 Rc8, 40. R1b7 Nc7, 41. Nf6+ Rxf6, 42. exf6 Rxb8, 43. Rxb8+ Ne8 en 44. Rxe8+
Een mooie overwinning van Tony, waarmee hij zelf terecht tevreden was en we zelfs op voorsprong kwamen.
De tegenstander van Jaco speelde een weliswaar een rustige maar enigszins irregulaire opening en Jaco moest dus wel veel zelf uitvinden. Hij kwam ten koste van nogal wat tijdgebruik soliede te staan. Na ruil van enkele aanvalsstukken had wit weinig aanval meer in de melk te brokkelen en versterkte Jaco zijn stelling. Rond de 25e zet had Jaco op de koningsvleugel g5 kunnen en eigenlijk ook moeten spelen. Dan had hij aanzienlijk voordeel gehad, maar Jaco werd afgeleid door een aantal virtuele leeuwen en beren op de weg en zette voorzichtig voort. Daarna verdampte zijn voordeel. Toen Jaco later alsnog g5 speelde, maar na ruil op een minder gelukkige manier terugsloeg, speelde zijn tegenstander een sterke zet en kwam zelfs in het voordeel. De stelling werd toenemend ingewikkeld en al deden beide spelers (volgens de analyse en computer later) niet altijd de optimale zetten, het bleef een boeiend gevecht. Hoewel Jaco uiteindelijk een pion kwijt raakte, had hij goed gezien dat hij die terug kon winnen. Er volgde een wedloop van koningen die pionnen oppeuzelden en daarna een vergelijkbare wedloop van pionnen. Uiteindelijk promoveerde van beide een pion tot dame, waarna Jaco met een schaakje de laatste overgebleven pion van wit van het bord verwijderde. Tja, als in een eindspel van koning + dame ook de dames nog van het bord verdwijnen, resteren twee kale koningen en dat betekent nu eenmaal een reglementaire remise.
Als laatste was het de beurt aan Eddy Korevaar. Hij kwam in een hem bekende opening terecht. Hij won weliswaar een pionnetje op de damevleugel, maar zijn tegenstander won later een pionnetje terug. Helaas ging het voor Eddy in de tijdnoodfase niet helemaal goed. Hij verloor nog een pionnetje en daarna kon zijn tegenstander zijn pionnen op de damevleugel op een voor Eddy niet meer af te remmen manier in beweging te zetten. Helaas dus verlies, waardoor de wedstrijd in 2-2 eindigde, overigens een zeker eervolle uitslag.
Maar wie wordt dan de uiteindelijke winnaar? Dat moet worden beslist na snelschaken met verwisselde kleuren. In deze extra wedstrijd moest Jaco de eer aan zijn tegenstander laten. Hoewel Henk door een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander een pionnetje voorkwam bij een redelijk gunstige stelling, raakte hij later de draad kwijt en verloor. Ook Eddy kon in zijn partij geen revanche nemen. Hoewel zijn tegenstander aan het eind vergat zijn stelling “gewoon” tot winst te brengen en een flinke fout beging, bleek hij toch het “stellingsgeluk” aan zijn zijde te hebben en Eddy met ”mat achter de paaltjes” met een 2e nederlaag op te zadelen. Daarmee was de overwinning van Tony, zijn 2e deze avond, helaas niet meer van belang.
Maar goed, na de desastreuze nederlaag 2 jaar geleden, bereikten we nu een mooie 2-2 uitslag, al had er zelfs nog meer ingezeten! Dat we het snelschaken verloren, was te daar en toe, maar wel jammer.