Algemeen

In de 10e ronde trad Gerard de Gans aan tegen Bram Capelle. Dat ging voor Gerard al snel niet goed, Bram won materiaal via een vork op c2 en de witte koning moest naar e2, waar hij zijn eigen stukken in de weg stond. Bram won vlot. Jan Post trad aan tegen Gela Nikoladze. Hij verspeelde al snel een stuk en verloor snel en kansloos. Bert van Geldere was na geruime tijd gelukkig weer van de partij en won van Huig Visser. Anne van Heelsum trakteerde Martijn Koutstaal op een nederlaag. Bert van Hees en Rob van Driel hielden elkaar in evenwicht, remise dus. Van de laatste drie partijen heb ik helaas niet meegekregen hoe het resultaat tot stand is gekomen.
Er werd ook nog een bekerwedstrijd gespeeld. David Carlsson en Eddy Korevaar zaten opnieuw tegenover elkaar. Na de opening koos David voor een ongelukkige ruil op c5 (loper tegen paard), waarna zwart de open d-lijn in bezit kreeg en zijn loper de diagonaal g7-a1 bestreek. Het was Eddy wel toevertrouwd dit voordeel in winst om te zetten en zo de 2e ronde te bereiken.
Het eerste team speelde tegen SV Bommelerwaard, voorheen ZZC. Het beloofde een spannende strijd te worden van twee aan elkaar gewaagde teams. Ook vorig jaar speelden we in de Sinterklaastijd tegen hen, zelfs op pakjesavond! We hebben toen flink wat pakjes uitgedeeld en verloren gedecideerd met 6-2, brrr… als ik er nog aan terugdenk.
Ook deze avond was André van Wingerden op bord 7 als eerste klaar. Na snelle dameruil wilde André de witte koning in het centrum houden. Wit speelde niet slecht, maar op zet 15 had André de kans met Pd4+ een pion te winnen en voordeel te behalen. Diagram na 15. f3 ?

Maar hij miste deze wending, hierna stond wit wat beter, maar de remisemarge bleek niet overschreden. André nam het witte remiseaanbod aan. Er volgden hierna remises van Mattias Stok en Tijmen Schakel. Vervolgens kwamen we op voorsprong dankzij een overwinning van Arjan Uittenbogaard op bord 8. Dat was een taai gevecht geweest zo meldde hij na afloop. Nadat ook Louis Rutgers een half puntje had bijgedragen kon ook Hans Karelse een vol punt bijdragen, waarmee de stand op 4-2 in ons voordeel kwam. Hans had een puike partij gespeeld. Zo schrijft hij: ik kwam wel lekker uit de opening en kreeg de volgende stelling op het bord (diagram).

Toch bleef Hans als immer kritisch op zichzelf en gaf aan dat zwart het witte voordeel had kunnen neutraliseren na 16. Pxd7 Pxd7, 17. Dd1 en vervolgens e5!, maar zijn tegenstander speelde 17. … Pf8, waarna Hans druk kon gaan zetten tegen de zwarte koningsvleugel. Hans had de bedoeling zijn a-toren op via a4 naar g4 te manoeuvreren, maar dat verhinderde zwart door met d5-d4 een pion te “offeren”. Diagram 2 na 39. … Pf8-e6.

Hans keek uitgebreid naar 40. Txf7 maar dorst het toch niet aan. Jammer, want na Kxf7 is Dg6+ dodelijk. Er dreigt na … Kf8, Lxe6 mat op f7 en dan rest zwart niet anders dan de dame te geven, omdat De8 faalt op Df5+. Nu speelde Hans direct 40. Df5 en ook dat hield het (winnende) voordeel stevig vast.
Er resteerden nog 2 partijen. Henk Boot op bord 1 stond de hele partij onder druk tegen zijn tegenstander. Een geïsoleerde pion kostte hem de nodige hoofdbrekens. De computer gaf achteraf aan dat het allemaal nog lang redelijk gelijk was, maar Henk koos ervoor de geïsoleerde pion niet tot het uiterste te verdedigen. Hij kreeg echter weinig tegenspel en lange tijd schommelde het oordeel van de computer rond de +1 voor wit. Toen Henk rond de 40e zet een 2e pion verloor, werd het een redelijk kansloze exercitie. Hij probeerde zijn huid, mede vanwege beiderzijdse tijdnood zo duur mogelijk te verkopen en dat lukte nog een hele poos. Vanaf zet 45 hoefde Henk niet meer te noteren (< 5 min. resterende bedenktijd), later gevolgd door wit die ook niet zoveel tijd meer had. Uiteindelijk streek Henk de vlag, volgens zijn aimabele tegenstander waren er tenminste 100 zetten (!) gespeeld en was zijn tegenstander ondanks zijn winst in deze partij jaren ouder geworden.
De uiteindelijke beslissing kwam van Jaco Vonk op bord 2. Zijn tegenstander, een vredelievend mens, bood op zet 13 in gelijke stelling remise aan, maar dan ben je bij Jaco zelden aan het goede adres. Met kleine middelen bezorgde hij zwart een dubbelpion in een toreneindspel. Toen Jaco geforceerd een pion won, kreeg uw verslaggever herinneringen aan een eerdere partij van Jaco waarin deze het onderspit moest delven. Nu leek het zonneklaar dat het kwartje de voor Jaco gunstige kant op zou vallen. Maar het lukte Jaco niet het (smalle) pad naar de winst te vinden, zodat hij uiteindelijk in remise moeste berusten. Maar goed, daarmee werd dus de teamwinst met 4,5-3,5 wel veilig gesteld, een zoete revanche voor het schamele resultaat een jaar geelden.
De volgende wedstrijd volgt in januari tegen Moira-Domtoren en dat wordt ongetwijfeld een “topkraker”.

In restaurant “Metropole” in Gorinchem ontving het eerste team van De Giessen en Linge het vlaggenschip van Fianchetto uit Schiedam.
Louis Rutgers (bord 8) was de afgelopen week behoorlijk grieperig geweest en liet al snel een remise optekenen. Tegen Ben Riksen wist hij geen voordeel te bereiken, maar hij kende ook geen problemen en nam na 20 zetten een remise aanbod aan.
Na 2,5 uur spelen won Henk Boot op bord 3 van Guido Blankenstein. Henk schrijft: Ik kwam lekker uit de opening, die ik wel kende, maar mijn tegenstander nauwelijks. Dat was in eerste instantie vooral aan zijn tijdverbruik te zien, want t/m zet 17 deed hij het prima en was de stelling volkomen in evenwicht. Toch was de stelling voor wit veel makkelijker te spelen en deed hij met 18. .. Le6 het niet optimaal. Na mijn logische 19. e4 had ik een duidelijke plus (diagram 1) (+1.0) en vooral een enorm tijdsvoordeel.

Na 20 zetten stond mijn klok pas op 1 uur en 24 min, maar bij hem al op 24 minuten: een vol uur meer voor mij! Daarna nam mijn voordeel steeds grotere vormen aan, al zakte het soms wat. Maar nergens kwam hij nog in de buurt van een kansje op gelijk spel. Zijn ruimtegebrek brak hem uiteindelijk op. Na 25. f5 en zijn h5 (diagram 2)

zag het voor mij allemaal heel florissant uit. Mijn “enige” probleem was dat ik verschillende mooie en verleidelijke zetten kon doen. Maar goed, na 35. Lg5  Dd7; 36. Lf6 was het natuurlijk uit (diagram 3),

maar mijn tegenstander was zo sportief om zich met 40. Dg7 mat te laten zetten. Na afloop feliciteerde hij me met de verzuchting dat hij volstrekt was weggespeeld en kansloos had verloren. Ik heb het niet tegengesproken…..

Een half uur later moest Tim Schakel (bord 1) capituleren tegen nestor John van Baarle. Naar eigen zeggen ging het al snel mis in de opening waarna John op de damevleugel kon infiltreren. De c-lijn werd door John bezet en het liep van kwaad tot erger voor Tim, er was geen redden meer aan. Tim: “Oud-topspeler John (78 jaar) speelde een prima partij die mijn fouten met goed spel heeft afgestraft”. Kort erna moest Hans Karelse de strijd staken op bord 7. Hij stond lange tijd moeilijk tegen René Mersch, maar verdedigde zich taai. Hij leek uiteindelijk zijn kruit droog te houden, maar opeens overzag hij een schaak waarna hij zijn dame verloor. Weer een kwartier later trok Tijmen Schakel (bord 3) de stand weer gelijk. Tijmen speelde positioneel een goede partij en dreigde op enig moment een stuk te verdienen. Zijn tegenstander Bob Hoos wist nog een ontsnapping te vinden waarna Tijmen in de problemen kwam. Het voordeel kwam nu bij Bob te liggen, maar hij gaf opeens zijn toren weg waarna hij gedesillusioneerd kon opgeven.
Tegelijkertijd kon Jaco (bord 2) zijn eerste punt bijschrijven. Zijn opponent Martin van de Hidde opende op Scandinavische wijze en speelde op enig moment zijn dame naar e4. Uiteindelijk brak hem dat op, omdat Jaco eerst zijn stukken kon ontwikkelen en vervolgens de dame in het nauw kon brengen. Martin kon zijn dame weliswaar redden, maar verloor wel een kwaliteit en de controle over de stelling. Jaco kon de partij rustig naar de winst voeren.
Eddy speelde op bord 3 een goede partij tegen Paul de Freytas. Hij ontwikkelde zijn stukken goed terwijl Pauls stelling meer en meer uit zijn verband raakte. Eddy had een sterk paard, maar toen hij er een kwaliteit mee kon verdienen kon hij dit stuk wel missen. Daarna was het prettig spelen voor Eddy. Met een leuke manoeuvre kon hij zijn vrijpion tot promotie brengen, maar dat wachtte Paul niet meer af.
Mattias speelde een lange partij op bord 6 tegen Kees van Toor. Het was touwtrekken over en weer in een interessante stelling met twee torens, een paard en een stel (losse) pionnen. Uiteindelijk liet Mattias zich een kwaliteit afsnoepen waarna Kees met zijn torens bijna alle pionnen van Mattias verslond. Mattias probeerde met zijn actieve paard nog een aanval op te zetten, maar juist dat paard werd in de penning gezet met mat tot gevolg.
De Giessen mocht hiermee haar eerste overwinning (4,5 – 3,5) noteren met achteraf bezien het nodige geluk op bord 3 waar Tijmen een toren in zijn schoot kreeg geworpen. Volgende keer naar het vertrouwde Sliedrecht waar we tegen hun tweede team mogen aantreden.

Hoewel niet alle geplande wedstrijden werden gespeeld, werd er in de overige partijen toch een aantal keren een flink robbertje gevochten om het volle punt en dus ook wie zou doorgaan naar de volgende ronde. De eerste die deze avond de volgende ronde bereikte was André van Wingerden. Zijn tegenstander Matthieu Kruissen vergiste zich in de opening en sloeg verkeerd terug op f6. Hij kreeg dan ook een vreselijke mataanval van André over zich heen en moest al snel de vlag strijken. Rob van Driel had tegen Egbert Meier ook al snel groot materieel voordeel en kon de weg naar de winst al gauw vinden.
Een interessante ontmoeting was er tussen Wim Rietveld en Ernst Delwel. Ze hebben al heel wat vuurwerkpartijen tegen elkaar gespeeld, zowel in de interne competitie als in rapidpartijen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat er ook nu een bekende agressieve half-open partij op het bord kwam met asymmetrische opzet. Na zo’n 10 zetten verlieten zij het “gebaande pad”, zoals via de database achteraf bleek. Het ging tot de 23e zet goed gelijk op, zo vond ook Stockfish bij de latere thuisanalyse. Ook het door Ernst gespeelde 23. … Td3 kon nog op goedkeuring rekenen. Diagram.

Hoewel nu Tad1 of Lc1 de aanbevolen zetten zijn, kiest Wim voor het ogenschijnlijk sterke 24. Lf4. Dat pakt goed uit, want Ernst raakt hiervan in de war en denkt dat zijn paard op e5 overbelast is. Dat valt eigenlijk best mee, al moet je daarvoor wel ijskoud zijn en goed doorrekenen. Ernst laat zich verleiden tot 24. … Lxg5, 25. Lxg5 Tc5, 26. Lf4 Pxf3+ en verliest vervolgens. Maar “ijskoud” 24. … Pg6! brengt zwart in het voordeel! Kijk even mee: na 25. Dxd3 krijgt zwart met Pxf4 en hierna Lxg5 twee stukken voor de toren. En ook 25. Pxe6 is niet genoeg voor wit, want na 25. … Dd7 helpt Ta/fe1 niet omdat zwart ook nu 2 stukken voor een toren krijgt na Txe6 dankzij de mogelijkheid via Lc5+ zijn loper in veiligheid te brengen gevolgd door Pxf4. En na Pg6 helpt Lg3 ook al niet omdat zwart dan zijn toren in “veiligheid” brengt met het fraaie Te3, die vanwege de penning met Lc5 niet geslagen kan worden!
Zoals Ernst aangeeft, een zuur en chagrijnig verlies, al moet gezegd worden dat Wim het vervolgens foutloos uitspeelde.
Tony Else speelde tegen Gerard de Gans, die al snel met verschillende zwaktes in zijn stelling kampte. Na 12. … Pb4 (daigram)

volgde 13. Lc7 De7, 14. Pc4 Pxd3, 15. Pd6+. Hier raakte Gerard met Dxd6 de draad kwijt en kreeg slechts 2 stukken voor zijn dame. Hoewel hij nog wel wat sterker had kunnen tegenspartelen, was het voordeel van Tony overweldigend en beslissend na 29… Pd5, 30. Df3. Diagram.

Henk Boot kreeg tegen Bert van Hees al snel een plezierige stelling, maar hij liet na om snel 11. f4 te spelen en Bert verder terug te dringen. Toen hij het enkele zetten later alsnog speelde, was het veel minder krachtig en was de stelling redelijk in evenwicht. Wel kostte het Bert steeds meer moeite en tijd om de kleine zetjes met dreiginkjes van Henk te pareren, maar een sterke loper op e5 was lange tijd voor Bert een essentieel onderdeel van zijn verdediging. Toen Henk dat stuk uiteindelijk kon ruilen was zijn voordeel snel beslissend.
Gela Nikoladze speelde tegen Mattias Stok. Het leek voor de buitenstaanders een vrij rustige partij waarin beiden gebruikelijke paden bewandelden. Langzaamaan verdwenen nogal wat stukken in het doosje en resteerde een T+L+P-eindspel en voor beiden nog 6 pionnen (3 op elke vleugel). Uw verslaggever schatte de remisekans hoog in, maar Mattias vertelde later dat hij toch steeds beter kwam te staan en zelfs een mataanval in handen had. Helaas voor hem zag hij dat te laat/na afloop en kon Gela Mattias alsnog verschalken en hem met lege handen naar huis sturen.
De langste partijen waren die van Hans Karelse-Louis Rutgers en Eddy Korevaar-David Carlsson. De partij Hans – Louis begon rustig met klassieke patronen in een half-open opening. Het lukte Louis uiteindelijk een pion voor te komen en hij kreeg een steeds betere stelling. Echter na het verdwijnen van flink wat stukken, waaronder dameruil, resteerde een eindspel met lopers van ongelijke kleur dat eindigde in remise. In de partij Eddy – David lukte het Eddy niet belangrijk voordeel te krijgen. Overigens niet voor het eerst speelde David tegen Eddy een zeer sterke partij en kwam met een actieve pionnenopmars op de koningsvleugel in het voordeel. En dat voordeel was wel zo groot dat Eddy zelfs overwoog op te geven! Maar soms komen er dan kleine kansjes, zeker als ook de klok een belangrijke rol gaat spelen en die was zeker niet in het voordeel van David. In de onderliggende stelling (diagram)

had zwart na een wit schaakje beter Kh6 kunnen spelen, want nu kreeg Eddy na ..Tf7 nog de mogelijkheid via Dc3+ een pion op e3 onschadelijk te maken en een een beetje te “klieren” met eeuwig schaak dreigingen. Dat is altijd voor de speler met de betere stelling lastig als die nog maar weinig tijd op de klok heeft. Ook hier eindigde de partij in remise, waarmee Eddy dus wel heel gelukkig wegkwam! Beide laatste partijen worden binnenkort opnieuw gespeeld, benieuwd wie dan de winnaars zullen worden!

Er werd nog één partij in de interne competitie gespeeld tussen Chris Tromp en Bram Capelle. Gaandeweg kreeg Chris vanuit de opening wat overwicht, vooral een sterke loper op g2 zorgde bij Bram voor nogal wat hoofdbrekens. Het kostte Bram ook flink wat tijd zijn slecht werkende stukken op het bord te houden en hun mogelijkheden te verbeteren. Aan de andere kant liep de ontwikkeling van de witte stukken op de damevleugel nogal achter. Nadat de loper op g2 eindelijk was geneutraliseerd, kantelde de partij in het voordeel van Bram. Eerst won hij een kwaliteit om vervolgens de in het nauw gekomen witte koning in een matnet te drijven.

Vorige week werden maar 3 potjes in de interne competitie gespeeld, omdat zowel het eerste als het tweede team een externe wedstrijd speelden. Rob van Driel won van Huig Visser en Chris van Wieringen bleef Gerard de Gans de baas. Het belangrijkste duel werd gespeeld door Ernst Delwel en Tony Else. Na een alternatieve zettenreeks ontstond verrassenderwijs een Franse stelling, volgens Stockfish was dat allemaal correct gegaan. Ernst maakte een fundamentele fout door nodeloos paarden op c6 te ruilen, waarna zwart dominant stond in het centrum. De computer vond het overigens allemaal niet zo ernstig… Ernst probeerde wat terug te doen. Hij offerde twee pionnen om open lijnen voor zijn torens op de damevleugel te creëren, maar dat pakte voor hem niet goed uit. Tony speelde het rustig en secuur en had rond de 20e zet groot en waarschijnlijk reeds beslissend voordeel. Diagram.

Hij speelde Da4 na Tb3. Hoewel Ernst nog probeerde op de koningsvleugel een aanval op te zetten met dame, toren en loper, bleek dat een kansloze onderneming. Tony bleef goede zetten spelen en trok de wedstrijd naar zich toe. Ernst wierp op zet 42 de handdoek in de ring na het succesvol oprukken van Tony’s vrijpion op de a-lijn. Een mooie en terechte overwinning van Tony, zo concludeerde Ernst.
Op 14 november werden 9 wedstrijden gespeeld. André van Wingerden speelde tegen Jaco Vonk en stond na de opening plezierig. De stelling kwam erg open te liggen en werd het nogal tactisch. Op de 20e zet koos André met Te7 het verkeerde plan. Diagram.

Beter had hij zijn paarden richting de zwarte koning kunnen dirigeren, nu werden zijn stukken overbelast en Jaco profiteerde hiervan en won een stuk. Hierna probeerde André nog wat truckjes, maar Jaco trapte er niet in en won.
Hans Karelse kreeg van Henk Boot een andere opening voorgeschoteld dan ze meestal tegen elkaar spelen. Als eerste ging Henk kort na de opening in de fout en dat kostte hem een pion. Hans stond sowieso al duidelijk beter, maar Henk probeerde zo actief mogelijk tegen te spelen. Toen Hans dameruil aanbood, kreeg Henk de kans een geïsoleerde pion op d4 terug te winnen en was het voordeel van Hans nog maar minimaal. Langzaam aan kon Henk zijn stelling verbeteren en had Hans moeite het juiste plan te vinden. Henk dreigde nog een pionnetje te winnen en op dat moment ging Hans opzichtig in de fout. Het kostte hem een kwaliteit en dat wilde Hans zich niet allemaal meer laten bewijzen. Jammer dat het Hans opnieuw overkwam, dat hij een goede partijopzet niet kon vasthouden en Henk dus de gelukkige winnaar werd.
Tony Else had Arjan Uittenbogaard als tegenstander. Tony speelde de opening wat slapjes, maar Arjan ontweek een vroege dameruil. Dat zou een gelijke stand hebben opgeleverd, nu kwam de dameruil er even later toch, maar onder voor Arjan minder gunstige voorwaarden en werd hij opgezadeld met een geïsoleerde dubbelpion op de b-lijn. Tony profiteerde naar eigen zeggen daarvan niet optimaal, maar na ruil van nogal wat stukken had Tony toch de dominante stelling. Toen Arjan ongelukkigerwijze loperruil toestond, verdween weliswaar zijn geïsoleerde dubbele b-pion, maar hij kreeg er een nog slechtere dubbelpion op de f-lijn en ook nog een geïsoleerde zwakke broeder op de h-lijn. Diagram.

In het resterende toreneindspel was de enige openlijn onder Tony’s controle en ook zijn koning was de snelste en de zwakheden van pionnen aan beide kanten was voor Arjan te veel van het goede en hij verloor.
Eddy Korevaar kon vlak na de opening tegen Rob van Driel na e4-e5 het paard op f6 verjagen en vervolgens met Lxh7+ een pion buitmaken. Daarna deed hij het naar eigen zeggen minder handig. Later werd het materieel weer gelijk, maar het witte spel via de open g-lijn oogde duidelijk dreigender dan het zwarte tegenspel via de open h-lijn. En de halfopen c-lijn was ook een plus voor Eddy. Rob voelde zich gedwongen voor zijn tegenspel een kwaliteit te offeren en kon later de witte pion op h2 meenemen. Toen het Eddy lukte in het eindspel torenruil af te dwingen, werd het een ongelijke strijd. Het kwaliteitsvoordeel van Eddy tezamen met erg zwakke pionnen van Rob op de damevleugel was beslissend. Voor Eddy een kwestie van techniek de winst binnen te halen. Het was de langste partij van de avond, maar zoals Eddy zei: “Ik heb mijn contributie er deze avond wel uit”.
Gerard de Gans en Jan Post kruisten de degens in een stevig bestuurlijk onderonsje. Jan is inmiddels de oudste van de in de competitie actieve spelers, maar niet meer zo sterk als voorheen. In 1966 was hij de tweede kampioen in de geschiedenis van de club! Maar nog altijd is hij strijdlustig en zomaar een partij opgeven omdat hij in een wat minder stelling is beland: “no way”! En die strijdlust had hij deze avond hard nodig. Gerard kreeg al snel het betere van het spel en maakte een pion op c7 buit. Enkele zetten later kwam Jan een pion voor. Vervolgens kon Gerard na de 28e zet een kwaliteit te winnen. Nu was het weer aan Jan om taai te verdedigen en Gerard vervolgens te verrassen met het doorschuiven van zijn d-pion. Daarmee kantelde de wedstrijd, want nu kon Gerard alleen ten koste van een toren deze pion van promotie afhouden en stond Jan dus een stuk voor! Omdat de koning van Jan een betere positie had dan zijn witte collega, kon Jan zijn a-pion laten doorlopen. Gerard kon eigenlijk niets meer, hoopte nog op een patwending, maar dat had Jan voorzien en slim verhinderd. Zo won Jan deze lange partij, waarbij wegens de beperkte tijd (< 5 minuten) niet meer hoefde te worden genoteerd. Jan schatte in, dat er tenminste 75 zetten waren gespeeld!
Bert van Hees en Chris van Wieringen hielden elkaar lang in evenwicht. Er ontstond een 4-toren eindspel met beiden nog een loper en alle (!) pionnen nog op het bord. De stelling leek nogal dichtgeschoven en uw verslaggever vermoedde dat het wel op remise zou uitdraaien. Maar plotseling vond Bert toch een gaatje via de f-lijn en even later kwamen er aan de andere kant witte pionnen opzetten tot de 6e rij. Tja, toen was het pleit natuurlijk beslecht in het voordeel van Bert.
Huig Visser en Ernst Delwel kozen voor een gebruikelijke opening waarin Ernst al snel plezierig stond. Hij kwam een dubbelpion voor, maar die was wel sterk! Diagram.

Hij kon dit voordeeltje beslissend uitbouwen toen Huig ongelukkigerwijs voor Dc5 koos en vergat zijn koning dichterbij te brengen. Nu was het voordeel van Ernst na dameruil snel beslissend.
David Carlsson had het tegen Egbert Meier niet gemakkelijk. Op een gegeven moment offerde hij een paard op f7 voor 2 pionnen. Hij had zeker initiatief en wel wat compensatie, maar het leek erop dat Egbert de stelling goed dicht hield en uiteindelijk aan het langste eind zou trekken. Maar het vinden van de juiste zetten kostte hem wel erg veel (te veel) tijd en hij ging uiteindelijk door zijn vlag. David kon zodoende opgelucht het volle punt bijschrijven.
Matthieu Kruissen koos tegen Anne van Heelsum een nogal “kromme” openingsopzet. Anne kwam al snel in het voordeel en won.

Gisterenavond op het programma voor de SOS-competitie: De Giessen en Linge 2 tegen DBC 3 uit De Bilt. Beide teams hadden nog 0 wedstrijdpunten en stonden, samen met Kasteel Lekstroom 3, onderaan in klasse 3D. DBC had echter 1 wedstrijd meer gespeeld. We moesten dus vol aan de bak. In vergelijking met onze eerste wedstrijd tegen OZU was het team op één plaats gewijzigd: Rob van Driel had zijn plek afgestaan aan Bert van Hees.

Onze gasten arriveerden ruim op tijd in Giessenburg zodat we rond de klok van 20.00 uur van start konden gaan. En om maar direct met de deur in huis te vallen: het werd een ontluisterende nederlaag: 1½-4½ waarbij we er nog genadig van afkwamen. Had het ½-5½ geworden dan hadden we ook niet mogen klagen.

Ik kan u helaas geen gedetailleerd verslag geven van alle partijen. In plaats daarvan geef ik u in vogelvlucht het scoreverloop.

Anne van Heelsum aan bord 6 moest al snel zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander. Wat ging er precies mis ? Ik kan het u niet vertellen.

Aan bord 2 speelde Chris Tromp een echte remise. Van Chris begreep ik dat ook in de nazit geen winst, noch voor wit, noch voor zwart, kon worden gevonden.

Zelf speelde ik aan bord 3 een belabberde partij. Kreeg van mijn tegenstander geen mogelijkheid om mijn stukken te ontwikkelen in een (zeer) gesloten stelling. Verloor een pion (die ik overigens later weer kon terugwinnen). Rocheren kon ik pas op zet 29 ! De bevrijding kwam pas toen stukken werden afgeruild en ik met mijn dame in de vijandelijke stelling kon binnendringen. Met eeuwig schaak kon ik een half punt veilig stellen. Mijn tegenstander verzuchtte na afloop dat het best een moeilijke partij voor hem was ! Of dat zo is kunt uzelf beoordelen. De partij kunt u hier naspelen.

Aan bord 1 bij Bert van Hees ontstond op enig moment commotie: stuk wel of niet losgelaten. U weet hoe dat gaat: de één roept dit, de ander dat en de waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. Uiteindelijk moest Bert in het (verre) eindspel toch de eer aan zijn tegenstander laten.

David Carlsson ging aan bord 5 “kopje onder” in een partij waarin zijn tegenstander met een overmacht aan pionnen 2 dames wist te halen. Mat was uiteindelijk niet te voorkomen.

Aan bord 4 wist Martijn Koutstaal een half punt binnen te hengelen. De geleerden waren het er niet over eens of het daadwerkelijk remise was of dat de speler van DBC gewoon had moeten winnen.

Door deze nederlaag blijven we op de laatste plaats staan in poule 3D. Nul wedstrijdpunten en slechts 3½ bordpunten. Er zijn nog 6 wedstrijden te gaan. De volgende (uit)wedstrijd is op 12 december a.s. We gaan dan op bezoek bij, mede rode lantaarndrager, Kasteel Lekstroom. Een uiterste krachtinspanning (en misschien wel een wonder) is noodzakelijk om de laatste plaats aan onze gastheren over te dragen. Onze voetballende vrienden uit Amsterdam is dat gelukt (en die gaan nog om de podiumplekken meespelen…. geloof mij) waarom wij niet.

“Mooier kan ik het helaas niet maken…”, zo eindigde Eddy zijn verslag van de behoorlijk rampzalig verlopen KNSB-wedstrijd tegen Krimpen aan de IJssel 2 van afgelopen zaterdag. Een vijftal van de ongelukkigen van die wedstrijd trad nu aan in de SOS-competitie tegen Denk en Zet in het regenachtige en herfstige Vinkeveen. Weliswaar waren wij qua rating wel favoriet, maar ja, dat is zeker niet altijd een garantie voor succes.
Toch begon de wedstrijd er voor ons al snel zonnig uit te zien. André van Wingerden speelde op bord 7 de opening origineel en agressief. Zijn tegenstander voelde dat hij op zet 8 een heel slecht idee had, maar voerde dat idee toch uit. Oeps, dat kostte hem een stuk en waardeloze stelling. Op zet 13 en voor 21.00 uur noteerde André het eerste punt. Een goed kwartiertje later volgde de beslissing bij zijn buurman Arjan Uittenbogaard op bord 8. Hij had met zwart al een wit stuk buitgemaakt en toen er door een dubbel aanval nog meer materiaal van wit verloren dreigde te gaan, hield wit het hier ook al voor de 20e zet voor gezien. Kortom een razendsnelle en comfortabele 2-0 voorsprong.
Daarna duurde het wel even voor de volgende beslissing viel. Op bord 5 speelde Tijmen Schakel een goede partij, maar zijn tegenstander was goed bij de les en hield de stelling redelijk in evenwicht. Toch speelde het wat makkelijker voor wit en toen de stelling openging had Tijmen plotseling vervelende dreigingen tegen de zwarte koning. Een toren op de 7e rij en een loper op c3 maakte het zwart onmogelijk zijn pion op g7 voldoende te dekken. Na Txg7+ dreigde er allerlei aftrekschaakjes en die leverde Tijmen voldoende pionnen op voor de winst. Daarna volgde ook een goed resultaat bij Henk Boot, die voor de verandering eens plaats had genomen op bord 1. Dit ook tot verassing van de tegenstanders op bord 1 en 2 die daar Jaco Vonk hadden verwacht… Henk kreeg vanuit de opening snel een plezierige stand met een klein plusje. Er kwam een stelling met de bekende “zwakke pionnen” op e3, respectievelijk e6. Maar de witte pion was niet zwak in tegenstelling tot zijn zwarte collega. Zwart speelde eigenlijk steeds “in zijn achteruit” zoals hij na afloop vertelde. Het kostte hem ook flink wat tijd en vond daarom niet de juiste verdediging op 21. e3-e4 van wit (diagram).

Daarna ging het snel en ondanks de zwarte poging met wanhoopsoffers nog verwarring te zaaien, bleef Henk op zijn handen zitten en liet zich niet meeslepen met de tijdnoodzetten van zwart. Ook hier dus een overwinning, die de tussenstand op 4-0 in ons voordeel bracht.
Hierna volgde Jaco Vonk op bord 2. Vanuit de opening had hij duidelijk meer ruimte en daardoor wat makkelijker spel, maar zijn tegenstander speelde nauwkeurig en beperkte zijn nadeel tot een minimum. Gaande weg verdwenen steeds meer stukken in het doosje en vervlakte de stelling nogal. Jaco probeerde het in een toreneindspel nog wel, maar zijn tegenstander bleef goed bij de les en remise was uiteindelijk wel een logische uitslag. Hiermee was onze teamoverwinning overigens wel een feit. Kort erop kwam er ook een remise op het bord bij Eddy Korevaar, die was ingevallen voor Mattias Stok. Hij stond zeker niet slecht vanuit de opening, maar zijn pionnenopmars d4-d5 kwam iets te vroeg en zwart counterde adequaat op de damevleugel en kreeg het wat betere spel. Maar uiteindelijk bereikte Eddy de remisehaven. We stonden dus met 5-1 voor.
De laatste twee partijen waren de wedstrijd op bord 4 van Hans Karelse en van Louis Rutgers op bord 6. Bij beiden was het onduidelijk en de tijd begon voor beiden, maar ook voor hun tegenstanders nogal krap te worden. Tijdnood dus en er werd niet meer genoteerd (wat ook niet hoeft bij minder dan 5 minuten bedenktijd), alleen Louis noteerde rustig door, ook toen hij nog minder dan 2 minuten op de klok had, brrr…. vonden zijn teamgenoten, die zich evenals een flink aan tal Denk en Zetters rond de borden hadden opgesteld. De partij van Hans was ingewikkeld. Er stonden nog veel stukken op het bord, er waren wederzijdse dreigingen, al leken de witte dreigingen tegen de koning van Hans gevaarlijker dan die van Hans tegen de witte koning. Maar de witspeler keek vooral naar zijn eigen mogelijkheden en overzag de dreiging die Hans in de stelling kon vlechten met een kwaliteitsoffer op d4. Na het terugslaan met Txd4 had Hans een venijnig zetje c6-c5. “Natuurlijk” verplaatste wit zijn toren naar de koningsvleugel om zijn aanval beslissende kracht te geven. Maar oeps…., door deze pionzet kwam de loper op b7 tot leven en kon Hans met Dxg2 mat in één geven!! Eindelijk viel het kwartje deze keer voor Hans de goede kant op!
En dan de partij van Louis. Lange tijd stond Louis erg gedrukt en moest hij nauwkeurig spelen. Toch kreeg wit de overhand en uiteindelijk werd de zwarte koning in een hoekje op h8 gedrongen. Als verdedigers had de monarch slechts hulp van een paard op f8 en pion op g6. Maar wit kon er met dame en witte loper niet van profiteren. Langzaam verzandde het witte initiatief en moest hij ook opletten op een zwarte vrijpion op de h-lijn, die inmiddels werd ondersteund door de zwarte dame en een geactiveerd paard. Het initiatief ging over in de handen van de nog immer noterende Louis, die zijn tijdsvoordeel steeds verder zag slinken. Al enige tijd hadden beide spelers dankzij het increment < 1 minuut op de klok. Het was dan ook wel begrijpelijk dat beide inmiddels enigszins amechtig hijgende combattanten het wel goed vonden en werd het witte remisevoorstel aangenomen. Ook hier oeps.. want dit soort tijdnood duels lopen nogal eens anders af dan eerder werd verwacht. Maar goed, een verdiende en niet ongelukkig groot uitgevallen overwinning (6,5-1,5), zodat de terugreis in een beter humeur kon worden aanvaard dan afgelopen zaterdag.