Team 1 – externe competitie

Verslag 2e ronde KNSB: Schaakmat Westland 2 – De Giessen en Linge 1.

Het was zaak het verlies van de eerste ronde snel te vergeten. Als invaller konden we een beroep doen op Henk van der Hoek die een waardig vervanger van Roelof Stienstra bleek.
De eerste beslissing was een remise van teamcaptain Jeroen Brandsma op bord 5. Vanuit de opening had hij een groot ruimteoverwicht op de damevleugel, maar de stelling stond nog vol stukken en omdat het allemaal best veel tijd had gekost, nam Jeroen het remise-aanbod van zijn tegenstander aan. Dat had Henk Boot op bord 3 ook beter kunnen doen. Hij kwam met aanzienlijk voordeel uit de opening en won een pion, maar begon enkele zetten later spoken te zien. In plaats daarvan besloot Henk een kwaliteit terug te geven, wat een gelijke stelling opleverde. Toen hij een reëel remiseaanbod afwees en alsnog op winst bleef spelen, kreeg hij de kou op de kop en verloor.
Gelukkig hadden de kopmannen weer gewonnen. Jaco Vonk op bord 1 koos dezelfde opening als tegen Hans Karelse afgelopen dinsdag, maar de partij ontwikkelde zich volgens heel andere patronen. Jaco kon uiteindelijk via een open f-lijn binnendringen en ook nu waren zijn paarden een zeer krachtig en beslissend aanvalswapen. Tim Schakel op bord 2 speelde een solide opening die hij in het verleden ook regelmatig speelde, maar met een verkeerde paardzet stond hij opeens heel slecht, misschien zelfs wel verloren. Maar zijn tegenstander speelde niet erg doortastend, waardoor de stelling weer in evenwicht was. Tim speelde wel doortastend en wist een aanval op te zetten en het volle punt binnen te halen.
Ook bij Hans Karelse op bord 6 was het mis gegaan. Hij werd opgezadeld met een slechte opgesloten loper en passieve stelling, terwijl wit wel gebruik kon maken van een open e-lijn. Inmiddels was het bij Henk van der Hoek op bord 8 wel goed gegaan. Het ging langdurig gelijk op. Een matdreiging op de zwarte diagonaal moest wel worden geneutraliseerd, maar een koningswandeling van wit kon Henk doorbreken met een paardzet met dreiging van aftrekschaak en damewinst. Hetzelfde paard joeg vervolgens de witte dame over het bord met pion en stukwinst. Doordat mijn tegenstander weer een paard in de aanbieding deed en deze niet kon terugnemen door een vork met dameverlies gaf hij op.
Daarmee was de stand 3,5-2,5 in ons voordeel en resteerden de wedstrijden van Tony Else en Eddy Korevaar. Tony kreeg ruimtelijk overwicht en een eindspel met een betere pionnenstructuur en een pion meer. Hij kon dit overtuigend tot winst voeren, waarmee in ieder geval de matchpunten waren veilig gesteld. Als laatste was Eddy klaar op bord 6. Na lange strijd voelde wit zich genoodzaakt tot een wanhoopsoffer en was er een grappig eindspel ontstaan met voor Eddy een dame en toren en voor zijn tegenstander een dame en 4 pionnen. Eddy kon weliswaar een pion winnen, maar dan kon wit een groot aantal schaakjes geven en om eeuwig schaak te voorkomen koos Eddy voor dameruil, ook omdat de witte pionnen nogal versnipperd stonden opgesteld. Al vlot werd er eentje opgeruimd en omdat wit niet erg actief voortzette, was de winst niet erg moeilijk meer. Uiteindelijk dus een duidelijke en ook wel terechte 5,5-2,5 overwinning waarmee we weer in de middenmoot staan.

De eerste KNSB-wedstrijd in het nieuwe seizoen. Het team was ten opzichte van het vorige seizoen fors gewijzigd. Aangezien Jesper Nederlof, Andries Dekker, Hemmo Mulder, Bobby Fijlstra en Lemmy Schakel niet meer beschikbaar zijn en alleen Henk Boot “terugkwam” had het team ervoor gekozen niet in de 3^e maar in de nieuwe 4^e klasse van de KNSB op te treden. Het team is nu bij meer westelijke clubs ingedeeld, dus zeker nieuwe tegenstanders. Helaas was onze teamcaptain Jeroen Brandsma op het laatste moment verhinderd, maar hij vond in Louis Rutgers een waardige en taaie invaller.

De eerste wedstrijd ging tegen een tegenstander die ongeveer even sterk leek te zijn. Op bord 3 speelde Henk Boot geen goede partij. Hij accepteerde een pionoffer van wit, die daarop een gevaarlijk initiatief ontwikkelde. Henk tastte op de 10 zet ernstig mis, maar de directe afstraffing werd door wit over het hoofd gezien. Henk hoopte dat een kwaliteits”zoenoffer” nog praktische tegenkansen zou bieden. Dat was ook wel zo, zeker als hij met 24…c3 een sterke vrijpion had gecreëerd, maar hij speelde ten onrechte op een grapje en kreeg de deksel op zijn neus en kon gelijk opgeven.

Als tweede was Hans Karelse klaar op bord 8. Hans verwisselde een zet, al was dat niet direct verliesgevend, maar hij had geen plezierig gevoel bij zijn eigen stelling. Toen hij overzag dat zwart een pion op f2 kon meenemen, zonder dat wit een tegenaanval kreeg en er snel nog een tweede pion sneuvelde, konden ook hier de stukken in het doosje: 0-2 achter.

Daarna gelukkig een lichtpuntje. Roelof Stienstra die in een ver verleden ook al voor de club schaakte was “teruggehaald”. Op bord 7 leek hij zich met zwart met een ongelukkige pionnenruil in het centrum te vergissen en een kwaliteit te verliezen. Hij koos voor een actieve voortzetting waarbij hij zelfs een gedekte pion op b2 kreeg. In ieder geval kreeg hij steeds meer mogelijkheden en drong hij uiteindelijk met een aantal stukken de witte stelling binnen en kon het eerste volle punt noteren: 1-2.

Hierna liep de achterstand weer op, omdat Tony Else op bord 5 het witte centrum met een vrij vroeg c5 wilde attaqueren, maar wit antwoordde sterk en bereikte materieel voordeel (kwaliteit), had een gedekte vrijpion op d5 en 2 torens op de achtste rij en dat was voor Tony natuurlijk niet meer te keepen, opnieuw een nederlaag: 1-3.

Tja, dus de resterende borden moesten dus nog flink wat punten opleveren. Maar zou dat gaan lukken? Er  waren her en der zeker kansen, maar het zou toch bloedstollend spannend worden.

Op bord 6 stond Louis Rutgers niet goed, maar er kwam uiteindelijk een stelling op het bord met een erg ongelijke materiaal verhouding. De dame van Louis had te maken met een toren en twee lopers van zwart en hoewel het even leek dat Louis zelfs kansjes kreeg, was het logisch dat hij een aantal zetten later uiteindelijk koos voor remise door eeuwig schaak.

De laatste 3 partijen moesten dus eigenlijk allemaal gewonnen  worden!  Ook bij Jaco Vonk op bord 1 was er een min of meer vergelijkbare ongelijke materiaalverhouding als bij Louis. Jaco had uiteindelijk 2 torens en een loper tegen een witte dame en weliswaar een flink aantal pionnen minder, maar die konden vooralsnog geen (witte) vuist maken.

Ook bij Tim Schakel op bord 2 werd het een lange partij. Vanuit de opening kreeg Tim geen voordeel, er werden flink wat stukken geruild en Tim kreeg een dubbelpion op de b-lijn. Toen ook de torens van het bord verdwenen resteerde een paard-pionnen eindspel wat er vrij remise-achtig uitzag, maar Tim had ondanks/dankzij zijn dubbelpion net een beetje meer ruimte en wist uiteindelijk een vrije dubbelpion op de h-lijn te creëren, waardoor hij een duidelijk “plus”-stelling kreeg.

Op bord 4 speelde Eddy een goede partij, hij had duidelijk het initiatief en offerde op een gegeven moment op e6 een loper tegen uiteindelijk 3 pionnen. De vraag was natuurlijk of Eddy zijn initiatief in winst zou kunnen omzetten. Toen echter de dames en torens waren geruild, was de loper van de tegenspeler toch een sterk stuk. Toen zwart met zijn loper nog een pionnetje van Eddy op h3 kon meesnoepen, kon zwart vervolgens de witte pionnenformatie op de koningsvleugel opblazen, waardoor Eddy alsnog het onderspit moest delven. Of de analyse na afloop en/of hulp van Fritz nog andere mogelijkheden voor wit heeft opgeleverd, is uw verslaggever niet bekend. Helaas betekende dit wel een beslissende 41 beslissende voorsprong voor onze tegenstanders.

Op bord 2 had Tim zijn voordeel langzaam uitgebreid en uiteindelijk besloot hij een paard tegen een de zwarte f6 pion te offeren. Dat zag er kansrijk uit, maar zwart had nog wel een aantal schaakjes met zijn paard als verdediging, maar uiteindelijk speelde Tim deze moeilijke stelling nauwkeurig en handig, waarbij het niet helemaal duidelijk is of zwart nog ergens remisekansen heeft gemist. In ieder geval een door Tim sterk gespeeld eindspel, waarbij hij zwart dus voor onoverkomelijke problemen kon plaatsen.

Als laatste was Jaco op bord 1 klaar. Hij moest dus vooral opletten dat zijn stukken goed met elkaar communiceerden, wit niet via allerlei schaakjes met de dame opeens via een dubbele aanval een zwart stuk kon veroveren, maar Jaco speelde het voorzichtig en rustig en kon de witte koning steeds verder in het nauw brengen. Uiteindelijk ging wit in verloren stelling door zijn vlag, waardoor de eindstand uiteindelijk  3 in het voordeel van de tegenstanders werd. Helaas dus een valse start, hopelijk gaat het de volgende keer beter.

Henk Boot

Teamleider Eddy heeft er nog lang op zitten broeden. Hoe kunnen we het dreigend onheil afwenden? Door schlemielig verlies van met name de laatste wedstrijd tegen De Stukkenjagers 3 uit Tilburg waren we in een schier kansloze situatie beland en gedoemd te degraderen uit de derde klasse KNSB in het seizoen 2017-2018.

Ja natuurlijk, er zijn altijd kansen. Maar zelfs met een overwinning en 8 matchpunten waren we nog afhankelijk van met name het resultaat van De Drie Torens uit Tilburg. Eddy heeft gekeken naar wie er beter tegen sterke tegenstanders kunnen spelen en wie de punten zouden kunnen pakken tegen de minder sterke tegenstanders. Dit leidde ertoe dat Eddy zelf (bord 1) en Lemmy (bord 3) voor de leeuwen werden geworpen.

Onze tegenstander in de laatste ronde, Blerick 1 uit de provincie Limburg, heeft de beschikking over een sterk team waarbij beschikt kan worden over een aantal sterke Duitse spelers. Bij aankomst in Sliedrecht (de thuishaven van De Giessen en Linge 1) bleek dat zij een beroep hadden moeten doen op maar liefst vijf invallers doordat tegelijkertijd de Duitse competitie werd gespeeld en de geboorte van een kind van één van de teamleden. Een onverwachte opsteker voor ons, dit bood kansen om de laatste strohalm te pakken.

Andries trof aan bord 5 de tweede invaller. Andries won snel en goed, hij schatte goed in dat zijn actieve stukken veel meer gewicht in de schaal legden dat de vele losse pionnen. Een 1-0 voorsprong dus, een lekker begin!

Ikzelf speelde op bord 8 met een duidelijke opdracht: winnen! In een voor mij iets betere maar zeker niet duidelijke stelling bood mijn tegenstander mij remise aan. Aannemen was geen optie en ik zette alles op alles om mijn steentje bij te dragen om te ontsnappen aan de dreigende degradatie. Mijn kans kwam eerder dan ik had verwacht. Mijn tegenstander was even vergeten dat er na de ruil van de zwarte fianchettoloper  telkens een schaakje dreigde op de lange diagonaal met de witte dame en dit kostte hem een stuk en niet veel later de partij: 2-0 voorsprong!

Hemmo trof aan bord 4 de eerste invaller. Hij kwam heel goed tot gewonnen te staan maar koos helaas voor de verkeerde afwikkeling. Van de pionwinst kon niet worden geprofiteerd want de tegenstander beschikte over het grootste remisewapen dat je maar bedenken kunt: Eindspel met lopers van ongelijke kleur! Tussenstand: 2,5-0,5 voorsprong.

Vanaf dat moment kwamen er scheurtjes in de puntenmachine. Eddy (bord 1) stond tot zet 20 zeker niet minder tegen zijn sterke tegenstander met een 2293 rating. Na een grote afruil kwam hij een pion achter maar zijn stukken stonden actiever. Op termijn ging die pion extra wel vervelend worden op de damevleugel. Eddy had de keuze om dat dat langzaam te zien gebeuren, maar ook een kwaliteit te offeren en het pionnenaantal weer in evenwicht te brengen en de stelling mogelijk te bevriezen. Dat pakte niet zo uit als hij gedacht had en speelde toen een verloren partij.

Jaco (bord 6) stond aanvankelijk prettig met intenties om de zwarte koningsstelling te bestoken. Hij deed dat mogelijk te voorzichtig waardoor zwart zijn stelling kon verbeteren. Jaco kon de zwarte pionnenopmars op de koningsvleugel neutraliseren waarna het spel zich weer verplaatste naar de damevleugel. Daar kwam hij net niet goed uit en kon zwart een doorbraak met twee pionnen forceren. Jaco offerde nog een toren voor spel, maar dat kwam niet uit de verf, omdat zwart vervelend genoeg meteen kon counteren met mataanval.

Dit was een tegenvaller waar niet op was gerekend! Het ratingverschil was ruim 300 punten meer in het voordeel van Jaco en hier hadden we eigenlijk gerekend op een vol punt. Maar zulke dingen gebeuren uiteraard vaker, zeker in die situaties wanneer je niet fit bent. En dat was bij Jaco deze middag helaas het geval!

Met nog drie partijen te gaan was de tussenstand weer gelijk: 2,5-2,5 en moesten we opnieuw aan de bak! Drie spannende partijen van Henk (bord 2), Lemmy (bord 3) en Jesper (bord 7) resteerden.

Jesper kreeg aan bord 7 remise aangeboden in een eindspel van dame en loper aan beiden zijden. De lopers waren van ongelijke kleur. Op dat moment was het niet geheel duidelijk welke kant het op zou gaan met de andere partijen en dus besloot Jesper zijn rug te krommen en door te spelen. Hij stond weliswaar een pion voor, maar juist de lopers van ongelijke kleur in combinatie met de dames die nog op het bord stonden zouden zomaar ervoor kunnen zorgen dat zijn winstpoging averechts zou werken en Jesper het deksel op de neus zou krijgen.

Lemmy speelde een prachtige partij. Ondanks het grote ratingverschil en de agressieve aanpak van de opening van haar tegenstander greep Lemmy het initiatief. Zij voelde de stelling heel goed aan en heeft de gehele partij gedomineerd. Ik durfde niet te gaan kijken maar iemand stak mij een hart onder de riem door te zeggen dat wanneer je de marathon binnen de vier uur kunt lopen (Rotterdam, 8 april 2018) je ook in staat bent om een partij van een speler met een rating van 2066 te winnen.

Lemmy vertelde me dat ze de laatste tien tot vijftien zetten in acute tijdnood verkeerde en op gegeven moment er tot haar schrik achter kwam dat ze nog maar zes seconden over had. Gelukkig had ze haar zet paraat en bereikte vervolgens zonder kleerscheuren de eerste tijdlimiet. Ondertussen had ze de vijandelijke dame gewonnen voor toren en paard. De dame zaaide vervolgens dood en verderf in het vijandelijke kamp en zo bracht Lemmy het o zo belangrijke punt binnen.

Met een 3,5-2,5 voorsprong was Jesper in diepe gedachten verzonken hoe hij zonder zelf averij op te lopen zijn partij over de streep kon trekken. Jesper schrijft over zijn partij:

“Ik kwam een beetje raar en gammel uit de opening met mijn dame die vooruitgelopen was en daardoor wat in de weg stond en ervoor zorgde dat mijn paard gepend stond. Stond daarna ook wel wat onder druk en wellicht iets minder goed. Na een tijdje ging mijn tegenstander met zijn dame op pionnenjacht waardoor ik met een schijnoffer de partij wat open kon breken en na de complicaties stond ik warempel een pion voor in een dame en loper tegen dame en loper eindspel.

Dat eindspel won ik dus; maar mijn tegenstander had wel wat beter kunnen verdedigen. Mijn opening sloeg nergens op en ik had allerlei varianten verkeerd ingeschat dus ik speelde niet best, maar mijn tegenstander gelukkig ook niet…

Mooi dat we niet gedegradeerd zijn!” Einde citaat!

Erg mooi! Wat ik heel erg mooi vind is hoe Jesper is omgegaan met het gegeven dat hij het na ronde 7 even helemaal gehad had met het schaken en er mee wilde stoppen. Hij zette hierbij zijn eigen gevoelens opzij en ging voor het teambelang verder! Zonder Jesper zouden we het niet hebben gered en vol trots mag hij zijn op wat hij zelf schrijft: “Mooi dat we niet gedegradeerd zijn!”

Tussenstand 4,5-2,5! Ondertussen kregen we door dat De Drie Torens met minimaal verschil had verloren van de kampioen RSC ’t Pionneke. We waren definitief veilig!

Alleen de partij van Henk was nog bezig. Henk schrijft hierover:

“Ik had dus een behoorlijke sterke en jeugdige tegenstander: 21 jaar en een rating van ruim boven de 2100. Er ontstond een rustige stelling waarbij ik wel snel met 11. e4 kwam en dus een isolani op d4 overhield, maar dat leek me geen bezwaar. Met langzaam manoeuvreren had ik het idee iets beter te staan, had wat dreigingen tegen de zwarte koningsstelling en het kostte mijn tegenstander vrij veel tijd om ze te neutraliseren maar hij deed dat prima en na dameruil was er nog steeds sprake van een evenwichtige stand die echter voor zwart wat makkelijker speelde en ik moest opletten. Het was iets minder handig een stel torens op d5 te ruilen, maar het miniplusje van zwart verdween ook weer en rond de 40e zet was het allemaal nog volstrekt in evenwicht.

Echter op zet 44 speelde ik Ke3-f3 en dat gaf zwart een klein voordeeltje. Ik had met Ke3-d2 de zaak gelijk kunnen houden maar dat leek me erg passief. Nu speelde zwart het vanaf dat moment ijzersterk en ook zonder noemenswaardige fouten van mijn kant kon hij zijn voordeel uitbreiden, vooral toen ik het paard op d5 wel moest ruilen stond zijn koning daar tegen mijn isolani aan te duwen en die ging er dan ook vanaf.

Niet alle toreneindspelen zijn remise en deze zeker niet. Zoals gezegd, mijn tegenstander speelde het zeer fraai uit en mocht aan het eind terecht de felicitaties van zijn teamgenoten in ontvangst nemen. Gelukkig had Jesper er al voor gezorgd dat we 4,5 punt hadden, dus mijn nederlaag, weer als laatste was gelukkig niet beslissend. Wel heel mooi dat wonnen en dat de tactische opstelling heel redelijk werkte, vooral ook omdat Lemmy volgens mij een uitstekende partij met winst kon bekronen!”

Einde citaat! Een 4,5-3,5 overwinning, eind goed al goed!

Persoonlijke resultaten

Tot mijn verbazing ben ik zelf met een score van 5,5 uit 9 topscorer geworden met een TPR van 2062. Het was niet de hoogste TPR, die eer gaat naar Jesper.  Zijn TPR reikte naar 2112, met name te danken aan zijn twee overwinningen in ronde 8 en 9. Jaco liet door zijn uitglijder een kans onbenut om de hoogste TPR-score te bereiken. Voor aanvang van ronde 9 had hij met een TPR van 2113 nog de hoogste score.

Na Tim volgen Hemmo en Jesper direct daarna met een score van 5 uit 9.  Ook Andries bereikte een score van boven de 50% (4,5 uit 8). Lemmy deed het prima met een 4 uit 8 score en een prachtige TPR van 1931.

Komend seizoen

Niet duidelijk is hoe het komend seizoen eruit zal zien. Jesper en Bobby hebben te kennen gegeven het schaken op een lager pitje te willen zetten waarbij Bobby misschien nog mogelijkheden ziet om het schaken een nieuwe impuls te geven. Voor Lemmy is het niet meer mogelijk om als basisspeelster beschikbaar te zijn, hooguit als invalster. Van de overige spelers is van sommigen wel en van andere geen definitieve duidelijkheid bekend.

De komende tijd zal over en weer binnen het team van gedachten worden gewisseld hoe met deze situatie omgegaan kan worden. 

Tim Schakel.

Aan mij de twijfelachtige eer om het verslag te schrijven van de wedstrijd tegen D4 uit Oosterhout. Nooit leuk om te schrijven als zowel het team al jijzelf een cruciale wedstrijd verloren heeft. Maar ook dit hoort erbij. Een cruciaal duel, want de winnaar zou verlost zijn van degradatiezorgen en als bonus ook nog uitzicht hebben op het kampioenschap. Want zo dicht liggen de teams bij elkaar.

Ik zal bij het verslag de inbreng die ik van een ieder heb gekregen citeren. Een goed voorbeeld doet goed volgen want ik neem hierbij het idee van Hemmo over. Ik weet niet meer in welke volgorde de partijen zijn afgewerkt maar zal beginnen met de remisepartijen.

Andries (bord 1) schrijft over zijn partij: Over mijn partij kan ik kort zijn, ik probeerde er nog wat van te maken met een pionoffer, maar mijn tegenstander weigerde en bood remise aan, op dat moment vond ik de stellingen elders prima en heb ik na kort overleg met de teamleider het aanbod aangenomen, mede ook omdat mijn concentratie te wensen over liet.”

Jaco (bord 2) meldt iets uitgebreider over zijn partij: “Met dank aan mijn tegenstander kreeg de baromzet van De Havik een flinke impuls. In een onnavolgbare volgorde werden glaasjes cola en koppen koffie naar binnen gewerkt. Aan cafeïne geen gebrek zullen we maar zeggen. Ik liet het maar gebeuren en probeerde een goede partij op te zetten.

Dat lukte dus niet helemaal. Na een ongebruikelijke derde zet van mijn tegenstander was ik al in de war en speelde 4.dxe5. Zwart sloeg logischerwijs terug, maar liet dat gepaard gaan met een remiseaanbod dat ik dan weer verrassend vond. Ik sloeg het af, maar kwam daarmee wel terug in mijn vervelende stelling. Ik besloot het strategisch op te zetten, omstanders zouden dat passief genoemd kunnen hebben.

Sips (mijn tegenstander) probeerde gaatjes in mijn stelling te schieten, maar die kon ik dichthouden. Langzamerhand werd (me) duidelijk dat er nog wel potentie in mijn stelling zat en op zet 20 bereikte ik mijn hoogtepunt: 0.65 (Fritz)…

Kort daarna kon zwart loskomen met een tijdelijk pionoffer en werden dame en toren afgeruild. Sips bood opnieuw remise aan dat ik nu wel aannam. Ik zag op dat moment bij de overige partijen nog geen problemen, zelf had ik nog 7 minuten (Sips nog 30) voor 14 zetten en ik beoordeelde stelling als gelijk (Fritz zag er nog +0.5 in) als in: ik zag allerlei oplossingen voor mijn tegenstander om zijn passieve stelling te verbeteren.

Tot slot wat opbeurende statistieken voor Hemmo: de laatste keer dat je in De Giessen en Linge I hebt verloren was op 10 oktober 2015! En met wit ben je nog altijd ongeslagen.”

Jesper zat naast mij op bord 4. Met hem besprak ik na onze partijen bij het scheiden van de markt zijn partij. Het wil niet helemaal vlotten met zijn vorm, motivatie, spelplezier en automatismen. Hierdoor miste hij ook in deze partij wendingen die hij normaliter wel ziet. En zo verzandde zijn partij in remise.

Als enige wist Eddy (bord 7) zijn partij te winnen. Hij schrijft hierover: “In onze partij koos mijn tegenstander voor een wat ongebruikelijke opzet met 5 Lg5 en ik kreeg aardig spel alsmede het loperpaar. Op een m.i. te vroeg moment koos wit voor de opmars e5 en offerde vervolgens een pion om met Pd5 er op uit te trekken. Vervolgens koos hij er voor om het paard tegen de toren op a8 te ruilen en leverde het nog een pion op met lekker spel voor mijn lopers. Zo kon ik uiteindelijk nog een pion verdienen met een veel betere stelling, Na secuur spel kon wit niets anders dan opgeven net voor de tijdcontrole.

Als wit niet zo happig op de kwaliteit was geweest had hij meer spel overgehouden en waren de verhoudingen vermoedelijk minder verstoord geweest. Begin met 2 overwinningen met zwart op bord zeven een beetje de smaak te pakken te krijgen.” Maar hiermee was de koek helemaal op.

 Mijn partij (bord 5) begon hoopvol. Tot de twintigste zet speelde ik een sterke partij tegen een sterke tegenstander. Maar het had me inmiddels veel tijd en energie gekost. Ik had een prachtige stelling met groot voordeel maar door tijdgebrek, gemis aan scherpte en wat onhandige zetten deed ik mezelf helaas tekort. Met mijn onhandigheid wist mijn tegenstander wel raad en zijn twee paarden en toren domineerden mijn dame.

Mijn tegenstander was zo sportief om zelf ook aan te geven dat ik mezelf tekort had gedaan. Dat geeft enerzijds een goed gevoel van erkenning van mijn aanvankelijke goede spel maar anderzijds legt het de vinger nadrukkelijk op de zwakke plek dat je een uitstekende kans niet hebt waargenomen.

Hemmo (bord 3) schrijft over zijn partij: “Bij mijn partij speelde mijn tegenstander (met nagenoeg gelijke elo-rating) wel d4 zoals het hoort voor spelers van d4.  Ik kwam in een opening terecht die ik al langer speel. Hij koos voor een variant die ik 10 jaar geleden veel tegen mij kreeg. Hij dacht over elke enorm lang na, terwijl het toch redelijk alledaagse zetten waren, en bekend voor mij.

Niettemin ontstond een scherpe stelling waarin ik goede gelegenheid onbenut liet om zijn centrum maximaal onder druk te zetten. Vervolgens bleef de stelling gelijk. Ik speelde toen een onnauwkeurige zet en daarna wikkelde hij vlot spelend af naar een stelling die beter voor hem was. Vreemd toch dat ik sneller ging spelen (en dus slordiger) omdat hij steeds zo lang nadacht. Ik had op een gegeven moment ruim een half uur meer.

In de afwikkeling naar het eindspel liet hij nog onnodig tegenspel toe en heb ik mijn kans gemist om naar een gelijke stelling af te wikkelen. Ik koos voor een andere zet waardoor ik drie (!) e-pionnen kon slaan, maar nadat de rook opgeklaard werd bleef ik in een toren-eindspel nog steeds een pion achter en die bleek beslissend. Kortom een partij waar mijn tegenstander steeds in de driver seat zat en ik zetten deed, maar niet (net als Henk ook aangeeft) met de juiste concentratie.

Tot slot vind ik Blerick niet bepaald een aanwinst voor 3H met hun team van zes Duitsers die in een andere klasse thuishoren, een Brit en een excuus Limburger, afwachten hoeveel wij er te verteren krijgen. En ook vindt ik onze speelplek bij de deur in de Havik erg rumoerig. Hier heeft de tegenstander ook last van, maar zelf ben ik nooit een kroegschaker geweest.

Genoeg uitvluchten, ik ben gewoon overspeeld gisteren. Ik merk dat ik te weinig training heb in het spelen tegen spelers van dit kaliber de laatste jaren. En dat komt niet door die korte remises, op de club zoek je toch vaak de meeste complexe voortzetting. Dit is tegen sterke tegenstanders niet altijd verstandig.

Ik ga me maar verdiepen in die studies van Jesper, wellicht ben ik daar beter in.”

Met een achterstand van 2,5-3,5 waren de partijen van Louis en Henk nog bezig. Maar het was inmiddels duidelijk dat we een verloren wedstrijd speelden.

Louis (bord 8) Ik weet niet hoe zijn partij is verlopen maar op het moment dat ik een blik op zijn stelling wierp was me duidelijk dat ook hij een verloren wedstrijd speelde.

 Henk (bord 6) schrijft over zijn partij: “Met mijn wisselvalligheid is het dit seizoen regelmatig een probleem. Of het nu gebrek aan (tijdige) concentratie is of iets anders, daar ben ik zelf niet helemaal uit. Opnieuw ging ik vrij vroeg in de fout bij zet 15 en dat kostte een pion zonder duidelijke compensatie. Goed, ik heb het lijden nog flink kunnen rekken tot zet 75 en daardoor was ik als laatste klaar,  maar er bleef uiteindelijk een 0 over. Nog niet naar de partij kunnen kijken omdat ik snel naar huis moest omdat mijn dochter en vrouw hun verjaardag vierden.  Ik was daarvoor net op tijd thuis. Jammer, heb van de andere partijen weinig meegekregen, behalve dat het er bij Eddy erg spannend uitzag maar dat hij toch (plotsklaps (?) gewonnen stond. Helaas was hij de enige …”

Een pijnlijke 2,5-5,5 nederlaag. We zullen uit de laatste twee wedstrijden minimaal 2 matchpunten moeten overhouden om in de derde klasse van de landelijke competitie te overleven.

Tim.

Op zaterdag 3 februari moest het eerste thuis spelen tegen Voerendaal 2, de koploper in de 3^e klasse H van de KNSB-competitie. Een wedstrijdpunt scoren of zelfs twee was wenselijk voor ons omdat wij duidelijk ‘in het rechterrijtje’  stonden.

Aangekomen in de speelzaal kregen wij via kort voor het begin van de wedstrijd van de wedstrijdleider door dat Voerendaal maar met 7 man zou verschijnen en dat zij bord 2 (hun hoogste zwartpartij) onbemand zouden laten. Dit betekende dat uw verslaggever alle tijd had voor een goed rondje langs de velden. Ik bedacht een sterke eerste zet zette de klok aan en wachtte een uur op antwoord. Toen dat uitbleef kon ik na een uur het eerste punt officieel laten bijtekenen.

Voor de strijd om de broodnodige wedstrijdpunten was dit een goed begin. De redenen om maar met 7 op te komen had te maken met Duitse spelers die in de Bundesliga moesten spelen, griep-problematiek en spelers moeten doorschuiven naar het 1^e team in de meesterklasse. Niettemin waren zij nog steeds met een hoger elo-gemiddelde aangetreden dan wij aan de borden konden brengen.

Jesper speelde op bord 1 met zwart tegen een Duitse speler die hij ook al eerder bestreden had. Toen werd het remise na veel geschuif. Net als toen nam zijn tegenstander zaterdag amper risico en speelde hij vooral Duits-degelijk positioneel schaak. Jesper rocheerde lang om meer spanning en dynamiek te creëren, opende lijnen op de koningsvleugel van de tegenstander, maar de stelling bleef gelijk om licht beter voor wit.

Bobby op bord 3 met zwart speelde tegen een Duitse buurman die hij ook kende van de Belgische competitie, met de toepasselijke naam Nachbar. Na een theoretische strijd in een voor beide bekende stelling, opende Bobby de b-lijn en wikkelde de tegenstander af naar een eindspel dat beter was voor wit. Bobby maakte gebruik van actief spel via de b-lijn en toen wit een onnauwkeurigheidje beging, kwam Bobby zelfs licht beter te staan in het loper versus paard eindspel. Het werd echter remise, een goed resultaat tegen een sterke tegenstander met een hogere rating dan Bobby. Klasse Bobby!

Ondertussen waren onze spelers aan bord 8 en 7, Lemmy met wit en Eddy met zwart al actief ten strijde getrokken. Lemmy liet de tegenstander in een openingsval trappen en speelde het mooi actief en origineel uit (h4 gevolgd door Toren h3 naar e3 in de opening bijvoorbeeld) en scoorde zo een snel punt en kon zij in alle rust toeleven naar haar haar  verjaardagsfeest.

Eddy voerde met zwart de druk op tegen de velden e3 en d2 en na een onfortuinlijke dameruil door wit won hij soepeltjes. Omdat inmiddels Andries met wit op bord 4 met nog weinig bedenktijd in een scherpe stelling een afwikkeling koos die tot gelijkspel en puntendeling leidde was een gelijkspel met nog drie partijen te gaan al binnen.

Jaco speelde op bord vijf ook tegen een Duitser die schaak volgens het het gezonde mensenverstand speelde. Kortom met zwart schoof hij braaf mee en kwam na 4 uur spelen achter te komen dat het evenwicht nog steeds niet verstoord was, dus ook remise. Maar ja van die Duitsers kun je niet winnen maar wel verliezen is een wijsheid uit de voetbalwereld. Hiermee was rond 16.15 uur de 4,5 bordpunten voor de broodnodige wedstrijdpunten een feit.

Rond 17.00 uur waren dus alleen Jesper en Tim aan het spelen. Tim speelde op bord zes met wit en had zijn damevleugelpionnen ver opgespeeld. Toen de dames geruild werden ontstond er, u raadt het al, een toreneindspel (zij het dat beide partijen daarnaast nog beschikten over een loper van dezelfde kleur). Dit eindspel stond minder voor Tim, omdat de tegenstander een geïsoleerde pion kon belagen en ook de damevleugelpionnen kon aanvallen.

Inmiddels had Jesper zowaar wat water uit steen gewrongen en een zo op het oog licht voordeel bereikt. In een steeds rumoeriger wordende speelzaal en een toenemende frituurlucht wilde Jesper het mooi uitspelen, en vergat dat zijn tegenstander in een zet mat kon geven. Dat Duitsers altijd scoren in de laatste minuut is ook een voetbalwijsheid net als je heb pas van ze gewonnen als ze in de bus zitten!

Tim slaagde erin vanuit mindere stelling af te wikkelen naar een houdbaar pionneneindspel. Toen ik naar huis ging was hij nog aan het broeden om geen fout meer te maken. Eenmaal thuis bleek dat te zijn gelukt. Daarmee was de 5-3 overwinning definitief.

Voor de stand betekent dit dat wij nu zesde staan en twee punten achter de koploper RSC ‘t Pionneke. Tegelijkertijd staan wij ook gedeeld vierde met vier andere clubs en staat de nummer laatst maar 3 punten achter ons. Wij kunnen dus nog steeds kampioen worden of degraderen of in de middenmoot eindigen. Ik teken voor dat laatste.

Uitslagen

Jesper Nederlof – Paul Stuemer (2116).             0-1

Hemmo Mulder – N.O                                           1-0 R

Bobby Fijlstra – Benjamin Nachbar (2138).    ½-½

Andries Dekker – Bart van der Zwet (2049)  ½-½

Jaco Vonk – André Kreuger (2079)                 ½-½

Tim Schakel – Henk Temmink (2125)            ½-½

Eddy Korevaar – Leon de Vries (0 !)                1-0

Lemmy Schakel – John Heuts (1857)               1-0

Eindstand 5-3

Hemmo Mulder