Aan mij de twijfelachtige eer om het verslag te schrijven van de wedstrijd tegen D4 uit Oosterhout. Nooit leuk om te schrijven als zowel het team al jijzelf een cruciale wedstrijd verloren heeft. Maar ook dit hoort erbij. Een cruciaal duel, want de winnaar zou verlost zijn van degradatiezorgen en als bonus ook nog uitzicht hebben op het kampioenschap. Want zo dicht liggen de teams bij elkaar.
Ik zal bij het verslag de inbreng die ik van een ieder heb gekregen citeren. Een goed voorbeeld doet goed volgen want ik neem hierbij het idee van Hemmo over. Ik weet niet meer in welke volgorde de partijen zijn afgewerkt maar zal beginnen met de remisepartijen.
Andries (bord 1) schrijft over zijn partij: Over mijn partij kan ik kort zijn, ik probeerde er nog wat van te maken met een pionoffer, maar mijn tegenstander weigerde en bood remise aan, op dat moment vond ik de stellingen elders prima en heb ik na kort overleg met de teamleider het aanbod aangenomen, mede ook omdat mijn concentratie te wensen over liet.”
Jaco (bord 2) meldt iets uitgebreider over zijn partij: “Met dank aan mijn tegenstander kreeg de baromzet van De Havik een flinke impuls. In een onnavolgbare volgorde werden glaasjes cola en koppen koffie naar binnen gewerkt. Aan cafeïne geen gebrek zullen we maar zeggen. Ik liet het maar gebeuren en probeerde een goede partij op te zetten.
Dat lukte dus niet helemaal. Na een ongebruikelijke derde zet van mijn tegenstander was ik al in de war en speelde 4.dxe5. Zwart sloeg logischerwijs terug, maar liet dat gepaard gaan met een remiseaanbod dat ik dan weer verrassend vond. Ik sloeg het af, maar kwam daarmee wel terug in mijn vervelende stelling. Ik besloot het strategisch op te zetten, omstanders zouden dat passief genoemd kunnen hebben.
Sips (mijn tegenstander) probeerde gaatjes in mijn stelling te schieten, maar die kon ik dichthouden. Langzamerhand werd (me) duidelijk dat er nog wel potentie in mijn stelling zat en op zet 20 bereikte ik mijn hoogtepunt: 0.65 (Fritz)…
Kort daarna kon zwart loskomen met een tijdelijk pionoffer en werden dame en toren afgeruild. Sips bood opnieuw remise aan dat ik nu wel aannam. Ik zag op dat moment bij de overige partijen nog geen problemen, zelf had ik nog 7 minuten (Sips nog 30) voor 14 zetten en ik beoordeelde stelling als gelijk (Fritz zag er nog +0.5 in) als in: ik zag allerlei oplossingen voor mijn tegenstander om zijn passieve stelling te verbeteren.
Tot slot wat opbeurende statistieken voor Hemmo: de laatste keer dat je in De Giessen en Linge I hebt verloren was op 10 oktober 2015! En met wit ben je nog altijd ongeslagen.”
Jesper zat naast mij op bord 4. Met hem besprak ik na onze partijen bij het scheiden van de markt zijn partij. Het wil niet helemaal vlotten met zijn vorm, motivatie, spelplezier en automatismen. Hierdoor miste hij ook in deze partij wendingen die hij normaliter wel ziet. En zo verzandde zijn partij in remise.
Als enige wist Eddy (bord 7) zijn partij te winnen. Hij schrijft hierover: “In onze partij koos mijn tegenstander voor een wat ongebruikelijke opzet met 5 Lg5 en ik kreeg aardig spel alsmede het loperpaar. Op een m.i. te vroeg moment koos wit voor de opmars e5 en offerde vervolgens een pion om met Pd5 er op uit te trekken. Vervolgens koos hij er voor om het paard tegen de toren op a8 te ruilen en leverde het nog een pion op met lekker spel voor mijn lopers. Zo kon ik uiteindelijk nog een pion verdienen met een veel betere stelling, Na secuur spel kon wit niets anders dan opgeven net voor de tijdcontrole.
Als wit niet zo happig op de kwaliteit was geweest had hij meer spel overgehouden en waren de verhoudingen vermoedelijk minder verstoord geweest. Begin met 2 overwinningen met zwart op bord zeven een beetje de smaak te pakken te krijgen.” Maar hiermee was de koek helemaal op.
Mijn partij (bord 5) begon hoopvol. Tot de twintigste zet speelde ik een sterke partij tegen een sterke tegenstander. Maar het had me inmiddels veel tijd en energie gekost. Ik had een prachtige stelling met groot voordeel maar door tijdgebrek, gemis aan scherpte en wat onhandige zetten deed ik mezelf helaas tekort. Met mijn onhandigheid wist mijn tegenstander wel raad en zijn twee paarden en toren domineerden mijn dame.
Mijn tegenstander was zo sportief om zelf ook aan te geven dat ik mezelf tekort had gedaan. Dat geeft enerzijds een goed gevoel van erkenning van mijn aanvankelijke goede spel maar anderzijds legt het de vinger nadrukkelijk op de zwakke plek dat je een uitstekende kans niet hebt waargenomen.
Hemmo (bord 3) schrijft over zijn partij: “Bij mijn partij speelde mijn tegenstander (met nagenoeg gelijke elo-rating) wel d4 zoals het hoort voor spelers van d4. Ik kwam in een opening terecht die ik al langer speel. Hij koos voor een variant die ik 10 jaar geleden veel tegen mij kreeg. Hij dacht over elke enorm lang na, terwijl het toch redelijk alledaagse zetten waren, en bekend voor mij.
Niettemin ontstond een scherpe stelling waarin ik goede gelegenheid onbenut liet om zijn centrum maximaal onder druk te zetten. Vervolgens bleef de stelling gelijk. Ik speelde toen een onnauwkeurige zet en daarna wikkelde hij vlot spelend af naar een stelling die beter voor hem was. Vreemd toch dat ik sneller ging spelen (en dus slordiger) omdat hij steeds zo lang nadacht. Ik had op een gegeven moment ruim een half uur meer.
In de afwikkeling naar het eindspel liet hij nog onnodig tegenspel toe en heb ik mijn kans gemist om naar een gelijke stelling af te wikkelen. Ik koos voor een andere zet waardoor ik drie (!) e-pionnen kon slaan, maar nadat de rook opgeklaard werd bleef ik in een toren-eindspel nog steeds een pion achter en die bleek beslissend. Kortom een partij waar mijn tegenstander steeds in de driver seat zat en ik zetten deed, maar niet (net als Henk ook aangeeft) met de juiste concentratie.
Tot slot vind ik Blerick niet bepaald een aanwinst voor 3H met hun team van zes Duitsers die in een andere klasse thuishoren, een Brit en een excuus Limburger, afwachten hoeveel wij er te verteren krijgen. En ook vindt ik onze speelplek bij de deur in de Havik erg rumoerig. Hier heeft de tegenstander ook last van, maar zelf ben ik nooit een kroegschaker geweest.
Genoeg uitvluchten, ik ben gewoon overspeeld gisteren. Ik merk dat ik te weinig training heb in het spelen tegen spelers van dit kaliber de laatste jaren. En dat komt niet door die korte remises, op de club zoek je toch vaak de meeste complexe voortzetting. Dit is tegen sterke tegenstanders niet altijd verstandig.
Ik ga me maar verdiepen in die studies van Jesper, wellicht ben ik daar beter in.”
Met een achterstand van 2,5-3,5 waren de partijen van Louis en Henk nog bezig. Maar het was inmiddels duidelijk dat we een verloren wedstrijd speelden.
Louis (bord 8) Ik weet niet hoe zijn partij is verlopen maar op het moment dat ik een blik op zijn stelling wierp was me duidelijk dat ook hij een verloren wedstrijd speelde.
Henk (bord 6) schrijft over zijn partij: “Met mijn wisselvalligheid is het dit seizoen regelmatig een probleem. Of het nu gebrek aan (tijdige) concentratie is of iets anders, daar ben ik zelf niet helemaal uit. Opnieuw ging ik vrij vroeg in de fout bij zet 15 en dat kostte een pion zonder duidelijke compensatie. Goed, ik heb het lijden nog flink kunnen rekken tot zet 75 en daardoor was ik als laatste klaar, maar er bleef uiteindelijk een 0 over. Nog niet naar de partij kunnen kijken omdat ik snel naar huis moest omdat mijn dochter en vrouw hun verjaardag vierden. Ik was daarvoor net op tijd thuis. Jammer, heb van de andere partijen weinig meegekregen, behalve dat het er bij Eddy erg spannend uitzag maar dat hij toch (plotsklaps (?) gewonnen stond. Helaas was hij de enige …”
Een pijnlijke 2,5-5,5 nederlaag. We zullen uit de laatste twee wedstrijden minimaal 2 matchpunten moeten overhouden om in de derde klasse van de landelijke competitie te overleven.
Tim.