Het moeizame jaar van het eerste team in de SOS-competitie nadert zijn einde. Deze keer moesten we aantreden tegen het sterke OZU 1 uit Utrecht. De tegenstanders kregen te maken met ziekte en moesten daardoor 1 bord leeg laten. Hans Karelse was het die aan bord 4 geen tegenstander trof en noteerde een reglementair punt. Die voorsprong inspireerde blijkbaar niet, want hierna moesten zowel Arjan Uittenbogaard op bord 7 als Louis Rutgers op bord 5 de eer aan hun tegenstander laten. Op bord 6 trof André van Wingerden een tegenstander, die Henk wel kende uit het “Amsterdamse”, maar die enkele jaren geleden naar het “Utrechtse” was verhuisd. Het werd een gelijkwaardige partij waarin het evenwicht nergens echt verbroken werd. Uiteindelijk werd na een zetherhaling tot remise besloten. Maar daarna kwam er een mooi resultaat van Mattias Stok die inviel op bord 8. Tegen een tegenstander die zo’n 280 ratingpunten meer had, speelde hij een puike partij. Vanuit de opening stond hij steeds wat makkelijker dankzij een dominante pionnenstructuur in het centrum. Het was mooi te zien hoe geduldig Mattias met kleine zetjes zijn tegenstander steeds weer voor problemen zette. Tot zwart een pion op a4 dacht te kunnen meesnoepen, maar dit pionoffer bleek uiterst correct, zeker toen zwart zijn loper vervolgens naar b3 dirigeerde. Diagram.
Na Pd2 was voor zwart aan materiaalverlies niet meer te ontkomen en Mattias tikte de partij fraai uit. Tussenstand inmiddels dus 2,5-2,5. De bovenste drie borden zouden dus de beslissing brengen. Tijmen Schakel op bord 3 was netjes uit de opening gekomen, maar een misgreep in het middenspel kostte hem een stuk, waarna hij in een kansloze verloren stelling terecht kwam.
Bij Henk Boot op bord 2 was er een vergelijkbare situatie. Henk miste een “eigen” tussenzet, waarna zwart na dameruil en een penning over de g-lijn een stuk won. Ook dit betekende in principe beslissend voordeel voor zwart. Ook bij Jaco liep het niet echt naar wens. Het was een ingewikkelde partij, waarin zijn sterke tegenstander sterk speelde en goed de witte druk op de zwarte ketel hield. Toen Jaco enkele malen niet de noodzakelijke sterkste zetten vond, kwam hij dus ook al in een mindere stelling terecht. Kortom, het zag er bij deze 2,5-2,5 uiterst bedenkelijk uit. Maar hoe liep het af?
Bij Jaco liep het slecht af. Zijn stelling werd van moeizaam uiteindelijk hopeloos. Zoals hij zelf verzuchtte: “Het is niet mijn jaar in de SOS-competitie”. Bij Tijmen liep het echter totaal anders dan verwacht. Ondanks een duidelijk verloren stand, waren er voor zijn tegenstander (te) veel mooie wegen die naar winst konden leiden, maar ja de tijd…. Die was opeens op voor wit en Tijmen trok dus aan het langste eind! Wel onverdiend naar eigen zeggen, maar ja ook de meevallers moet je naar waarde kunnen schatten. Henk had dit allemaal niet meegekregen en dacht dat Tijmen dus verloren had. Zelf had hij met enig kunst en vliegwerk wel tegenspel kunnen creëren, ook al omdat het begrip RODA (recht op doel af) bij zijn tegenstander niet vol op het netvlies stond. Rond de 50e zet met nog zo’n 5 minuutjes op de klok offerde Henk met h6+ zijn h-pion op, maar kreeg er de zwarte pion op f6 voor terug. Inmiddels volgens de computer gelijk of zelfs wat beter. Echter even later dacht hij met g6-g7 de zwarte koning op de achterste lijn vast te pennen en dan met de eigen koning op g6 een matnet te construeren. Echter, ipv g6-g7 zou het simpele Kh6 de winst binnen handbereik hebben gebracht. Diagram.
Overigens was er bij Henk sprake van forse tijdnood en speelde hij vrijwel steeds op zijn increment. En daarin verslikte hij zich en kwam alsnog in een verloren stelling terecht en ging bovendien nog door de vlag! Bah, brr… wat een partij, ook al zaten er flink wat leuke elementen in, uiteindelijk was het vooral een koude douche.
In de interne competitie werden ook nog 6 partijen gespeeld, maar daar heb ik vanwege mijn eigen intensieve partij eigenlijk niets van meegekregen. In ieder geval eindigden alle partijen in een beslissing. De winnaars waren Hans Karelse, Nikita Roest, Wim Rietveld, Christian Boudewijn, Johan Vroege en Rob van Driel.