Het SOS-bekerteam nam het op tegen Hoogland dat in de gewone competitie in de hoofdklasse speelt en daar vorig jaar op de fraaie tweede plaats eindigde. Op voorhand was duidelijk dat onze tegenstanders zwaar (rating)favoriet waren en zij maakten dat ook volledig waar. Bij Hans Karelse mislukte de opening en nadat zijn tegenstander de duimschroeven flink aandraaide offerde Hans een stuk, maar dat mocht niet baten. Hoewel het bij Henk Boot een tijdlang gelijk opging onderschatte Henk de aanvalskansen van zijn tegenstander en toen hij bovendien niet optimaal op een correct loperoffer reageerde, maakte zwart de partij fraai uit. Ook bij Jaco Vonk verliep het niet naar wens. Hij kwam wat gedrukt uit de opening. Zijn tegenstanders wist met geduldige zetjes zijn voordeel langzaam uit te breiden en een winnende stelling te bereiken. Hij bekroonde zijn aanval met een mooie slotzet. Als laatste ging Tony Else ten onder. Ook hier mislukte de opening en kreeg Tony voor een stuk wel enkele pionnen, maar met een versplinterde stelling en een onderontwikkelde koningsvleugel onvoldoende compensatie. Niettemin speelde hij hardnekkig door, maar zijn tegenstander weigerde fouten te maken. Kortom, een ruim uitgevallen overwinning (4-0) voor onze tegenstanders, waar weinig op af te dingen viel.
In deze drukke schaakweek stonden er nog 2 externe wedstrijden op het programma. Het eerste SOS-team trok op donderdag 21 november naar Doorn-Driebergen om het tegen hun tweede team op te nemen. Zij hadden wegens het oneven aantal clubs in onze poule de eerste ronde een bye, maar waren het vorig jaar gepromoveerd. Het werd een felle strijd. Als eerste was Jaco Vonk klaar op bord 1. Hij speelde een gambiet wat hij wel vaker van stal haalt. Het spelpatroon leek thema’s uit een andere opening te vertonen en de centrale zwarte paarden hapten wat naar lucht, maar deden niet veel. Dat kon niet gezegd worden van Jaco’s fraaie ros wat op b5 met vernietigende dreigingen (Pc7+ of Pd6+) de zwarte stelling binnendrong. Zwart kon deze dreigingen niet pareren en moest materiaalverlies in een desastreuze stelling toestaan en staakte daarom al na 17 zetten de strijd. Op bord 2 kwam Henk Boot door fileproblemen vanwege ongelukken iets te laat en dan zit hij nooit lekker in zijn vel. Zo ook nu. Hij werd, net als Hans Karelse de dinsdag ervoor, met een vreselijk gat op d6 geconfronteerd, waar een fraai wit paard zich heerlijk thuis voelde. Henk zag de bui (verlies) eigenlijk al hangen, maar besloot zich zo goed en kwaad als het kon te weren. Wit dreigde zelfs Henk’s dame te vangen, maar met een schaakje (Da5+) en een pionoffer (b7-b5) probeerde hij de zaak te compliceren om wat in troebel water te kunnen vissen. Wit nam het pionoffer aan (hij had nog sterker kunnen spelen!) en dat gaf Henk in ieder geval de mogelijkheid met zijn stukken actief te worden en de pion zelfs later terug te winnen. Henk besloot zelfs een remiseaanbod van wit af te slaan en probeerde de koningstelling open te breken om zijn ingesloten loper te bevrijden. Overigens had hij hier ook nog met Txd2 zelfs een kwaliteit kunnen offeren! Maar goed, het openbreken van de koningsstelling was ook OK, maar niet helemaal zoals Henk het deed. Er volgde hernieuwd (tijdelijk) pionverlies, maar daar had Henk wel een antwoord op. Uiteindelijk restte, nadat Henk met zijn paard alle witte pionnetjes verorberd had, een eindspel dat overduidelijk remise was. Tja, een wat vreemde partij… Louis Rutgers had op bord 7 remise gespeeld. Er ontstond hier een paard-loper eindspel met weliswaar een pionnetje meer voor zwart, maar de witte pionnen konden niet door de zwarte loper worden bedreigd en het witte paard kon belangrijke velden onder controle houden zodat remise een logische uitslag bleek. Bij Hans Karelse leek het op bord 3 aanvankelijk wel redelijk te gaan, al had Hans wel wat problemen om zijn paard van de damevleugel bij het strijdgewoel te betrekken. Omdat zwart nog niet gerokeerd had kon hij met zijn h-pion vrolijk op de witte koningsstelling afstormen. Op een gegeven moment offerde hij deze pion op h4 en na Lxh4 ook nog eens een kwaliteit erbij. Vooral door goed stukkenspel, waarin een zwarte loper vanaf a6 een venijnige bijdrage leverde door flink wat witte velden onder controle te houden, won de zwarte aanval snel aan kracht en moest Hans de eer aan de tegenstander laten. De wedstrijd was dus halverwege met 2-2 en de overige wedstrijden zagen er nog niet erg duidelijk uit.
Arjan Uittenboogerd op bord 8 kwam naar zijn idee maar matig uit de opening, maar kon met een centraal geposteerd paard een loper-dame batterij onschadelijk maken. Arjan bracht een pion naar voren en wit hield zijn aangevallen toren op de 3e lijn, maar die deed daar niet veel meer. Arjan had in die fase een plus, probeerde een mataanval op te zetten, maar het vergroten van het voordeel lukte niet erg. Na dameruil sloeg Arjan met een pion terug, maar de stelling kwam weer min of meer in evenwicht en het was daarom ook wel logisch dat er een remise uit de bus kwam: 2,5-2,5. André van Wingerden op bord 6 stond na de opening in eerste instantie nogal gedrongen, maar kon vervolgens eerst een mooi paard in het centrum posteren en daarna ook een pionnetje buitmaken. Toen er daarna nog meer pionnen aan de zwarte haak bleven hangen en er uiteindelijk nog een stuk bijkwam, besloot André niet op zoek te gaan naar een ingewikkelde matcombinatie, maar met het oog op de beperkte tijd af te wikkelen naar een eenvoudig gewonnen eindspel: 3,5-2,5 voor! Jeroen Bandsma speelde een spannende wedstrijd, waarin hij een tijdlang duidelijk de bovenliggende partij was. Volgens de computer achteraf was het voordeel zelfs ruim 1.6. Later ontstond een eindspel met beide een toren en dame, zwart nog een loper extra pionnen, terwijl de resterende zwarte pionnen op de damevleugel er ook wat krakkemikkig uitzagen. Omdat we op dat moment met 3,5-2,5 voorstonden, en de stelling er bij Tony prima uitzag, forceerde Jeroen met eeuwig schaak remise. Ook nu was de partij van Tony Else op bord 5 de langste van de avond. In het begin van het middenspel offerde Tony een pion op e4. Wit weigerde dit pionoffer en kreeg hierna wel mooie open lijnen voor zijn stukken. Toen wit vervolgens een mooie paardzet met pionwinst miste, kreeg Tony een mooie stelling met bovendien een pion extra. Beiden hadden nog maar erg weinig tijd, maar het beperkte tijdsvoordeel van wit slonk nog zienderogen. Velen zagen Tony al een vol punt binnenhalen, maar in een eindspel zitten er vaak nog allerlei geniepigheden en Tony verloor zijn extra pion en zijn voordeel. Na torenruil ontstond een eindspel met ongelijke lopers, dat potremise was en daarmee was de winst, opnieuw 4,5-3,5, binnen. Uiteindelijk een verdiende overwinning waarin wij meer halfjes hebben laten liggen dan onze tegenstanders. Van de wedstrijd in de KNSB-competitie op 23-11 volgt een separaat verslag.