Jaco Vonk maakt als schaker een stormachtige ontwikkeling door en lijkt op dit moment schier onaantastbaar. In de externe competitie houdt hij op het eerste bord sterke tegenstanders van het lijf en in de interne competitie wint hij het ene na het andere duel. Zijn meeste tegenstanders lijken zich hierbij neer te leggen, overtuigd van een bij voorbaat zeker lijkende nederlaag. Maar er zijn uitzonderingen!
In zijn partij tegen Henk van der Hoek leek het aanvankelijk opnieuw deze kant op te gaan. Nadat Henk zich van zijn geliefde opening had bediend reageerde Jaco rustig en zochten beide partijen goede velden voor hun stukken. Door secuur spel kwam Jaco in het voordeel via een leuke paardcombinatie. Zijn loperpaar werd steeds sterker en uiteindelijk kon Henk het niet meer droog houden en moest hij stukverlies accepteren.
Henk verkreeg hiervoor nog wel een lastige vrijpion en een tijdsvoorsprong. Normaal gesproken zou dit te weinig zijn, maar zie de veerkracht van Henk, al had hij wel een fout van zijn tegenstander hiervoor nodig. Toen verslikte Jaco zich in de vrijpion. Hij dacht deze straffeloos te kunnen slaan, maar door overbelasting greep Henk zijn kans en won hij zijn stuk terug.
Jaco stond daarna slechts iets prettiger en had daarnaast ook de pech dat bij aanvang van de partij bij de tijdsinstelling geen rekening was gehouden met een increment van tien seconden per zet. Hier kwam hij pas achter toen hij nog minder dan een minuut bedenktijd had terwijl Henk nog over ruim vier minuten beschikte. Als troost hiervoor zou hij ook zonder dit misverstand de partij hoogstwaarschijnlijk niet hebben gewonnen want Henk verdedigde sterk, hield zijn doel schoon en bleef probleemloos overeind!
De remise voor Henk was zeker niet alleen het gevolg van de foute zet van Jaco in gewonnen stelling. Henk speelt vaker sterke partijen tegen sterke tegenstanders en treedt hen onbevangen tegemoet. In zijn Gorinchemse periode had hij ook al hiermee succes tegen de toenmalige topper Marcel Wildschut. En vorig jaar hield hij Henk Boot overtuigend op remise in een partij die hij eigenlijk had moeten winnen.