Kort na het overlijden van Ton Boot verliezen we als club opnieuw een zeer gewaardeerde schaakvriend.
Afgelopen maandag, 8 maart, overleed Henk op zestigjarige leeftijd in Gorinchem. Aan het begin van de middag gearriveerd in het hospice, tegen vieren overleden… Ongelooflijk, zo onwezenlijk. Hij heeft zich ’s morgens nog zelf gewassen onder de douche; hij wilde per se naar het hospice. We hadden een paar dagen eerder afgesproken dat ik daar nog een keer op bezoek zou komen.
Dinsdag 2 maart ben ik bij Henk thuis geweest in Noordeloos. Hij woonde daar al vele jaren samen met zijn vader in een bungalow. Begin dit jaar overleed zijn vader op hoge leeftijd (93 jaar). Sinds die tijd woonde hij dus alleen. Zondag 28 februari had hij mij verteld dat zijn lever ook door de tumoren was aangetast en dat hij flink last had van zijn ingewanden en slokdarm. Na overleg met de artsen besloot Henk geen voeding meer tot zich te nemen: “Het begin van het einde, nog een paar weken te gaan”, zei Henk. Hij was daar betrekkelijk rustig onder; hij had zijn lot al aanvaard. Een weloverwogen en moedige beslissing.
Zaterdag 6 maart had Henk me laten weten dat onze schaakpartijen tot een einde waren gekomen: “Ik moet ermee stoppen, Rob. Het gaat niet meer.” Ruim 5 jaar hebben we via de iPad bijna dagelijks met elkaar geschaakt.
Henk noemde zichzelf een ‘einzelgänger’ en had in bepaalde opzichten niet altijd een gemakkelijke jeugd. Hij vond het ook moeilijk zich “vrij te geven” naar mensen. “Mensen die geduld hadden vonden me over het algemeen ook wel okay, maar mensen die dat geduld niet konden opbrengen, hadden altijd moeite met me.” In de jaren dat Henk lid van onze schaakvereniging is geweest, was daar niets van te merken. Henk had voor iedereen een vriendelijk woord en toonde zijn belangstelling voor onze leden.
Henk was lid vanaf 1 oktober 2002. Zijn hoogste eindklassering in de interne competitie was de 8e plaats in het seizoen 2008-2009. In totaal heeft hij 397 interne partijen gespeeld, 18 bekerpartijen en 58 externe partijen. Daarnaast was Henk zelfs drie keer de beste ELO-stijger! In het afgelopen seizoen 2019-2020 met een stijging van 74 Elo-punten; in het seizoen 2008-2009 met 169 punten en in 2009-2010 met 117 punten. Hij genoot erg van de mooie schaaksport!
Henk werkte al heel lang bij Corbion (tot voor een paar jaar in Gorinchem bekend onder de naam Purac). Hij kon mooi vertellen over zijn werkzaamheden daar en over zijn buitenlandse reizen voor het bedrijf. Zo is hij verschillende keren in de Verenigde Staten en Thailand geweest. Hij moest daar nieuwe ‘plants’ mee helpen opstarten. Ook tijdens zijn ziekte was Henk nog regelmatig op het bedrijf te vinden.
Henk was een fervent duikliefhebber. Op de mooiste plaatsen in de wereld heeft hij gedoken. Zo ook op de Filipijnen, waar hij zijn latere vriendin Lily ontmoet heeft. Vanaf dat moment ging Henk soms meerdere keren per jaar daar naartoe. Hij had het er zo naar zijn zin dat hij toen zelfs overwoog zich na zijn pensioen daar definitief te vestigen. Een jaar of drie, vier terug vatte hij het plan op een huis te laten bouwen op de Filipijnen met een paar appartementen erbij voor de verhuur aan buitenlandse werknemers. Lily kon daar dan alvast met haar dochter Samantha gaan wonen en zich richten op de verhuur. Na zijn pensionering zou Henk zich dan bij hen voegen. Inmiddels is de bouw zo goed als afgerond. Helaas is het Henk niet gegeven hier ooit van te kunnen genieten… Extra triest is dat Henk en Lily elkaar door de coronaperikelen al ruim anderhalf jaar niet ‘in levenden lijve’ hebben gezien. Contact tussen de twee verliep via de iPad.
We verliezen in Henk een fijn mens en een goed clublid. “Markant” en “krachtig” was hij volgens het overlijdensbericht. En dat was hij…
Rust zacht, lieve Henk. Ik zal je erg missen…
Rob van Driel