Johnnie’s wondersokken …. deel 1

Wie kent de strip nog: “Sjakie’s Wondersloffen” (origineel: Billy’s Boots) die in de jaren 70 van de vorige eeuw in een Nederlandse versie in stripblad Sjors verscheen. Nog even ter herinnering: Sjakie Meulemans is een jonge voetballer met een uiterst beperkte balvaardigheid, die bij zijn grootmoeder woont. Op een dag krijgt hij echter de oude voetbalschoenen van zijn idool Voltreffer Vick in handen. De voetbalschoenen blijken speciale krachten te bezitten en lijken een eigen leven te leiden. Sjakie wordt dankzij deze wondersloffen een goede voetballer.

“Hoe kom je hierop ?” zult u zich afvragen en wat heeft het met schaken te maken ? Ik zal het u uitleggen. Tijdens de laatste editie van het Open Nederlands Kampioenschap in Dieren in juli j.l. heb ik bij de stand van Erika Sziva 2 paar schaaksokken gekocht. Gewoon voor de lol. Niet meer, niet minder. Zo heb ik ook 2 paar fietssokken. Probleem is echter dat ik dit soort sokken eigenlijk heel weinig of niet draag. Zo ook de schaaksokken. Ze verdwenen in de doos bij de andere sokken en kwamen ruim 2 maanden niet de doos uit.

Tot afgelopen vrijdag 23 september. Ik had mij ingeschreven voor de 58^e editie van het Moira-Domtoren Vierkampentoernooi in Utrecht en dacht op de ochtend van de eerste ronde: “kom, laat ik eens gek doen en mijn schaaksokken aantrekken”. Vol goede moed reed ik die avond naar Utrecht en zie, zonder al te veel moeite won ik mijn eerste partij van Ricardo Heins.

Na 29 zetten ontstond de volgende stelling:

Heins – Dessens
stelling na 29. ….. Tf1

Wat mij betreft is de partij na 30. Kxe3 Txf5 wel uit. Een eindspel toren + 2 pionnen tegen paard lijkt voor zwart eenvoudig te winnen. Dit soort stellingen brengt ook altijd een beladen discussie op gang: geef je als bestuurder van de witte stukken hier op of speel je, tegen beter weten in, gewoon door. In de spelregels staat nergens dat je moet opgeven, maar uit beleefdheid … Ik zou in elk geval mijn tegenstander de hand reiken en hem feliciteren met de overwinning. Mijn tegenstander koos echter voor doorspelen en dat betekende dat ik nog 30 zetten lang aan de bak moest. En achteraf begreep ik het ook wel: een foutje is zo gemaakt…. pat en je gaat met een rot gevoel (zachtjes uitgedrukt) naar huis. Pas na 60 zetten gaf mijn tegenstander op:

Stelling na 60. ….. Db4

Mat in 2 is niet te voorkomen.

De volgende ronde was op dinsdag 27 september. Ik had die dag op kantoor gewerkt en had ’s ochtends mijn “kantoorsokken” aangetrokken. In de haast had ik vergeten om van sokken te wisselen. En dat merkte ik. In de tweede ronde verloor ik kansloos van Michiel v.d. Linden.

De partij ging lang gelijk op, maar in een pionneneindspel, 6 tegen 6, moest ik uiteindelijk het onderspit delven in onderstaande stelling:

v.d. Linden – Dessens
stelling na 51. Kc5

Zwart heeft hier geen goede zetten. Iedere zet die gespeeld kan worden leidt onherroepelijk tot verlies. Dus opgegeven.

Vrijdag 30 september stond de laatste ronde op het programma. Die ochtend toch maar weer een paar schaaksokken aangetrokken.  Bij het ingaan van deze ronde was de stand: 1. Overmeer 2, 2-3 v.d. Linden, Dessens 1, 4. Heins 0. De paring voor die avond luidde: Dessens – Overmeer en Heins – v.d. Linden. Wilde ik nog enige kans maken op één van de twee prijzen (bekers) dan zou er gewonnen moeten worden. Tenzij Ricardo Heins voor een stuntje zou kunnen zorgen (met of zonder schaaksokken) maar eerlijk gezegd had ik daar geen vertrouwen in.

Mijn partij verliep in elk geval voorspoedig. Op zet 27 won ik een pionnetje en op zet 33 kon ik mijn torens op de open a-lijn verdubbelen. Dan is niet de vraag of je gaat winnen, maar wanneer. Echter, op het belendende bord gebeurde een wonder: v.d. Linden verslikte zich in de kracht van de aanval van Heins, gaf pardoes een stuk weg en gaf, zoals het hoort, direct op. Dit gebeurde op het moment dat ik mijn 34^e zet uitvoerde:

Dessens – Overmeer
stelling na 34. Ta8+

De zege van Heins betekende dat ik aan een remise voldoende had om als 2^e te eindigen. Het remiseaanbod dat ik deed werd door mijn tegenstander in dank aanvaard.

Wie bijgelovig is, zou haast denken dat de schaaksokken mij speciale krachten geven: 1^e ronde met schaaksokken: winst, 2^e ronde “kantoorsokken”: verloren en 3^e ronde met schaaksokken: remise en een ongedeelde 2^e plaats met beker.

In een volgende bijdrage meer over “Johnnie’s wondersokken”.