Juist voor de nieuwe Covid maatregelen mochten wij op zaterdag de 27e november naar Soerendonk. Voorbij Oeteldonk en bij Lampengat rechtsaf, zeg maar, bijna België).
Door diverse wegwerkers was uw captain met 2 medestrijders een kwartier te laat, maar gelukkig ging de nieuwe maatregel (om 17 uur sluiten) eerst op zondag in. Vol goede moed starten we dan ook met 7 tegen 7 aan de strijd, daar Jaco al een week voordien zijn partij tot remise had gebracht; het zou toch geen voorteken zijn?!
Na een kleine 2 uur spelen was er nog weinig van te zeggen. Tijmen was bezig aan een mooie, veelbelovende aanval op bord 7 en met zwart stond ik lekker tegen mijn tegenstander die niet bekend leek met de versnelde draak.
Tijmen leek voor het eerste punt te gaan zorgen, maar miste de verdedigende lijn van zwart en moest toen veel tijd investeren om de schade zo veel mogelijk te beperken. Intussen waren op mijn bord de dames er af en raakte wit de kluts kwijt. Met een batterij centrumpionnen misten de witte lopers velden en kon ik (Eddy) al op zet 20 een loper veroveren en direct het volle punt bijschrijven. Wel handig als captain en verslaggever van dienst, want dan heb je alle tijd om de verwikkelingen te volgen.
Louis ging ondertussen ook goed en leek met een relatief eenvoudige voortzetting het initiatief naar zich toe te kunnen trekken en op z’n minst het eindspel in te gaan met 1 of 2 pionnen plus. Hij overzag deze kans en toen er slechts een toren en elk 4 pionnen resteerden was er niet meer dan remise mogelijk. Aldus hadden we met 0,5 – 3,5 voor kunnen staan, maar de werkelijkheid was 1-2. Intussen moest Tijmen met een geofferd stuk minder knokken voor misschien nog een halfje. Stonden Henk en Tony (bril thuis laten liggen) lastig en was er bij Hans en Tim nog niet veel van te zeggen.
Zoals zo vaak geeft de tijdcontrole rond de 40e zet vaak de beslissende wending. Hans raakte in een lastige stellig de kluts kwijt en verloor in tijdnood de stelling en de partij. Tony zag zonder bril spoken en kwam uiteindelijk met 3 pionnen minder in een verloren toreneindspel. Hij worstelde nog wat, maar zijn tegenstander gaf geen krimp meer. Bij Henk ging er een stuk af en in overmoed gaf zijn tegenstander er nog 2 pionnen voor terug. Henk gaat er dan natuurlijk nog even voor zitten…… (zie later voor de details)
Tim T. Schakel, door mij nogal eens Tim “Toreneindspel” Schakel genoemd kreeg inderdaad een toreneindspel voorgeschoteld en zijn tegenstander weet nu ook dat je daar niet lichtzinnig mee om moet gaan. Bij de eerste de beste kans had Tim de stelling volledig onder controle. Dan is het een kwestie van techniek en ging het aan zijn eigen bord natuurlijk niet meer mis. Hij was zelfs niet meer af te leiden ondanks dat hij vol bewondering de prestatie van Benjamin Schakel volgde, die bezig was om nog een remise uit een verloren stelling te peuren (diagram),
Henk kreeg een bekende opening op het bord en de eerste 13 zetten werden met grote snelheid gespeeld. Maar Henk was door het vlotte zwarte spel op zijn hoede voor zwart’s openingskennis. Vandaar dat Henk zich niet inliet op een leuke variant met een kwaliteitsoffer. Hij kreeg het niet meer uit het geheugen opgegraven hoe het verder met de finesses in deze variant ging.
Maar ook nu kwam er een interessante stelling op het bord, waarin zwart een licht initiatief op de damvleugel had, maar volgens de computer de stelling tot de 20e zet in balans bleef, ook omdat zwart er van afzag de aangeboden pion op a2 mee te snoepen. Henk probeerde door zijn torens op de eerste lijn te hergroeperen meer samenhang in zijn stelling te krijgen, maar dat was eigenlijk helemaal niet nodig. Hij had gewoon in die fase al d5 moeten spelen en de stelling zou in evenwicht zijn gebleven. Maar omdat zwart zich na 22. … Lf8 teveel voorstelde van de opstoot 24. .. b4 en daarna b3 bleef de stelling alsnog gelijk!
Hoewel na 25. d5 en .. b3 Henk dacht met Dd2 het paard op a5 onder vuur te nemen, was dat niet zo. De dreiging Lb4! zorgde namelijk voor een indirecte dekking. Zwart nam de pion op a4 nu wel mee, maar na ruil op e6 kwamen er ook voor wit weer wat mogelijkheden in de stelling. Maar toen zwart zijn pion liet opstomen met 30. … b2, tastte Henk met Tf1 flink mis. Hij was ten onrechte bang voor 31. .. Dxd1, 32. Txd1 b1D, 33. Txb1 Txb1Ϯ, maar mistte dat na 34. Le1 Ld6, 35. f4 hij zelfs een klein plusje zou hebben gekregen!
Na 30. .. b2 diagram
Maar na het gespeelde 31. Tf1 was de stelling plotseling verloren (computer -3 tot ruim -4), dus alle reden te hopen dat de tegenstander ergens nog een ontsnappingsgaatje zou laten vallen. Beiden hadden toen nog ruim 10 minuten voor de resterende 7-8 zetten, dus weliswaar geen echte tijdnood, maar ook geen zeeën van tijd om dingen nog goed door te rekenen. Het kostte Henk een stuk om de pion op b2 onschadelijk te maken. Maar zwart stond daarna toe dat Henk eerst een pionnetje op a6 en zelfs even later ook zijn makker op e6 kon inrekenen, omdat zwart op torenruil afging. Zijn voordeel zakte hiermee van -4 naar -2.30 en na het oppeuzelen van pion op e6 was het nog maar -1.25. Tja, dan komen de overlevingskansen wel om de hoek kijken! Daar had Henk dus al een beetje op “gehoopt”, want er ontstond nu een eindspel waarin alle pionnen op de koningsvleugel stonden en Henk slechts tegen een achterstand van een stuk tegen 2 pionnen aankeek. Maar,… belangrijker was dat zwart nauwkeurig moest spelen, om niet te veel pionnen te ruilen en het thema van de loper met de verkeerde randpion goed in de gaten te houden. En dat werd echt actueel toen zwart paardruil aanbood met 47. … Pe5.
Hoewel de computer dat dan minder goed vindt, was Henk er als de kippen bij deze ruil uit te voeren. De pionnen werden na het niet erg voorzichtige 49. .. h5 van zwart vastgelegd en Henk’s ogen begonnen hierna krachtig te glimmen, omdat na Kh3 nu aan pionnenruil en vereenvoudiging naar een eindspel met loper en verkeerde randpion voor zwart niet meer te ontkomen viel.
Kortom, een interessante partij waarin Henk in het middenspel eerst enkele minder gelukkige keuzes maakte, maar een latere fout (31. Tf1) door de tegenstander onvoldoende werd afgestraft. Blijkbaar vermoedde hij de winst al binnen te hebben, quod non, zouden de oude Romeinen hebben gezegd. Want een partij is pas gewonnen als de tegenstander opgeeft of wanner je de tegenstander mat zet. Dus hiermee volgde Henk het goede voorbeeld van Tijmen om uit een vreselijke en verloren stelling alsnog een halfje te scoren en daarmee de eindstand op 4-4 te bepalen! Op de terugreis overheerste begrijpelijkerwijze het positieve ontsnappingsgevoel.
Met de 4-4 houden beide titelkandidaten kansen op het kampioenschap met slechts 1 matchpunt verschil. Ondanks dat Louis en Hans wellicht voor Sinterklaas speelden hebben we aan de ander kant ook het nodige cadeau gekregen en was de 4-4 waarschijnlijk de meest billijke uitslag. Halverwege de competitie kan het dus nog alle kanten op.