In de 10e ronde trad Gerard de Gans aan tegen Bram Capelle. Dat ging voor Gerard al snel niet goed, Bram won materiaal via een vork op c2 en de witte koning moest naar e2, waar hij zijn eigen stukken in de weg stond. Bram won vlot. Jan Post trad aan tegen Gela Nikoladze. Hij verspeelde al snel een stuk en verloor snel en kansloos. Bert van Geldere was na geruime tijd gelukkig weer van de partij en won van Huig Visser. Anne van Heelsum trakteerde Martijn Koutstaal op een nederlaag. Bert van Hees en Rob van Driel hielden elkaar in evenwicht, remise dus. Van de laatste drie partijen heb ik helaas niet meegekregen hoe het resultaat tot stand is gekomen.
Er werd ook nog een bekerwedstrijd gespeeld. David Carlsson en Eddy Korevaar zaten opnieuw tegenover elkaar. Na de opening koos David voor een ongelukkige ruil op c5 (loper tegen paard), waarna zwart de open d-lijn in bezit kreeg en zijn loper de diagonaal g7-a1 bestreek. Het was Eddy wel toevertrouwd dit voordeel in winst om te zetten en zo de 2e ronde te bereiken.
Het eerste team speelde tegen SV Bommelerwaard, voorheen ZZC. Het beloofde een spannende strijd te worden van twee aan elkaar gewaagde teams. Ook vorig jaar speelden we in de Sinterklaastijd tegen hen, zelfs op pakjesavond! We hebben toen flink wat pakjes uitgedeeld en verloren gedecideerd met 6-2, brrr… als ik er nog aan terugdenk.
Ook deze avond was André van Wingerden op bord 7 als eerste klaar. Na snelle dameruil wilde André de witte koning in het centrum houden. Wit speelde niet slecht, maar op zet 15 had André de kans met Pd4+ een pion te winnen en voordeel te behalen. Diagram na 15. f3 ?
Maar hij miste deze wending, hierna stond wit wat beter, maar de remisemarge bleek niet overschreden. André nam het witte remiseaanbod aan. Er volgden hierna remises van Mattias Stok en Tijmen Schakel. Vervolgens kwamen we op voorsprong dankzij een overwinning van Arjan Uittenbogaard op bord 8. Dat was een taai gevecht geweest zo meldde hij na afloop. Nadat ook Louis Rutgers een half puntje had bijgedragen kon ook Hans Karelse een vol punt bijdragen, waarmee de stand op 4-2 in ons voordeel kwam. Hans had een puike partij gespeeld. Zo schrijft hij: ik kwam wel lekker uit de opening en kreeg de volgende stelling op het bord (diagram).
Toch bleef Hans als immer kritisch op zichzelf en gaf aan dat zwart het witte voordeel had kunnen neutraliseren na 16. Pxd7 Pxd7, 17. Dd1 en vervolgens e5!, maar zijn tegenstander speelde 17. … Pf8, waarna Hans druk kon gaan zetten tegen de zwarte koningsvleugel. Hans had de bedoeling zijn a-toren op via a4 naar g4 te manoeuvreren, maar dat verhinderde zwart door met d5-d4 een pion te “offeren”. Diagram 2 na 39. … Pf8-e6.
Hans keek uitgebreid naar 40. Txf7 maar dorst het toch niet aan. Jammer, want na Kxf7 is Dg6+ dodelijk. Er dreigt na … Kf8, Lxe6 mat op f7 en dan rest zwart niet anders dan de dame te geven, omdat De8 faalt op Df5+. Nu speelde Hans direct 40. Df5 en ook dat hield het (winnende) voordeel stevig vast.
Er resteerden nog 2 partijen. Henk Boot op bord 1 stond de hele partij onder druk tegen zijn tegenstander. Een geïsoleerde pion kostte hem de nodige hoofdbrekens. De computer gaf achteraf aan dat het allemaal nog lang redelijk gelijk was, maar Henk koos ervoor de geïsoleerde pion niet tot het uiterste te verdedigen. Hij kreeg echter weinig tegenspel en lange tijd schommelde het oordeel van de computer rond de +1 voor wit. Toen Henk rond de 40e zet een 2e pion verloor, werd het een redelijk kansloze exercitie. Hij probeerde zijn huid, mede vanwege beiderzijdse tijdnood zo duur mogelijk te verkopen en dat lukte nog een hele poos. Vanaf zet 45 hoefde Henk niet meer te noteren (< 5 min. resterende bedenktijd), later gevolgd door wit die ook niet zoveel tijd meer had. Uiteindelijk streek Henk de vlag, volgens zijn aimabele tegenstander waren er tenminste 100 zetten (!) gespeeld en was zijn tegenstander ondanks zijn winst in deze partij jaren ouder geworden.
De uiteindelijke beslissing kwam van Jaco Vonk op bord 2. Zijn tegenstander, een vredelievend mens, bood op zet 13 in gelijke stelling remise aan, maar dan ben je bij Jaco zelden aan het goede adres. Met kleine middelen bezorgde hij zwart een dubbelpion in een toreneindspel. Toen Jaco geforceerd een pion won, kreeg uw verslaggever herinneringen aan een eerdere partij van Jaco waarin deze het onderspit moest delven. Nu leek het zonneklaar dat het kwartje de voor Jaco gunstige kant op zou vallen. Maar het lukte Jaco niet het (smalle) pad naar de winst te vinden, zodat hij uiteindelijk in remise moeste berusten. Maar goed, daarmee werd dus de teamwinst met 4,5-3,5 wel veilig gesteld, een zoete revanche voor het schamele resultaat een jaar geelden.
De volgende wedstrijd volgt in januari tegen Moira-Domtoren en dat wordt ongetwijfeld een “topkraker”.