Op dezer dinsdag werden weer een aantal spannende en interessante partijen gespeeld. In de partij tussen Henry Houweling en Bert van Geldere kwamen de spelers al snel buiten de gebaande paden. Bij Bert was er opeens geen antwoord op het actieve spel van Henry en hij verloor snel. Bij de wedstrijd tussen de combattanten van het eerste uur Jan Post en Bert den Boer (beiden in 1964 betrokken bij de oprichting van de club! ) werd de stelling na een rustige opening gekenmerkt door het volproppen van het centrum met lichte stukken. In de wandelgangen werd dan ook gesprokken van een paardenmanege. Maar nadat een groot aantal lichte en zware stukken waren geruild, resteerde een eindspel met lopers en een enkel pionnetje meer voor Jan. De vraag was of hiermee een weg naar winst zou kunnen worden gevonden. Het zou sowieso nog een lange strijd zijn geworden. Beiden besloten niet tot het uiterste te gaan en de vrede te tekenen, remise dus. In de wedstrijd tussen Egbert Meier en John Dessens leek het best lang gelijk op te gaan, maar uiteindelijk kreeg John de overhand en maakte een stuk buit. Dat leidde dus tot winst van John.
Martijn Koudstaal overzag stukverlies tegen Huig Visser, maar had het geluk dat even later Huig het stuk teruggaf. Uiteindelijk ontstond een gelijkstaand pionneneindspel, dat Martijn duidelijk handiger aanpakte en dus alsnog een gelukkige zege behaalde.
In de wedstrijd tussen André van Wingerden en Mattias Stok werd een originele benadering gekozen. Toch was de stand redelijk gelijk, maar André kreeg toch wel aanvalsvisioenen. Niet onverwacht was dan ook dat hij een aantal pionnen in de aanval investeerde. Ook in de volgende stelling (diagram) koos André niet voor de prozaïsche penning 21. Lf4 maar voor het speculatieve 21. Lg7 ?!?.
Dat strooide zoveel zand in de ogen van Mattias, dat hij zich verslikte in de verdediging en vergat met zijn koning naar de damevleugel weg te vluchten. Koelbloedig haalde André dus een gelukkige zege en daarmee de volle buit binnen.
Hans Karelse en Tony Else vochten een interessant duel. Het bepaalde wie zich in het spoor van de koplopers zou mogen voegen. Hans vertrouwde me tijdens de partij toe dat hij een leuke opening speelde. Dat was ik zeker met hem eens, want er kwamen ongewone patronen op het bord. Niettemin ontwikkelde de strijd zich redelijk gelijk op. Hans had evenwel een venijnig zetje wat verschillende dreigingen combineerde in de aanbieding. Toen Tony niet goed reageerde stortte zijn stelling in elkaar. Hans won dus en staat na deze ronde op de derde plaats in de competitie.
Boudewijn Christiaan en Rob van Driel speelden een partij die lang gelijk op ging, maar toen Rob blunderde en een toren tegen slechts een tweetal pionnetjes verloor, was het voor Boudewijn niet moeilijk meer de buit binnen te halen.
David Carlsson offerde tegen Bert van Hees wel heel frivool op de 6e zet al een loper op f7. Maar zijn onontwikkelde damevleugel verhinderde dat hij genoeg stukken bij de aanval kon betrekken en zodoende lukte het Bert, zij het met het nodige tijdverbruik, de verdediging gesloten te houden. Uiteindelijk raakte Bert in tijdnood en accepteerde met nog slechts enkele seconden op de klok het remise aanbod van David, die daarmee dus met een blauw oog alsnog ontsnapte.
Het langste gevecht vond plaats tussen Henk Boot en Jaco Vonk, waarbij dus de eerste plaats op de ranglijst in het geding was. Jaco koos een tussen beide nog niet eerder gespeelde opening. Henk had in een eerder rapid-kampioenschap deze opening al eens tegen een Oekraïnse grootmeester op het bord gehad en was toen gedecideerd weggespeeld. Later in het TATA-toernooi had hij zijn lesje geleerd en won, maar dat was allemaal al weer jaren geleden. Wel vertrouwde hij Hans Karelse toe dat ook hij een leuke opening speelde, waarbij Jaco al snel zijn zwarte loper ruilde tegen het witte paard op c3. Hij tastte vervolgens het witte centrum aan met een vroeg f5, maar Henk schrok er niet van en joeg de zwarte loper op f5 snel terug met g4. Er volgde tegengestelde rokades (zwart lang en wit kort). Henk bezette met zijn torens de open e-lijn en kon verhinderen dat Jaco zijn pionnen op de vleugel naar voren bracht. Diagram na 23. Dd2
Het was een ingewikkelde stelling die beiden best flink wat tijd kostte om goed te behandelen. Henk had weliswaar een duidelijk plusje, maar was met 24. De3 niet doortastend/handig genoeg. Diagram. Direct 24. Te6 was beter, omdat zwart met zijn toren op f7 niet echt goed weg kan na 23. … Dc7; 24. Lh6 of wit kan terugtrekken met Te6-e3 en dan een “betere triplering” op de e-lijn krijgen. Ook dan zou het overigens ingewikkeld zijn gebleven. Henk deed het anders door zijn paard naar f4 te dirigeren (diagram na 27. Pf4)
en met 28. Lh6 de toren op f7 in te sluiten ter voorbereiding op Pe6. Direct 28. Pe6 was overigens prima geweest. Toen 29. Pe6 alsnog volgde, was Jaco wel gedwongen een paard op d5 te offeren. Daarna volgde 31. … Lxe6 en niet Pxc3 (diagram na 31. De4),
wat Henk zou hebben beantwoord met Dc4. Nu werd Henk na ruilen op e6 verrast door 32. …g5 en dat dreigt een vork met Pf4+. Henk deed de “only move” 33. f4 en offerde daarna op f4 de kwaliteit. Dat was niet nodig want met 34. Kg3! had hij gebruik kunnen maken van de “penning” van het paard op f4! Dat gaf volgens de computeanalyse thuis Henk een ruime + 2. Maar goed, ook na het kwaliteitsoffer stond hij nog veel beter en had winnend voordeel kunnen bereiken dankzij zijn loperpaar. Nu liet hij zich toch verrassen door de opmars van de zwarte a-pion na 42. ..Txa2 en de computer gaf zelfs + 3 aan! Diagram
Het moet worden gezegd dat beiden toen nog slechts zo’n 5 minuten hadden en Henk had moeite het goede plan te vinden en zijn voordeel nam duidelijk af. Het was daarom niet onlogisch dat rond de 50e zet tot herhaling van zetten en remise werd besloten. Voor beiden was het halve ei duidelijk beter dan de lege dop. Achteraf zal vooral Jaco met de remise niet ontevreden zijn geweest en had Henk na thuisanalyse meer het gevoel van gemiste kansen dan op de avond zelf. Aan de top van de ranglijst blijft Henk Jaco op dit moment voor.