Op 5 december, ja, u leest het goed, op pakjesavond dus, was de wedstrijd in de onderste regionen van Hoofdklasse 1B gepland: ZZC – De Giessen en Linge. Beide teams hadden tot nog toe alles verloren, dus het zou er om spannen dachten we maar zo. De middag voor de wedstrijd moest Tijmen Schakel zich helaas ziek afmelden, maar Eddy Korevaar was bereid “last minute” in te vallen. Maar hij had wel één speciale voorwaarde: dat hij de voor die avond thuis gereserveerde versnaperingen (chocolade en speculaas) mocht uitdelen. Vanzelfsprekend ging teamleider Henk daarmee akkoord, want hij had in de uitnodigingsmail al duidelijke aangegeven dat het niet in de bedoeling lag die avond aan de tegenstander Sinterklaascadeautjes uit te delen. Dus hij dacht dat het wel goed zou komen….
Maar het liep anders… Er werd langdurig harde strijd geleverd op alle borden en het zag er vaak spannend, maar niet ongunstig voor ons uit. Helaas, kwamen toen de ongelukken. Jaco Vonk leek met mooi pionnenspel in het centrum, ondersteund door zijn zware stukken, voordeel te krijgen. Maar oeps, hij overzag de kwetsbaarheid van zijn eigen onderste rij en de tegenstander profiteerde dankbaar. Ook bij André van Wingerden ging het niet als gewenst. Hij kreeg te maken met een toenemend aantal dreigingen en de gelijke stand verdween achter de horizon en een nul resteerde. Bij Arjan Uittenbogaard kon het onheil nog worden afgewend. Hij kwam weliswaar in enigszins bedenkelijke stand een pion achter, rechtte echter de rug en behaalde alsnog een remise. Ook bij Hans Karelse was de redelijk gelijke stand uit het oog verdwenen en resteerde slechts een nul. Eddy Korevaar speelde daarentegen zoals we hem in de externe competitie vaker aan het werk zien. Rustig en zelfverzekerd zijn stelling verbeteren, pionnetje verorberen en het stellingsvoordeel uitbouwen tot winst. Dat lukte niet bij Bram Capelle. Ook hij kwam bij goede stelling een pion voor, maar het mislukte om zijn stelling verder te verbeteren en ook hier resteerde een nederlaag. Louis Rutgers speelde een ingewikkelde partij die steeds in evenwicht bleef. Hier dus wel een remise. Als laatste ging het mis bij Henk Boot. Hij had in de opening een pion moeten offeren, maar kreeg voldoende compensatie. Zijn tegenstander dacht zelfs dat Henk beter stond, maar het was eigenlijk gelijk. Henk ging ten onrechte in het eindspel in op torenruil en zijn tegenstander maakte dankbaar gebruik van de beter coördinatie in het paardeneindspel en won. Kortom een smadelijke en wel heel groot uitgevallen nederlaag, brrrr……
Nu konden we de volgende avond 6 december al weer proberen onze wonden te likken in de 11e ronde van de interne competitie. Vier van de 8 spelers namen de kans voor revanche op zichzelf waar. Bram Capelle speelde tegen David Carlsson. David liet een pion op c5 instaan. Daar kwam een geweldige loper van Bram terecht, die hierna steeds beter kwam te staan. Via het centrum veroverde hij steeds meer ruimte en drong diep door in de zwarte stelling. De zwarte verdediging piepte en kraakte en ging ten onder, winst voor Bram dus.
Jaco Vonk zat tegenover Tony Else en kreeg op de koningsvleugel groot ruimtevoordeel. Beiden probeerden een paard tegen een loper te ruilen, maar de ruil van Tony (Pxb3) leverde Jaco wel een open a-lijn op. Op de 18e zet kwam de kritieke stelling op het bord (diagram).
De verschillende dreigingen probeerde Tony met Kd7 te neutraliseren, al gaf de computer achteraf het “ijskoude” 0-0 als het beste aan. Tony probeerde de gelederen gesloten te houden, maar ook hier piepte en kraakte het vervaarlijk. Uiteindelijk lukte het Tony niet meer de verdediging tegen alle dreigingen van Jaco zoals Th1-h4-f4 en centrumdoorbraak, gesloten te houden en hij verloor.
André van Wingerden zat tegenover Henk Boot. Beiden stelden zich rustig op. Met 11. Lh6 en hierna Lxg7 was André de eerste die zich over de middenlijn waagde. Henk nam hierna het centrum in bezit, maar had zich toch wat verkeken op zijn zwakke c5 pion. Weliswaar kon hij die gewoon “offeren”, want zijn stukken werden behoorlijk actief en de witte dame stond wat aan de zijlijn op a7 te mijmeren (?). Maar hij had het van te voren toch niet allemaal goed gezien en dacht na 19. Pd4 minder te staan. Volgens de computer was het overigens volstrekt gelijk! Maar Henk dirigeerde zijn paard via f5 naar h4 en offerde het op g2 nadat André wal al te voorzichtig zijn paard van d4 naar e2 had teruggetrokken (diagram).
Dat was wel een beetje te begrijpen want de dame op a7 was bijna “gevangen” via Ta8. Maar goed, na Pxg2 en het ontwijken van kwaliteitsverlies met Tf1, kwam de aanval van Henk pas goed op stoom. Met d4 werd de lange diagonaal geopend, een paard op c5 werd met een kwaliteitsoffer geruimd, waarna de tweede zwarte toren via c7 kon binnendringen op c2. Ook de loper op b7 werd na gedane zaken bedankt en aan de witte dame geofferd, waarna Txh2 met mat de partij beëindigde. Diagram. Nadat Henk dus even schrok na 17. Dxc5 bleek de schade erg mee te vallen en kon hij alsnog een mooie en winnende aanval opzetten.
Andere wedstrijden waren die tussen Mattias Stok en Chris Tromp. Voor een wat minder gebruikelijke openingskeuze werd Chris al snel beloond. Hij voerde al snel een aanval op de koningsstelling van Mattias uit. Weliswaar kwam Mattias een kleine kwaliteit voor, maar Chris won via een tussenschaakje een pion terug. Mattias vond niet de juiste voortzetting, kwam na stukverlies een kwaliteit achter. Chris voerde de dreigingen verder op en Mattias verloor snel. Bert van Hees trakteerde Christian Boudewijn op een ouderwets openingsgambiet en werd daarvoor ruimschoots beloond. Christian moest in Bert al snel zijn meerdere erkennen. Zo ging het ook een beetje bij de partij tussen Jan Post en Egbert Meier. Al vroeg in de opening plaatste Jan een paard op b5 en dreigde met Pc7+ materiaal te winnen. Egbert kon tegen het stellingsgeweld van Jan ook de verdediging niet gesloten gehouden. In de partij tussen Bert den Boer en Gerard de Gans begon het allemaal nogal rustig. Toch bleef dat niet zo en lukte het Gerard de winst binnen te halen. John Dessens kreeg tegen Rob van Driel de mogelijkheid via zijn open h-lijn de pion op h7 onder vuur te nemen en te verorberen. Uiteindelijk ontstond een dame-loper eindspel met lopers van ongelijke kleur. De witte dame drong tot op de 8e rij door in de zwarte stelling. Het kostte nog wel flink wat zetjes, maar John had overduidelijk beet en liet de vis niet meer ontsnappen en won.
Huig Visser zag tegenover zich een nieuw gezicht, Johan Vroege. Ze speelden een zeer onderhoudende partij. Huig offerde een paard op f7 en kreeg een enorme aanval tegen de zwarte koning op f7. Johan kon toch nogal wat verdedigende krachten mobiliserenen uiteindelijk eindigde deze boeiende partij in remise.