Het bekerteam mocht het na winst tegen Zeist nu opnemen tegen het sterke Woerden, de koploper in Hoofdklasse B, waar we in de competitie eerder kansloos van hadden verloren.
Henk werd op weg naar Woerden tijdig door de Google-mevrouw gewaarschuwd voor 45 minuten vertraging op de A12 door een verkeersongeluk en sloeg eerder af om vanaf de naastgelegen provinciale weg te kunnen vaststellen dat deze dame volstrekt gelijk had. Eindeloos stilstaand verkeer, vier rijen dik. Nu reed hij rustigjes door in een gebied dat hij van zijn tochtjes op de racefiets overigens wel kent. Ruim op tijd aanwezig. Ook Jaco kon de hulp van de filemeldingen waarderen en kon nog tijdig afslaan. Hij was wel iets later, maar ja, hij moest helemaal uit België komen. Tony en Eddy waren er niet op tijd, zouden zij vast staan in de file? Maar nee, het verhaal was achteraf toch anders! Via de pont bij Schoonhoven het advies van de TomTom gevolgd. Maar bij het adres invoeren was er toch iets misgegaan en raakten ze verdwaald in Oudewater. Tony was op een kruising dan ook ernstig in de war, waardoor zijn Engelse DNA de overhand kreeg en hij op de verkeerde weghelft terecht kwam. Gelukkig geen ongelukken en achteraf vond Tony dit toch wel het spannendste deel van de avond. Rond 20.15 uur konden we dan aan de wedstrijd beginnen in de aardige nieuwe locatie van de bridgeclub waar ze tegenwoordig spelen en niet perse voor 24.00 uur hoefden te vertrekken.
Als eerste werd de stelling bij Tony op bord 4 bedenkelijk. Ook hier was hij de weg kwijt. Hij koos een openingsvariant die hij anders nooit speelt! Zijn tegenstander stond al snel beter en om zijn isolani op d5 te beschermen, stond hij ruil van paard tegen een loper op e6 toe. Maar ja, dat werd een kwetsbaar achterblijvertje. Kwaliteitsveerlies was de enige manier om deze pion te behouden. Ook al was dat “objectief” het beste, Tony bleef zitten met een verloren stelling en zijn tegenstander had niet veel moeite dat ook te bewijzen. Overigens is Tony later wel keurig thuis gekomen.
Het tweede slachtoffer van de Woerdense dadendrang was Henk op bord 2. Hij speelde tegen de sterke Sten Goes die in de competitie eerder ook al van Jaco had gewonnen. Henk zag/voelde zich gedwongen zijn pion op g7 te offeren om daarna via Txg2 de pion op c2 mede onder vuur te nemen. Daar had hij zich teveel van voorgesteld, want Sten snoepte de h7 pion ook nog meer en snelde met de h-pion beslissend naar voren, zeker omdat Henk geen tijd meer had om met Pe7-g6 het veld h8 adequaat onder controle te houden. Een pijnlijk terechte nederlaag dus. Overigens met enig “deja vu” gevoel gezien de manier waarop eerder dit seizoen Sten van Jaco had gewonnen.
Onze witspelers Jaco en Eddy lieten zich echter niet zo maar wegzetten door hun (sterke) tegenstanders. Jaco kreeg een goede stelling en had een duidelijke plus. Maar rond de 30e zet koos hij niet het goede plan, waarna het voordeel vervluchtigde en de stelling weer in evenwicht was. Maar de krappe tijd begon Jaco parten te spelen en hij kwam minder te staan. Toch liet zijn tegenstander Jaco nog terugkomen tot een gelijke stand zo vlak na de 40e zet. Maar omdat er na de 40e zet al jaren geen extra tijd meer bijkomt, bleef de tijd krapjes en deed Jaco op zet 43 een paniekzet, waarmee hij eeuwig schaak dacht te bereiken. Maar dat zat er niet in. Er resteerde een dame eindspel met twee pionnen minder en dat was op geen enkele manier te houden, jammer dus.
Eddy kwam ook lekker uit de opening. Zijn tegenstander had een pion op c4 geslagen en koesterde dit kleinood. Eddy richtte zich op het centrum en kreeg pionnen op e4 en d5. Maar hij kon zijn voordeel niet uitbreiden, daarvoor had hij ook zijn f-pion moeten laten oprukken, maar daar koos hij helaas niet voor. Nu werd het een flink laveerspel, waarbij zijn eigen zwarte loper op h2 niet veel kon uitrichten. Het zoeken naar een betere stand deed zijn tijdsvoordeel flink slinken. Er resteerde voor beide nog een drietal minuten, toen Eddy verzuimde zijn zwarte loper tegen een drietal pionnen te offeren/ruilen. Dan had hij een duidelijke plusstand over gehouden met een kale zwarte koning als aantrekkelijk doelwit. Toen Eddy de ongelukkige keuze maakte achter de zwarte pionnen op de damevleugel aan te gaan, gaf hij daarmee zwart de mogelijkheid zijn gehavende witte koningsstelling onder vuur te nemen. En dat bleek de winst bij zwart te brengen. Ook hier, jammer. Maar al met al een duidelijk verdiende maar wel erg ruim uitgevallen overwinning voor Woerden.
Maar er werd natuurlijk ook gewoon geschaakt op ons thuishonk in De Til. Dankzij de goede zorgen van Jan Post werd me van alles over de partijen verteld, zodat de gebeurtenissen in De Til ook in het verslag kunnen worden opgenomen. Dus veel dank aan Jan!
Er waren nog 3 wedstrijden te spelen in de 2e bekerronde. Twee ervan konden deze avond worden gespeeld. Tijmen Schakel speelde tegen Bert van Hees. Bert speelde een gambiet, maar zag de pion nooit meer terug. Later kwam er voor Tijmen nog eentje bij en ook nog eens winst van een kwaliteit. Dat werd Bert toch echt te veel en hij gaf de pijp aan Maarten. Christiaan Boudewijn zat tegenover Martijn Koudstaal. Langzaam aan wist Christiaan voordeel te behalen. Toen zijn stukken in de zwarte stelling konden binnendringen en een wit paard een vork tegen dame en toren kon geven, gaf Martijn op. Jan had hiervoor de mooie term “familieschandaal” bedacht als variant op het bekende familieschaak.
Bovendien waren er ook nog 7 potjes gespeeld in de interne competitie. Na een rustige partij wist Chris van Wieringen te winnen van Nikita Roest, overigens zonder dat er materiaal werd “weggeslingerd”. Mattias Stok speelde tegen Henry Houweling. Beide spelers stelden zich vanuit de opening actief op. De stelling was in evenwicht, zelfs na het gespeelde was er nog niet zo veel aan de hand. Diagram na 17. Pe5.
Maar…., Henry miste dat17. Pe5 het zwarte paard op c6 verleidde tot ruil op e5 en miste de röntgenaanval op de zwarte toren op c8. Dus, Mattias was er als de kippen bij om dat met 18. Dxc8+ te laten zien, au…. voor Henry. Chris Tromp wist tegen Rob van Driel steeds meer materiaal te winnen, zodat hij tenslotte een rijtje van drie vrijpionnen had. Daar was voor Rob geen houden meer aan. Louis Rutgers speelde zijn partij tegen David Carlsson rustig en degelijk. David had uiteindelijk geen verweer meer en Louis won. Jan Post moest hard werken tegen Johan Vroege. En hij voerde de druk steeds verder op, zo zeer zelfs dat Johan een dame tegen een toren moest geven om het einde uit te stellen. De aanval van Jan was echter niet meer te stuiten. Er moest door Bert van Geldere flink worden gezweten in zijn partij tegen Huig Visser. Bert zag overal dreigingen en beren op de weg. Maar op een gegeven moment nam hij het initiatief om aan de andere kant van het bord op te stomen. Daar won hij een pion en Huig moest uiteindelijk de vlag strijken.
Hans Karelse en Bram Capelle maakten er een latertje van. Een pluspion van Bram bleek uiteindelijk niet voldoende om zich de aanval van Hans van het lijf te houden. De pluspion had hem met een ontwikkelingsachterstand van zijn stelling opgezadeld, waar Hans dus goed gebruik van kon maken. De matdreiging van Hans was door Bram alleen te voorkomen door op te geven.