Ronde 20 interne competitie 03-03-2020

Het programma van deze avond was beperkt. Het 2e SOS-team had de avond tevoren een smadelijke 6-2 nederlaag geleden in Acquoi.
De topduels deze avond waren de strijd tussen Jaco Vonk en Eddy Korevaar en daarnaast de wedstrijd tussen Hans Karelse en Henk Boot. Jaco kreeg vanuit de opening een soort stelling, die wit meer ruimte en wat makkelijker spel biedt, aan de andere kant heeft zwart een wat gedrongen maar stevige stelling. Eddy bevrijdde zich op de damevleugel, eerst met de opstoot b5 en later met a5. Jaco reageerde naar eigen zeggen niet optimaal en Eddy kon zich dus loswurmen. Hoewel Eddy ogenschijnlijk een stuk kon winnen, kon Jaco dat verhinderen. Wel won Eddy een pion, maar door het niet optimaal samenwerken van de zwarte stukken, was het nog geenszins duidelijk welke kant het zou opgaan. In een dergelijke ingewikkelde partij steeds de juiste zet vinden is geen sinecure en mede door opkomende tijdnood, greep Eddy mis. Kwaliteitsverlies en een mooie vrije a-pion op de damevleugel voor Jaco, ondersteund door toren en sterke loper, bleken beslissend in zijn voordeel uit te pakken.
In het andere duel werd Hans Karelse ogenschijnlijk verrast door Henk’s openingskeuze. Niettemin manoeuvreerden beiden behoedzaam, al had Hans Henk wat meer kunnen “ondervragen” als hij zelf de zet e4-e5 had gespeeld. Nu kwam het er niet meer van, omdat Henk op de 20e zet het centrum zelf blokkeerde met e6-e5. Nadat Hans hierop reageerde met f4-f5 en vervolgens een pion op g6 sloeg, vond Henk dat eigenlijk wel prima. Hij had, vond hijzelf althans, de betere pionnenstructuur en had meer mogelijkheden om na de eerdere dubbele torenruil met zijn lichte stukken het spel te maken. Overigens was met het aanbod van dameruil en remise op zet 25 van Hans niets mis, de stelling was geheel in evenwicht, maar Henk vond de stelling te leuk en het tijdstip te vroeg om de vrede al te tekenen. Na dameruil werkten de stukken van Henk goed samen en zeker toen de zwarte lopers werden geruild op zet 33 kwamen de zwaktes in de pionnenstelling van Hans op de damevleugel aan het licht. (diagram)

Dat betekende een duidelijk voordeel voor Henk en toen vervolgens een pion op b2 sneuvelde en even later zijn compagnon op c3, was het voordeel van Henk al beslissend geworden. Henk speelde rustig, voorkwam tegenkansen van Hans en ook op de koningsvleugel werden nog een aantal pionnen van Hans onschadelijk gemaakt. Henk won na 57 zetten en nam daarmee revanche voor zijn nederlaag eerder in het seizoen.
Jeroen Brandsma trof Henk van der Hoek. Henk meende dat hij het allemaal niet handig had gedaan en dat er weinig aan te doen was dat Jeroen een doorslaggevende mataanval op touw zette. Toch had hij zich taaier kunnen verdedigen, want pas het terugslaan na Lxg7 direct met Kxg7 gaf Jeroen inderdaad beslissend voordeel. Maar,…. ipv. Kxg7 even het venijnige tussenzetje Dc6! (diagram)

met een dubbele dreiging Dxg2 mat en Td1+, voorwaar dan was het andere koek geweest en zou de strijd nog lang niet beslist zijn geweest! Maar ja, tussenzetten zijn zowel voor aanvaller als verdediger gemakkelijk over het hoofd te zien.
Tegen Bram Capelle koos Louis Rutgers opnieuw voor dezelfde voor hem nieuwe opening die hij ook tegen Jaco had gespeeld. Na de opening stond hij wat gedrongen, maar hij kon zich goed loswerken. Nadat hij zijn torens naar de open g-lijn had gespeeld stond hij beter en moest Bram alle zeilen bijzetten om niet definitief in het nadeel te komen. Toch waren er wel resources voor Bram, want toen Louis bij een stukkenruil in het centrum verkeerd terugsloeg, keerden de kansen, Bram kon nog een venijnige tussenzet produceren en dit kostte Louis een stuk en de partij. Louis kampt op dit moment met een vrij hardnekkig “virus”: goede stelling opbouwen en dan door een onnauwkeurigheid de voordelige stand en materiaal en vervolgens de partij verliezen. Hopelijk voor hem is het “virus” nu over zijn hoogtepunt heen….
Bij Bert van Hees tegen André van Wingerden had Bert een actieve stelling opgebouwd, maar op een gegeven moment kon André toch twee pionnetjes meesnoepen. Toen hij daarna dameruil kon forceren, was het winnen van het eindspel niet moeilijk meer.
Tony Else en Henry Houweling hielden elkaar lang in evenwicht. Na flink wat stukken afruilen ontstond een dame-toreneindspel met aan beide zijden nog 6 pionnen. Hoewel Tony wat meer ruimte had dankzij een witte pion op e5, leek het er voor de buitenstaanders op dat remise de meest logische uitslag zou worden. Toch manoeuvreerde Tony blijkbaar een stukje handiger dan Henry, want op een gegeven moment dreigde hij toch een tweetal pionnen voor te komen. Daarna zou het winnen van de partij niet moeilijk meer zijn. Dat was reden voor Henry dit zich niet allemaal meer te laten bewijzen en hij gaf op.
Henk van Houwelingen kon met actief stukkenspel tegen Huig Visser een voordelige stand bereiken en na materiaalwinst trok hij de partij overtuigend naar zich toe.