Op 28 april werden weer meerdere partijen gespeeld. Tony Else moest het opnemen tegen Henk Boot. Weliswaar had hij de laatste keren met wit wel van Henk verloren, maar die mocht daar toen zijn handjes bij dichtknijpen, omdat hij enkele malen ontsnapt was uit een voor Tony eigenlijk gewonnen stelling. Henk was dus gewaarschuwd en stelde zich in de opening rustig en soliede op. Vanuit de opening kreeg Tony een open c-lijn in bezit, maar nadat hij een loper op c3 had gezet om een mooi paard op e5 te kunnen posteren en wat extra dekking te geven, verdubbelde Henk op de c-lijn zijn torens en bouwde daarmee gelijk een dreiging in. Hoewel Tony de dreiging wel had gezien, vergat hij toch de dreiging te neutraliseren en speelde na 16. ..Ta8-c8 rustig 17 Tf1-e1.
Jaco Vonk speelde tegen Henry Houweling die het hem al enkele keren flink moeilijk had gemaakt. Henry speelde een opening die Jaco ook regelmatig speelt en dat getuigde natuurlijk wel van durf! Jaco koos een variant, waarbij de dames al snel van het bord verdwenen. Henry ging met een paard naar voren naar g4, maar met enkele schaakjes en de zet h3 werd het paard wel erg in het nauw gebracht. Na verlies van het paard had Henry geen compensatie en gaf hij op.
Eddy Korevaar kreeg met Jeroen Brandsma van doen. Rond de 15e zet overzag Eddy een kleine combinatie die een pion kostte en Jeroen een voordelige stelling opleverde. Hoewel Jeroen wel kansen kreeg om de zaak in zijn voordeel te vereenvoudigen, rechtte Eddy nog eens de rug, speelde zo actief mogelijk en kreeg het voor elkaar dat Jeroen tegen de tijdcontrole in herhaling van zetten en dus remise berustte. Hiermee ontsnapte Eddy nog met een half puntje en Jeroen baalde begrijpelijkerwijze dat hij tijdens de partij de weg naar winst niet wist te vinden!
Henk van der Hoek was gekoppeld aan John Dessens. Even leken ze wel op een buitenlandse reis of toernooi met tegenstanders uit Amerika, dat kan allemaal maar zo online. Gelukkig vonden ze elkaar uiteindelijk wel. Het werd een spannende partij en John trok stevig van leer door met zijn g- en h-pion flink op te rukken, maar daarbij raakte de dekking van de andere randpion wat op de achtergrond. Het kostte John flink wat tijd, deze spagaat op twee fronten: zelf aanvallen op g- en h-lijn of verdedigen op de a- en b-lijn. Blijkbaar waren de dreigingen van Henk hem toch teveel, want hij probeerde met een kwaliteitsoffer nog het onheil af te wenden. Dat lukte niet, dus Henk trok aan het langste eind. Blijkbaar had Henk zijn tijd goed besteed, dwz. in de tijd van John nagedacht, want zijn eigen klok had minder dan een kwartier gelopen!
Mark Couwenberg was tegen Ton Lodder niet optimaal geconcentreerd. Hij zette de partij nogal slapjes op. Ton kreeg in een open stelling de beschikking over het loperpaar en bovendien een open f-lijn waar hij zijn zware stukken naar toe dirigeerde. Toen Mark zelf een stuk op f1 zette bleek dat een blunder en het einde van de partij, winst dus voor Ton. Rob van Driel nam het op tegen Henk van Houwelingen. Hoewel er tegengesteld was gerokeerd was de strijd rond de 20e zet nog niet echt ontbrand. Wel konden beiden met eenvoudige pionzetten plaagstootjes uitdelen naar de vijandelijke paarden.