Deze avond stond het topduel tussen Henk Boot en Jaco Vonk op het menu. Jaco verraste Henk met zijn openingskeuze, overigens niet voor het eerst in de afgelopen jaren. Na zetverwisseling ontstond weer een gewone stelling, maar deze opening hadden ze nog nooit tegen elkaar gespeeld. Henk koos voor een overzichtelijke opzet, waarbij de dames al snel werden geruild en stond een snufje gemakkelijker, maar koos met 17. Tac1 een wat ongelukkige manier om zijn pion op c4 te dekken. Tfc1 was handiger geweest, omdat de toren op a1 dan de a-pion kon blijven ondersteunen. Diagram na Tac1.
Na ruil op d5 was het Jaco niet duidelijk hoe hij na 20. …. a6, 21. a5 verder zou moeten gaan. Analysediagram na 22. axb6.
Henk had op dat moment al wel het idee dat zijn miniplusje hem ontglipt was en was wel opgelucht dat beide paarden een a-pion sloegen, waarna een remiseachtig eindspel resteerde. Henk bood dan ook remise aan en tot zijn verassing nam Jaco het aanbod vrij snel aan. Dus een opvallend korte remisepartij van slechts 20 zetten. Maar goed, dat gaf in ieder geval de mogelijkheid om nog uitgebreid te analyseren, waarbij een ingewikkeld toreneindspel op het bord kwam. Misschien wat beter voor Jaco, maar dat was wel een weg met heel veel valkuilen zoals Henk in de post mortem in meerdere varianten kon laten zien. Al met al, hadden beiden wel vrede met deze uitslag. Hiermee behoudt Henk een kleine voorsprong op Jaco in de stand. Overigens zitten beiden binnenkort nogmaals tegenover elkaar in de bekerfinale. Jaco heeft dan trouwens weer de zeggenschap over de witte stukken.
In het andere duel in de top van de ranglijst zat Hans Karelse tegenover Louis Rutgers. Ook hier een bekende opening, waarbij Louis “ergens” een pion kwijtraakte. Later werden dat er tijdelijk twee, maar in het eindspel was de schade toch weer tot één pionnetje teruggebracht. Toen in het laatste deel van het eindspel Louis toeliet dat het enig overgebleven lichte stuk (paard tegen loper) werd geruild, bleef hij met een verloren stelling zitten en was de remisehaven uit het zicht verdwenen.
Ook de nummers 5 en 6 van de ranglijst zaten tegenover elkaar. Het was vanuit de opening in het begin een voorzichtige manoeuvreerpartij, waarin Mattias steeds een snufje beter kwam te staan. Hij had wat meer ruimte tegenover de wat gedrukte stelling van Tony. Op een gegeven moment speelde Tony dxe5 (diagram)
en miste Mattias op dat moment de kans op echt voordeel met 25. Pe4 (dreigt Pf6+ met kwaliteitswinst). Hij sloeg terug op e5 en daarmee kwam Tony in het voordeel. De stelling werd overigens wel erg tactisch en hectisch, zeker na het zwarte 29. … Pf2+, 30. Txf2 De1+. Diagram.
Het voordeel van Tony slonk wel en uiteindelijk kon Mattias nog allerlei dreiginkjes bedenken, zodat de partij in remise eindigde. Het was een opwindend gevecht!
Bram Capelle trof een waakzame John Dessens op zijn pad, die een degelijke verdediging organiseerde, her en der stukken ruilde. Het lukte Bram niet een aanval op te zetten, zodat in een volstrekt gelijk staand lopereindspel tot remise werd besloten. Arjan Uittenbogaard kreeg tegen André van Wingerden wel een wat snellere ontwikkeling van zijn stukken, maar de stukken van André stonden wel actiever opgesteld. Na ruil van de lichte stukken had hij bovendien een pion meer, breide zijn voordeel uit en maakte de stelling zoals hij aangaf, niet ingewikkelder dan nodig en won dus. Gerard de Gans en Christian Boudewijn speelden een rustige opening. Christian koos ervoor op een gegeven moment centrumpionnen te ruilen, later verdwenen ook de zware stukken en resteerde een eindspel met beiden loper-paard. Echter, Gerard speelde d4-d5 (diagram)
en na ruil van de loper op a1 was Christian er als de kippen bij om met Pb6 een pion te veroveren. Omdat het Gerard veel tijd nodig had het paard op a1 weer bij de strijd te betrekken, was het voordeel van Christian groot en uiteindelijk voldoende voor de winst.
Anne van Heelsum kreeg tegen Huig Visser al snel een plezierige stelling, zeker toen hij 15. Pg5 kon spelen met aanval op de toren op e6 en pion h7. Huig besloot de kwaliteit te geven en Anne had vanaf dat moment min of meer beslissend voordeel.
Hoewel de voortzetting af en toe nog wat directer had gekund, was duidelijk dat Huig een verloren partij/avond had. Egbert Meier won tegen Johan Vroege al snel een pion op f7 en bezorgde Johan ook nog een dubbelpion. Dat was voldoende om de winst binnen te halen. Alhoewel Chris van Wieringen tegen Rob van Driel al snel een pion achter kwam, lukte het Rob niet vervolgens de weg naar winst te vinden, remise dus. Mark Couwenberg zette zijn partij tegen Wim Rietveld ondernemend op, stormde met zijn h-pion naar voren, maar verloor door een kortsluiting een stuk en vervolgens de partij.
Afgelopen zaterdag mochten we proberen het geschonden blazoen weer wat op te poetsen. Voor de winterstop hadden we aardig gepresteerd, maar helaas tweemaal tegen ongeveer gelijke tegenstanders een onnodige nederlaag geleden. En na de winterstop was het eigenlijk kommer en kwel, driemaal een behoorlijk kansloze nederlaag. In de onderste regionen van onze afdeling stond het allemaal erg dicht bij elkaar en opvallend genoeg moesten de onderste 5 teams het opnemen tegen de bovenste 5 teams. En wij moesten tegen de koplopers Stukkenjagers 2 die aan een 4-4 gelijkspel genoeg hebben om kampioen te worden. En wij konden dat ene matchpunt goed gebruiken…. Bij onze tegenstanders waren de grijze haren duidelijk in de minderheid, zij hadden meerdere jeugdige talenten in hun team, deels van Belgische afkomst. Nu misten wij helaas Tijmen Schakel, maar Mattias Stok was opnieuw bereid als invaller op te treden. Hij trof hun teamcaptain en nestor met grijze haren. Mattias verongelukte in de opening en moest als eerste een nederlaag slikken. Een uurtje later was Louis Rutgers op bord 6 tegen een jeugdtalent, dat inmiddels al een fors hogere rating heeft dan Louis, hetzelfde lot beschoren. Tja, en ook Tony Else op bord 7 koos vroeg in de opening het verkeerde pad en hield het niet droog, zodat we “begonnen” met een 0-3 achterstand. Van de overige partijen was nu niet direct een ommekeer te verwachten, al had Eddy Korevaar op bord 4 wel een plusje bereikt (en een pluspion). Het volgende resultaat was een remise bij Henk Boot op bord 3. Hij speelde, zo vertrouwde hij zijn tegenstander na afloop toe, een opening op dezelfde manier die hij veel jaren geelden wel eens probeerde in vluggertjes tegen een clubgenoot in Amstelveen. Wit offerde een pion op b2, en kreeg na Henks Dxb2 voldoende compensatie en actief spel. Henk hield de stelling gesloten, maar durfde op een gegeven moment een tweede pionoffer met 18. … Dxa5 niet aan te nemen (diagram).
Na het gespeelde .. b5 bleef de stelling in evenwicht en beide spelers wilden eigenlijk geen ijzer met handen breken. Het leidde na een kwaliteitsoffer van wit (Txf6) tot eeuwig schaak en remise.
Een tweede remise, waarmee onze tegenstanders overigens kampioen werden, was te noteren bij Tim Schakel op bord 2. Ook hij had een jeugdige tegenstander die het hem behoorlijk moeilijk maakte en het betere van het spel had. Het was voor Tim hard nodig zich goed te concentreren om met verbeten inzet het halfje veilig te stellen. Het was goed om te zien, dat hem dit opnieuw lukte.
Het volgende resultaat kwam van Eddy Korevaar op bord 4. Hij kwam goed uit de opening en won op zet 25 een belangrijke pion. Hoewel zwart nog probeerde in troebel water te vissen via een kwaliteitsoffer, was dat niet echt correct, maar Eddy vond niet de weg naar de winst. Hij besloot de kwaliteit terug te geven en behield dus een pionnetje extra en de computer gaf hem nog steeds een bemoedigend plusje (+ 1,5). Toch moest hij min of meer opnieuw beginnen in een dame-toreneindspel. Dat beginnen mislukte toen hij op zet 42 in een vreemd moment van schaakblindheid de pluspion inleverde. Toen was het een potremisestelling, maar Eddy moest nog even bijkomen alvorens in remise te berusten. In de slotstelling hadden beiden nog een tegen elkaar aangeschoven h-pion over. Tja daar kan ook een grootmeester niet mee winnen, remise dus. Maar achteraf was Eddy de enige van het team die echte winstkansen heeft gehad.
Op bord 1 speelde Jaco Vonk een ingewikkelde partij. Hij had in het centrum had hij na dameruil zeker initiatief, maar wel een pion minder. Zijn pionnenstelling op de damevleugel oogde niet geweldig soliede en daar richtte zijn tegenstander dan ook zijn pijlen op. Toen wit daar één pion kon veroveren, kwam hij beslissend met zijn toren over de a-lijn binnenvallen. Jaco probeerde met kunst en vliegwerk een verdediging te organiseren, maar moest tenslotte een loper geven om een doorlopende pion van promoveren af te houden. Ook met een stuk minder probeerde hij zoveel mogelijk pionnen te ruilen, maar helaas, de laatste pion van wit kreeg hij niet te pakken. Restte nog de partij van Hans Karelse op bord 4. In eerste instantie stond Hans wat gedrongen, maar soliede. Gaandeweg verdwenen de meeste stukken en wat pionnen van het bord en resteerde een lopereindspel met lopers van ongelijke kleur. Een witte vrijpion had eigenlijk geen betekenis want die kon gemakkelijk door Hans worden tegen gehouden. Hoewel de teamwedstrijd al lang en breed gespeeld was, bleek de tegenstander van Hans niet in een erg vredelievend bui en besloot de partij tot op het bot af te kluiven. Echte tijdnood was er niet, al had de tegenstander wel aanzienlijk meer bedenktijd over. Helaas miste Hans op zet 86 (!!) de kans om een “verliespoging” van zijn tegenstander af te straffen. Enige zetten later vergiste hij zich en kon de witte koning via de damevleugel alsnog binnendringen en de achterste verdedigingspion van Hans op f7 veroveren, waarmee voor Hans het doek alsnog viel.
Achteraf bleek dat we in onze poule met 5 teams (!) op 6 matchpunten waren uitgekomen. En wij werden 8e, maar dat was dit jaar helaas niet voldoende om ons te handheven. Jammer, want we hebben laten zien dat we het niveau in de 3e klasse zeker aankunnen. Dus uithuilen en volgend jaar de weg omhoog weer zien te vinden.
Jullie komen zeker weer terug naar de 3e klasse! Ik vond het wel een klein beetje ‘competitievervalsing’ bij
de Baronie tegen Charlois 3. Laatstgenoemde had tegen De Giessenlinge een gemiddelde rating van 1925 en afgelopen zaterdag slechts 1712.
Tja, het voelt natuurlijk wel een beetje wrang. Maar je kunt sportieve plicht nu eenmaal wel/niet tussen aanhalingstekens zetten…..
Tsja, kun je charlois iets verwijten? Team 1 en 2 hadden daar ook lege borden. Het is ook het laagste team van de vereniging. Maar aan de andere kant hebben wij ook geluk gehad tegen Sas van Gent.