Gela Nikoladze nam het op tegen Jaco Vonk. Jaco speelde een door hem vaker gebruikt gambiet, maar Gela speelde het sterk. Daardoor kwam Jaco niet tot een aanval op de damevleugel. De pluspion van Gela op de a-lijn was voor Jaco erg lastig terug te winnen. Dat lukte uiteindelijke op zet 34 en hiermee kwam Jaco ook in veilig vaarwater terecht. De stelling was duidelijk in evenwicht en remise een logische uitslag.
Eddy Korevaar had als tegenstander Michael Houweling, maar het kostte veel moeite om een betere stelling te verzilveren. Michael bood rond zet 35 remise aan en de stelling was toen redelijk in evenwicht. Maar Eddy wilde met het oog op de ranglijst geen punten verspelen en hij speelde dus door. De resterende tijd werd voor beiden minder en minder. Eddy stond inmiddels wel wat makkelijker en dat was waarschijnlijk medeoorzaak dat Michael alsnog in de fout ging. Eddy won dus en verkleinde zijn achterstand op Jaco.
Hans Karelse speelde tegen Arjan Uittenbogaard en rukte al vroeg met zijn pionnen op de koningsvleugel op. Arjan ontwikkelde zijn stukken te traag en stelde zijn rokade uit. En dat maakte het voor Hans mogelijk met een gedekt paard op c7 schaak te geven en een kwaliteit te winnen. Bovendien stonden de stukken van Arjan erg ongelukkig. De winst ging dus naar Hans al vond hijzelf dat hij daarvoor nog wel erg veel zetten en tijd voor nodig had.
In de partij tussen Bert van Hees en Ernst Delwel kwam er een half open opening op het bord waarbij wit (Bert) netjes het gebruikelijke voordeel van de witspeler behield tot ongeveer de twaalfde zet. Bert speelde 12. Ld3 en gaf daarbij een klein deel van zijn voordeel terug aan Ernst, maar er was nog niets aan de hand. Overigens waren 0-0 of Db3 prima mogelijkheden voor wit geweest. Er werden in het centrum meerdere lichte stukken geruild via, zoals Ernst vertelt, allemaal normale zetten. Maar hij werd verrast door 20. g4-g5 van Bert. Zie diagram I.
In deze stelling gebruikte Ernst veel bedenktijd, omdat hij zich allerlei muizenissen in zijn hoofd haalde. Moest hij de pion gewoon slaan of moest hij bevreesd zijn op de open lijnen voor de torens van Bert en de samenwerking van de witte dame en het witte paard? Hij realiseerde zich ook dat zijn dame en paard nog niet ideaal geposteerd waren. De computer vond achteraf het slaan van g5 geen probleem, gevolgd door Pf6 en Da3. Ernst durfde dit echter niet aan en ging voor het zwakkere 20. h5. Hierna zou Bert zijn stelling wat kunnen verbeteren, beginnend met 0-0 en was er niets aan de hand geweest. Bert aarzelde blijkbaar en besloot na 21. g6 zijn goede paard te ruilen op e5. Na op een gegeven moment Da3 van Ernst moest Bert in de verdedigingsmodus omdat er meerdere witte pionnen onder vuur kwamen te liggen. Zie diagram II.
Bert koos hier voor 26 De2 en niet f2-f4. Na 26…xDc3+ en 27. Kf1 ging de zwarte toren naar d8 en gaf Bert na een paar zetten op. Waarschijnlijk was de uitkomst van de partij een stuk gunstiger voor Bert geweest als hij eerder kort had gerokeerd
en zijn paard had behouden.
Gerard de Gans won het “Meerkerk”-duel tegen Arnold van Es. Edwin Morks versloeg Huig Visser, terwijl Chris tromp won van Martijn Stam. André van Wingerden speelde tegen Christian Boudewijn die duidelijk zijn avond niet had. Christiaan gaf in de opening al vrij snel een centrum pion weg, waardoor André al snel druk kon zetten. En even later greep Christiaan weer mis, waardoor hij een paard verloor. Daarna speelde André het secuur uit en konden de stukken binnen een uur weer in het doosje. Bij Rob van Driel en Jan Post gebeurde er van alles al kwam er uiteindelijk een remise op het scorebord, nadat beide gewonnen stellingen om zeep hadden geholpen.