In de interne competitie werden slechts een beperkt aantal wedstrijden gespeeld, omdat het eerste SOS team juist op dezelfde avond in Utrecht moest spelen.
Interne competitie: Opvallend was dat de zwartspelers deze avond een stuk beter in hun vel zaten dan hun witte tegenstanders. De enige witspeler die zich aan de malaise kon ontworstelen was John Dessens die thuis bij Gijs Bos won. De andere partijen kenmerkten zich door nogal slordig spel, vooral van de witspelers en die legden vrijwel allemaal nogal snel het loodje. Alleen de partij tussen Wim Rietveld en Bram Capelle was een stevige strijd, waarin Bram vrij snel overwicht verkreeg, maar het geruime tijd duurde voor hij door de verdediging van Wim heen was. Ook de andere thuiswedstrijd van Ton Lodder en Jan Post was er één van de lange adem. Ook hier was Jan Post de eerste die zijn tegenstander zomaar een stuk cadeau gaf, maar dit later na wat mindere zetten van Ton weer kon terugwinnen. Ook daarna waren de kansen wisselend. Hoewel Ton wel weer een kwaliteit voor kwam, kon Jan nog wat pionnen meepakken. Zijn remiseaanbod werd door Ton geweigerd en aan het eind van de avond na zo’n 70-80 zetten bleek Jan alsnog aan het langste eind te hebben getrokken.
Oud Zuylen-Utrecht 2- De Giessen en Linge 1: De laatste wedstrijden van het eerste team waren helaas, soms op een vrij ongelukkig manier, verloren gegaan en we waren afgezakt naar de 8e plaats in onze groep, juist boven de degradatiestreep. Omdat we de laatste 2 wedstrijden nog tegen nummer 9 en 10 uit onze groep te goed hadden, was het dus zaak het heft in eigen handen te nemen en gewoon te winnen, te beginnen tegen nummer 10, Oud Zuylen-Utrecht 2. Deze ploeg had al zijn wedstrijden tot nu toe verloren, de uitwedstrijden steeds met grote cijfers, maar hun thuiswedstrijden steeds nipt met 3,5-4,5. Met invallers voor André van Wingerden, Wim Rietveld en Jeroen Brandsma , nl. Eddy Korevaar, Henk Boot en Henk van der Hoek, brachten we toch een prima team op de been, dat qua ELO-rating veruit de meerdere was van de thuisclub. Het maakte ook een beetje een verdrietige indruk dat zij op het laatste moment nog meerdere invallers moesten regelen en spelers ook liever niet dan wel wilden spelen….
Maar goed, ook al ben je “ratingfavoriet”, de potjes moeten wel eerst gewonnen worden. Als eerste was Henk van der Hoek klaar op bord 6. Hij speelde tegen een (erg) jonge tegenstander die met een pion oprukte tot diep in Henk’s stelling. Toch zette die aanval niet door en toen hij een stuk liet instaan, wat duidelijk aan zijn lichaamstaal te merken was en er vervolgens nog een aantal pionnen aan dit materiaalvoordeel werden toegevoegd, was de strijd snel gestreden.
Even later volgde een overwinning van Arjan Uittenbogerd op bord 8. Hij stond duidelijk beter en had inmiddels een pion gewonnen, maar zijn tegenstander was blijkbaar niet zo uit het goede keepershout gesneden of had teveel rugklachten om de rug nog eens flink te rechten, hij gaf wel opvallend vlot op. Maar dat had zeker te maken met een dreigend paard van Arjan dat eerst de witte dame op de korrel kon nemen en daarna met een paardvork tenminste een kwaliteit kon winnen.
Ook op bord 3 was er bij Hans Karelse sprake van een gunstige ontwikkeling. Hans speelde de opening rustig en beter dan zijn tegenstander, won een kwaliteit en daarna de partij.
Dat resultaat leek er ook te komen op bord 5 bij Hans Kooy. Ook hier kwam de witspeler een kwaliteit voor, zelfs met een pionnetje erbij. Het moest natuurlijk nog wel even nauwkeurig worden uitgespeeld, en daar kwam er opeens een kink in de kabel. Hans gaf zomaar een pion terug en hij was bang dat hij ook andere dreigingen van de tegenstander over het hoofd zou zien en bood remise aan. Zijn tegenstander kon dat natuurlijk niet weigeren.
Louis Rutgers kreeg op bord 7 een prettige stelling. Hij trok met twee paarden met ook nog wat extra ondersteuning ten aanval tegen de zwarte koning. Er kwamen steeds meer dreigingen in de stelling. Dit werd zijn tegenstander allemaal te machtig en Louis won overtuigend en stelde daarmee de teamwinst veilig.
Minder overtuigend ging het bij Henk Boot op bord 2. Hij kwam keurig uit de opening en speelde op zet 23 op een flinke ruil, omdat hij die als voordelig had ingeschat, echter, in plaats van door te pakken aarzelde hij en week van het rechte pad af en dat is eigenlijk altijd verkeerd, zo ook nu. Zijn tegenstander won nu een pion en had duidelijk voordeel. Het kostte hem echter veel tijd het juiste plan te vinden en toen Henk het pionnetje weer terugwon, begon de tijd voor wit echt te dringen en raakte hij steeds verder van het juiste pad af. Toen Henk nog een inmiddels zwak geworden pion verorberde, leek winst een kwestie van “tijd”. Door de tijdsdruk maakte wit nog een fout, waarna de partij gelijk uit was.
De teamoverwinning kreeg een nog mooier aanzien door Eddy Korevaar op bord 4. Vanuit de opening leek de stelling beter speelbaar voor Eddy. Uiteindelijk kreeg hij een ver opgerukte d-pion die de witte stelling flink onder druk hield. Met een pion meer was het heerlijk rond deze pion met loper, toren en dame te cirkelen, waarbij wit penningen moest oplossen en met zijn koning van het ene tochtgat in het andere terecht kwam. Ook hier was duidelijk dat Eddy met alle troeven in handen de stelling naar zich toe kon trekken.
Als laatste was Jaco Vonk op bord 1 bezig. Het was een interessante partij, waarin Jaco niet rokeerde, maar met beide randpionnen naar voren trok. Hij kreeg een aanzienlijk ruimtevoordeel en had allerlei dreigingen met zijn paarden in de stelling gebracht. Niet ongebruikelijk, het had Jaco flink wat rekenarbeid en tijd gekost om deze mooie stelling op te bouwen. Opeens had zwart toch een lastige resource met een paardsprong naar e4 en Jaco was wel min of meer gedwongen een pion op g5 te offeren. Hij reeg daarvoor zeker compensatie, drong met één van zijn paarden diep door in de zwarte stelling. Met ondersteuning van zijn torens over d- en e-lijn werden de duimschroeven door Jaco, overigens met erg weinig tijd, zo’n ruime minuut met 10 seconden increment per zet, nog eens flink aangeschroefd. Opvallend voor de omstanders is ook de ijzige kalmte waarbij Jaco met zo weinig tijd zijn zetten blijft noteren! Het tijdsvoordeel van zwart slonk overigens zienderogen en uiteindelijk werden de dreigingen van Jaco hem te veel en kon Jaco als laatste zijn bijdrage aan de zeer fraaie 7,5-0,5 overwinning leveren. De laatste wedstrijd zal gespeeld worden in de gemeenschappelijke slotronde tegen Paul Keres 2.