Na de verassende ontwikkelingen in ronde 28 had Jaco Vonk als nieuwe koploper de zaken (weer) in eigen hand. Hij hoefde “alleen maar” te winnen. Hij kreeg de zwarte stukken tegen Jeroen Brandsma, die zijn eigen bekende en rustige opening speelde. Maar al rond de 10e zet bleef hij met een zwak pionnetje op e3 zitten en sloeg de vlam in de pan. Jaco speelde het thema van de zwakke pion op e3 goed uit en kon reeds op de 21e zet Jeroen mat zetten. Hiermee werd hij dus opnieuw kampioen!
Henk Boot speelde tegen André van Wingerden en het werd een interessante partij. Henk had eerder dit seizoen de winst tegen André laten glippen, dus hij wilde nu daarom zeker winnen. Ook hier verliep de opening rustig en loste André de probleempjes goed op en stond zo rond zet 15 zeker niet minder. Henk had o.a. een minoriteitsaanval op de damevleugel in gedachten, maar haalde eerst maar voorzichtigjes met g2-g3 loperoffers tegen zijn koning uit de stelling. André vond dat een mooi moment om met zijn h-pion naar voren te stormen. Dat gaf Henk de mogelijkheid de zwarte loper van e4 terug te jagen naar g6 en met zijn centrumpionnen op te stomen. André switchte naar de damevleugel, maar Henk dirigeerde daar wat stukken heen en stond inmiddels duidelijk wat makkelijker dan André, die hoopte met een kwaliteitsoffer en vervolgens opruimen van Henk’s laatste pion op de damevleugel daar kansen te kunnen scheppen. Echter, Henk ging nu voortvarend door en kon met f5 de zwarte loper op g6 tot een “dood stuk” te maken. Toen André vervolgens Henk’s dame wat ging “plagen” koos Henk voor 30. Df4 en hoopte op 30…Ld6,
Tony Else besloot de competitie tegen Eddy Korevaar. Hij speelde de opening nogal tam en kwam rond de 13e-14e zet een pion achter. Hij probeerde er nog het beste van te maken door een stuk tegen 2 pionnen te offeren, maar hij kreeg hiervoor onvoldoende compensatie. Na ruim 30 zetten had Eddy de vis op het droge en moest Tony capituleren. Hoewel Tony’s eindsprint in de interne competitie dus duidelijk haperde had hij in een eerdere fase een mooie serie neergezet en daardoor kon hij de competitie als 3e besluiten, een mooi seizoen dus!
Chris Tromp kreeg te maken met de man in vorm, Henry Houweling. Er kwam een stelling op het bord die wel enigszins deed denken aan zijn wedstrijd tegen Henk Bootvorige week. Opnieuw kon hij een paard naar e4 dirigeren en was hij tevreden met zijn stelling. Maar door zijn paard tegen de loper op d2 te ruilen en lang te rokeren zoekt hij wel de vuurlinie op en had Chris volgens de computer +2!
Wim Rietveld ontving Henk van Houwelingen in zijn fraaie corona-vrije ambiance, waar Henk Boot voor de beker ook al eens bewonderend naar de modelspoorbaan van Wim had mogen kijken. Nu was dat genoegen voor Henk van Houwelingen. Er kwam een wilde opening op het bord, waarin er veel tactische mogelijkheden in de stelling zaten. Wim ging hier beter mee om en kwam steeds beter te staan. Ook al gaf de computer tegen de 20e zet weer een kleiner plusje voor wit aan (+ 0.95), was duidelijk dat Henk iets moest verzinnen om de aanval van Wim in te tomen. Hij toverde een kwaliteitsoffer uit de hoge hoed (Te8xe3),
Louis Rutgers kreeg te maken met Jan Post. Jan had er deze avond zin in en was in een erg optimistische bui. Louis hield een pionnetje extra over, maar moest enorm zwoegen om de verdediging van Jan definitief te breken. Uiteindelijk resteerde een eindspel waarin Louis weliswaar dat pionnetje extra nog steeds had, maar dankzij de lopers van ongelijke kleur kon Jan toch nog een halfje binnenslepen na deze spannende en onderhoudende partij.
Arjen Uittenbogaard nam het op tegen Mark Couwenberg. Mark wilde er geen verdere woorden aan vuil maken dan: “het was knoeien” en Arjen won dus.
Ton Lodder moest het in de laatste wedstrijd van het seizoen opnemen tegen Ernst Delwel. Ton trakteerde Ernst op een hem onbekend gambietje, maar Ernst vond de eerste goede zetten. In ruil voor een pion kreeg Ton toch de overheersende stelling en kon langdurig de zwarte rokade verhinderen. Ernst werd in een wat passieve stelling geduwd, maar toen Ton op een gegeven moment de scherpste voortzetting miste, kantelde de wedstrijd langzaam, zodat Ernst alsnog kon rokeren en zijn stukken actiever plaatsen. Toen hij met een kleine combinatie een kwaliteit buit maakte, was hiermee de weg naar winst definitief ingeslagen.