Ronde 3 KNSB op 5-11: De Giessen en Linge – Krimpen aan den IJssel 3

De overwinning in het verre Zeeuws Vlaanderen smaakte natuurlijk naar een “passend vervolg”. Onze tegenstanders, Krimpen aan den IJssel 3, waren weliswaar qua rating onze minderen, maar ze hadden de vorige ronde het sterke Charlois 3 verslagen. Dus eenvoudig zou het niet worden.
Hoewel Tijmen Schakel vanwege ziekte moest afzeggen, kon teamleider Jeroen Brandsma zijn agenda zo aanpassen dat hij kon spelen. Dus waren we best compleet.
Er ontstonden op meerdere borden flinke gevechten en het eerste resultaat kwam van Hans Karelse op bord 8. Hij werd geconfronteerd met een bekend gambiet en had alle moeite de vervolgoffers van zijn tegenstander te neutraliseren. Hans moest zijn koning van de koningsvleugel naar de damevleugel laten marcheren, daarbij ook wat materiaal teruggevend, en kon daar overleven. Het bleek voldoende voor de overwinning, maar Hans vertrouwde me na afloop toe, dat hij zijn tegenstander in de analyse na afloop toch kon laten zien, waar zwart de winst had gewist. Kortom een gelukkige overwinning, maar daarom nog steeds eentje  die telde. Op bord 5 speelde Louis Rutgers een rustige opening, lette goed op en stond na ruil van flink wat materiaal in een dame-toreneindspel wat makkelijker dan zijn tegenstander dankzij een witte isolani op d4. Hoewel hij met zijn zware stukken diep doordrong in de witte stelling, was dit onvoldoende voor de winst. Remise was de niet helemaal onverwachte einduitslag.
Daarna ging het crescendo bij Tony Else op bord 7. Tony kwam goed uit de opening. Al werden over en weer wel enkele onnauwkeurigheden begaan, de laatste kwam op het witte conto. Tony kon zijn tegenstander daarna in het nauw brengen, een tweetal pionnen en de partij winnen.
Helaas ging het ook deze keer bij Tim Schakel op bord 2 mis. Hij kwam goed uit de opening, maar miste enkele tactische voortzettingen, waardoor hij groot voordeel had kunnen behalen. 

  Pe5 met de dreiging Pxc6 was heel sterk geweest. Desondanks bleef hij beter staan, ook toen zijn tegenstander een gevaarlijk uitziende koningsaanval op touw zette. Na een ongelukkige zettenreeks van zijn tegenstander kon Tim plotseling de zwarte dame insluiten. Tim keek ernaar, maar waarom hij het toch niet “zag” blijft een raadsel. Beginnende tijdnood zal een rol gespeeld hebben, maar was volgens Tim geen excuus. “Ik speel momenteel gewoonweg belabberd”, zo zei hij na afloop. Hij koos voor een afwikkeling naar het eindspel waarbij hij dacht winstkansen te hebben, maar in werkelijkheid stond het gelijk. In tijdnood ging het vervolgens bergafwaarts en verloor hij zelfs nog. “Het niveau zal fors opgekrikt moeten worden om na twee slechte partijen de oude draad weer op te pakken”, was zijn conclusie.
Na 4 partijen hadden we dus een bescheiden 2,5-1,5 voorsprong. Nog 4 partijen te gaan!
Daarna werd door Henk Boot op bord 3 na een zeer enerverende en verre van foutloze partij een halfje binnen gebracht. Hij kreeg een opening tegen die hijzelf ook met wit speelt, zodat de zetten hem niet al te veel tijd kosten. Zijn tegenstander was meer zoekende. Na 15 zetten in overigens gelijke stelling had wit al 45 minuten verbruikt en Henk slechts 15. Henk consolideerde op de 18e zet met a5 zijn mooie damevleugel maar het “pionoffer’c4-c3 met hierna Pe5-c4 was veel sterker geweest (diagram). 

Toen Henk even later de witte loper op b1 “vergat” en zich liet verleiden tot Pxe4 stond hij zelfs erg slecht. Toen wit na 23. … Pe3 het fraaie 24. Le4!! (diagram) 

   miste en Tfc1 speelde kwam de stelling weer in evenwicht. Vervolgens deed wit het niet erg handig met minder dan 10 minuten op de klok voor ruim 10 zetten. Maar Henk tastte nogmaals mis op zet 33 toen hij Txf4 speelde ipv het vrijwel direct winnende Td4!! 

Jammer natuurlijk, nu verwaterde Henk’s voordeel en hoewel hij later nog een kans op voordeel miste, was het daarna volgende voordeel voor wit beperkt en eindigde de partij uiteindelijk na ruim 60 zetten in remise.
Helaas ging het mis bij Jeroen Brandsma op bord 6. Hij stond na de opening zeker niet slecht, Hij had ruimtevoordeel en uw verslaggever zag wel mogelijkheden voor Jeroen, maar of dat allemaal reëel was heb ik niet kunnen verifiëren. Zelf gaf hij aan rond de 20e zet dat zijn plan minder goed was dan hij eerst had gedacht. Uiteindelijk verloor Jeroen op een gegeven moment een pion en dit bleek de weg naar het einde in te luiden en hij moest uiteindelijk het punt aan zijn tegenstander laten.
Dat bracht de stand dus op 3-3 met nog de partijen van Jaco en Eddy te gaan.
Jaco Vonk speelde op bord 1 een gelijk opgaande partij. Het begon met wat onschuldige schermutselingen op de koningsvleugel. In de volgende stelling (diagram)   

miste wit de kans op voordeel met het schijnoffer 29. Pd5!! Dit schijnoffer had Jaco moeten weigeren en een kwaliteit moeten geven na gxh4. Zijn nadeel zou dan beperkt zijn geweest. Maar toen zijn tegenstander even later zijn paard offerde voor een aanval met twee centrumpionnen, moest Jaco goed opletten, maar met de nodige moeite kon hij de witte aanval pareren en op de 49e zet de volle buit binnen halen.
Restte de partij van Eddy Korevaar op bord 4. Hij speelde tegen een jong talent, die het laatste jaar zo’n 250 ELO-punten is gestegen. De tegenstander speelde de opening snel, maar bij de overgang naar het middenspel deed hij het minder goed en kwam Eddy steeds beter te staan. Maar het lukte Eddy niet de definitieve genadeslag uit te delen en het voordeel verzandde. Toch kon hij zijn eigen verdediging goed op orde houden en miste op de 41e zet zelfs een vrij directe winstvoering. Maar zoals het ging, moest Eddy nog alle zeilen bijzetten, maar kon uiteindelijk het benodigde halfje binnen halen, waarmee de teamoverwinning een feit was.
Al met al een tamelijk moeizame overwinning, waarbij het enerzijds meezat bij Hans, maar waarbij bij Tim, Henk en Eddy en mogelijk ook Jeroen er meer in had gezeten. Maar goed, we blijven in de bovenste helft needraaien. De volgende wedstrijd tegen en in Bergen op Zoom biedt ongetwijfeld weer nieuwe perspectieven.