De belangrijkste partij in de 6e ronde was het treffen tussen Louis Rutgers en Jeroen Brandsma. Jeroen speelde zijn eigen opening, maar kwam toch na een aantal zetten in een andere opening terecht, die Louis vaker speelt en die voelde zich ook duidelijk beter thuis in de stelling. Louis stelde zijn stukken goed op en na een mindere zet van Jeroen, was de dreigende pionopstoot e5-e6 een geduchte dreiging. In de hierna volgende strijd kwam Louis een pionnetje voor met nog steeds een betere stelling. Later werd het materiële voordeel vergroot, Louis kwam zelfs een stuk voor. In het eindspel bleef Louis rustig naar goede zetten zoeken en liet zich niet meeslepen door de tijdnoodperikelen van Jeroen. Met omzichtig manoeuvreren loodste Louis zijn vrije b-pion naar de overkant en besliste daarmee de partij. Omdat Henk Boot en Jaco Vonk een externe wedstrijd speelden, nam Louis door deze overwinning de koppositie van de ranglijst over van Henk Boot en is daarmee al de vijfde koploper na zes ronden!
Henk van der Hoek en Tony Else kwamen in een positioneel moeilijke stelling terecht. Op de damevleugel was de zaak redelijk dichtgeschoven. Terwijl Henk met een toren via de open d-lijn trachtte grip te krijgen op de stelling van zijn tegenstander, liet Tony zijn paarden op e4 en g4 snuffelen aan de pionnen van de witte koningsvleugel. De partij was redelijk in evenwicht, maar toen Henk koos voor dameruil, bleek dat niet goed. Hierna hield wit namelijk een opgesloten kreupele witte loper op de damevleugel over, terwijl Tony een krachtig exemplaar op d3 had staan. Hierna was het pleit in hogere zin beslecht, zoals door Tony overtuigend werd aangetoond.
Chris Tromp verschalkte John Dessens met een loperoffer en voerde even later de krachtzet d6-d7 uit waarmee hij een zwarte dame op c8 en ongedekte toren op e8 aanviel (er stond nog een paard op d8). Dat betekende natuurlijk het eind van de partij.
Robin Tenhunen stond op een gegeven moment tegen Bert van Hees weliswaar een pion voor, maar de strijd was zeker nog niet gestreden en Bert won uiteindelijk.
Henry Houweling nam het op tegen Arjan Uittenboogerd, die het ook deze avond niet zo goed met zijn dame kon vinden. Henry wist er wel raad mee en won vlot.
Rob van Driel kreeg van André van Wingerden één van diens bekende openingsvarianten te bestrijden, maar hij dat deed dat niet goed en André haalde de winst soepeltjes binnen.
Sebastiaan Visser kreeg te maken met de aanvallende bedoelingen van Taco van de Poll, die vervaarlijk zijn stukken naar de witte koningsvleugel dirigeerde. Toen de stofwolken waren opgetrokken had hij daarbij toch teveel materiaal verloren en Sebastiaan trok aan het langste eind.
Verder waren er overwinningen voor Wim Rietveld, Bert van Geldere, Huig Visser en Henk van Houweling.
Het KNSB-bekerteam moest aantreden tegen Rokado, een team dat in de tweede klasse speelt, terwijl wij in de vierde klasse spelen. Een zware dobber dus, zoals ook bleek uit het aanzienlijke ratingoverwicht dat onze tegenstanders aan alle borden hadden. Hans Karelse op bord 4 probeerde op de koningsvleugel een aanval van de grond te krijgen, maar had daarmee geen succes. Zijn tegenstander deed hetzelfde op de damevleugel en brak daar vrij eenvoudig door de verdediging van Hans heen. Ook Eddy Korevaar op bord 3 redde het niet. In het middenspel ontstond een grappige stelling met een wit-zwart-wit-zwart pionnenrijtje op de e-lijn. Eddy’s tegenstander zette energiek de aanval in richting zwarte koning en nadat de stelling geopend was bleef Eddy met een zwak pionnetje op e6 zitten. De zwarte stelling kraakte aan alle kanten en wit kon zijn aanval met een mooie combinatie bekronen. Beter ging het met Henk Boot op bord 2. Hij moest weliswaar een opening bestrijden die door hem niet zo plezierig wordt gevonden, maar deed dat rustig. Op een gegeven moment rond de 15e zet kreeg hij een mooi pionnencentrum met de mogelijkheid van een opstoot e4-e5 en zwart was gedwongen tot een passieve verdediging. Toen Henk deze opstoot voorbereide door zijn zware stukken achter de pionnen op de e- en f-lijn te plaatsen en zijn witte loper zelfs naar het veld e6 te dirigeren, zag het allemaal wel rooskleurig voor hem uit. Hoewel Henk dacht met de opstoot e5 en het ruilen van materiaal voordeel te krijgen, viel dat nogal tegen. Na een eerder remiseaanbod van zwart te hebben afgeslagen bood hij het zelf maar aan op de 39e zet. Overigens was zijn laatste zet van bedenkelijk allooi en had zwart toen voor het eerst kans op een fors voordeel, maar gelukkig voor Henk nam zwart het aanbod aan. Hiermee was de wedstrijd welsiwaar verloren, maar er viel mee te leven, temeer daar Jaco Vonk op bord 1 geen enkele winstkans in zijn partij heeft gehad. Een onnauwkeurigheid van Jaco kostte hem in de opening een pion en hoewel hij nog zeer langdurig en hardnekkig tegenstand bood, kwam hij in een heel lastig toreneindspel met een pion minder terecht. Een witte vrij b-pion kon ver oprukken tot b7 en een witte toren op b8. Toch had hij daarin nog wel remise kansjes, maar in het eindspel maakte Jaco een verkeerde keuze met de breekzet g5. Hij had beter voor een sluip-door kruip-door route met de koning kunnen kiezen om deze zo voor de eigen pionnen te krijgen en wit niet de mogelijkheid te geven om met de toren op b8 een tempo te winnen met een schaakje en dan te promoveren. Overigens een bekend thema in toreneindspelen, dat ook nog op de lustrumavond door Herman Grooten werd belicht. Maar na de breekzet g5 was het eindspel echt verloren, al was Jaco uiteindelijk als laatste klaar. Al met al een forse, maar niet geheel onverwachte nederlaag.
Terug naar nieuwsoverzicht