Terug naar nieuwsoverzicht

Twee externe wedstrijden op dinsdag 17 januari

Het eerste team reisde af naar Zeist. Zou het nieuwe jaar betere kansen bieden dan het eerste deel van het seizoen dat in Niewaal zo smadelijk eindigde met een 6-2 nederlaag? In ieder geval waren we compleet, altijd plezierig voor de teamleider. In de beker hadden we tegen Zeist een thuiswedstrijd gehad en met 3-1 gewonnen. Dus, wie weet.
Het begon overigens niet al te best. Op bord 8 stond Arjan Uittenbogaard al snel moeizaam en kon het niet bolwerken, 1-0 achter dus. Achteraf vertelde hij dat hij wat te gulzig naar de witte koningsstelling had gekeken en de dreigingen van de tegenstander had onderschat. Hierna bracht Tijmen Schakel een half punt binnen. Na vroege dameruil volgde een witte lange rokade, maar ook zwart had de koning naar c7 gemanoeuvreerd en bovendien een toren op een open a-lijn. Hoewel Tijmen het op de damevleugel wel probeerde, hield zwart alles stevig onder controle en Tijmen was, zo zei hij later, bang met een slechte stelling te worden opgescheept en een pion op b4 te verliezen. Dat kon hij gelukkig voorkomen en ook het overige nadeel bleef blijkbaar binnen de perken, remise was de uitslag. André van Wingerden op bord 6 had de afgelopen week “het licht” gezien (in Finland) en dat werkte inspirerend. Hij speelde weer eens een bekende agressieve opening en kon dankzij een pion op g3 en de loper nog op f1 met Dd5 de korte rokade van wit verhinderen. Wit schrok blijkbaar zo dat hij Dxc4 niet zag, want dan had hij de zwarte dame na Dxh1 met Pf3 “even” in de bezemkast kunnen opsluiten (diagram).

Omdat aan andere kant van het bord een rokade ook niet lukte, bleef de witte monarch noodgedwongen in het centrum. André mobiliseerde zijn stukken en richtte zijn d-pion richting witte koning. Hoewel de stelling nog redelijk gelijk was, moest wit toch op zijn tellen passen. Dat deed wit onvoldoende want hij overzag dat na 33. Td1 (diagram)

dat zwart met het tussenschaakje Ta3+ de witte koning in het schootsveld van het zwarte paard moest brengen. Met Txa5 ruimde André de verdediger van het veld c3 op, zodat de dreiging Pc3+ de toren op d1 zou kosten. Wit gaf dus op.
Gezien zijn goede ervaring twee weken eerder tegen Henk Boot, bediende Hans Karelse zich op bord 4 van dezelfde opening. Hij kwam goed uit de opening, maar was op zijn 13e zet naar eigen zeggen te optimistisch. Niettemin had Hans nog voldoende dreigingen, zodat zijn tegenstander nog steeds op zijn qui-vive moest zijn. Toen wit overhaast besloot tot 29. a7 kon Hans het evenwicht weer herstellen met Ta8. (diagram)

Ruim 10 zetten later was er een toreneindspel ontstaan dat sterk neigde naar remise (diagram).

Na Th6+ speelde Hans Ke7 en bood remise aan en ongetwijfeld heeft zijn tegenstander er later spijt van gehad dat hij dit aanbod afwees en op winst speelde. Hij kreeg echter de kous op de kop toen hij zijn koning na een eerder e4 naar e3 speelde en Hans met Th1 zijn vrijpion op de h-lijn richting h1 kon sturen. Zo stonden we halverwege met 2,5-1,5 voor! Die “weelde“ hadden we dit seizoen nog niet gehad!
Maar zouden we de voorsprong in de “tweede helft” kunnen vasthouden? Jaco Vonk, vanzelfsprekend op bord 1, zag ik een opening spelen die hij ook al eerder had toegepast. Ook nu ging het erom of hij met de opmars f4-f5 de zwarte verdediging stuk kon spelen. Hij zette een toren op de redelijk open g-lijn en zijn andere toren kwam via de c-lijn binnen op c7. Toch was het niet duidelijk hoe hij er door moest komen en zoals hijzelf later aangaf miste hij in de volgende stelling 33. Le6+! gevolgd door Lf7! (diagram)

Torenruil had Jaco’s koning binnen het bereik van de zwarte e-pion gebracht en dan had hij zijn eigen e-pion beslissend naar voren kunnen brengen. Nu kon zijn sterke tegenstander counteren en met de winst gaan strijken. Jaco baalde dus vreselijk….Zijn tegenstander had voor zijn partij overigens op een gegeven moment wel een jas nodig om zich warm te houden, want echt warm was het echt niet in deze schaakruimte, maar dat bleek geen verlaging van de stand van de thermostaat te zijn, maar een nieuw exemplaar dat nog niet goed was “ingeregeld”. Helaas dus weer gelijk.
De volgende uitslag kwam van Henk Boot op bord 2. Henk kwam met gelijk spel uit de opening en vond dat zijn tegenstander wel erg op remise uit was. Na afloop ontkende zijn tegenstander dat overigens, omdat die vond dat hij steeds moest verdedigen. Rond de 20e zet vond Henk dat hij wat lekkerder stond, zeker met zijn niet ongebruikelijke tijdvoordeel. Toch was de computer onverbiddelijk: de stelling was volkomen in evenwicht tot de 35e zet, toen wit besloot de toren op e5 te ruilen. diagram

Henk vond dat prima, veld d6 kwam mogelijk vrij voor de koning en de e7 pion kon geen gemakkelijk aanvalsdoel voor wit meer worden. Maar ook kon de resterende zwarte toren zijn vizier na 37. …. Td8 van de g4 pion naar zijn soortgenoot op d5 verplaatsen. Deze werd verorberd en ook een pion op b5. Hiermee ging Henks voordeel richting -2 en hij begon winstkansen te ruiken. Nadat er een zwarte vrijpion op de a-lijn verscheen, probeerde Henk deze met zijn toren te ondersteunen, al was het overtuigender geweest met de toren naar de d-lijn terug te keren. Op ons niveau is het nu eenmaal vaak lastig vanuit een mooie stelling in een eindspel de meest rechte weg naar de winst te vinden. Maar ach, op het TATA-toernooi zien we ook grootmeesters wel eens van het rechte pad afdwalen….
Maar goed, echt verkeerd was het zeker (nog) niet wat Henk speelde. Maar op de 55e zet speelde Henk f5 en had nog zo’n 20 minuten op de klok, maar zijn tegenstander had de laatste 15 zetten snel gespeeld: zijn resterende tijd was van zet 40 tot zet 55 slechts geslonken van 6 naar 5 minuten! Deze (noodzakelijke) haast verklaarde misschien waarom hij na 55. … f5 van Henk koos voor gxf5, terwijl g4-g5 volgens de computer weer tot een gelijke stand zou hebben geleid. Toen Henk even later dacht de witte pionnen op b5 en c5 te moeten aanpakken ten koste van zijn fraaie a2 pion, was ook dat een misrekening. Ook nu was de stelling opeens weer in evenwicht! Henk realiseerde zich zijn misrekening maar had nog steeds wat initiatief en vooral tijdvoordeel. In de volgende stelling (diagram)

vond wit het belangrijk het veld e2 onder controle van zijn koning te houden, waar het heen en weer gaan met Kg4 en Kf3 voldoende zou zijn geweest voor remise. Nu kon Henk na het gespeelde Tc3 net als Hans zijn toren winnend naar de eerste rij zetten! Oeps, geen onterechte, maar wel een gelukkige overwinning waarmee we weer voorkwamen: 3,5-2,5.
Bram Capelle kreeg op bord 7 te maken met een Oekraïnse tegenstander, die na de opening de half-open C-lijn bemachtigde en zo stevige druk zette op de stelling van Bram. Met wat kunst- en vliegwerk kon Bram die druk weerstaan. Op de koningsvleugel verkreeg hij vervolgens aanvallend tegenspel. Na de nodige afruil van materiaal ontstond er een eindspel van dames, 2 lichte stukken en 4 pionnen met voor Bram een gedekte pion op h7. Maar dat kleine voordeel bleek onvoldoende voor de winst en tot beider tevredenheid werd remise overeengekomen. Nog steeds een kleine voorsprong dus: 4-3.
De einduitslag werd dus bepaald door de verdstrijd van Louis Rutgers op bord 5. Hij had die dag al met de dagvierkampen bij het TATA-toernooi meegedaan, dus het zou zsowieso een zware partij worden. Dat werd het ook. Er ontstond een stelling met tegengestelde rokades. Hoewel Louis met Dxa6+ wel op een gegeven moment een pionnetje kon winnen, was bij gebrek aan ondersteunende stukken niet te zien hoe hij zijn aanval tegen de zwarte koning zou kunnen versterken. En dan zou zijn dame wel node aan de andere kant van het bord worden gemist. Zwart kon de witte koningsstelling wel min of meer openbreken en hij bleek toch voldoende kansen te hebben om Louis in het nauw te brengen. Uiteindelijk verbrokkelde de witte stelling en moest Louis de eer aan de tegenstander laten die daarmee de einduitslag op 4-4 bepaalde. Al met al moeten we misschien niet ontevreden zijn met dit ene matchpunt want bij Hans en Henk zat het zeker niet tegen, maar ja… Maar gelukkig zijn we van de hatelijke 0 af. De volgende wedstrijd mogen we er tegen het sterke DBC weer voluit tegenaan op dinsdag 7 februari.

Overigens werd in De Til nog een wedstrijd voor de interne competitie gespeeld: Chris van Wieringen verloor van Jan Post.

Het tweede team in de SOS-competitie moest met 2,5-3,5 voor de koploper En Passant 3 uit Bunschoten-Spakenburg. Remise was er voor Bert van Geldere, terwijl op der laagste borden Mattias Stok en David Carlsson een vol punt scoorden. Helaas gingen aan de hoger borden de tegenstanders met de volle winst strijken en verloren Bert van Hees, Christian Boudewijn en Rob van Driel. Waarbij kan worden aangetekend dat de tegenstanders gemiddeld per bord 125 ELO-punten meer hadden, kortom zeker een goed resultaat van het team.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *