In de interne competitie werden maar enkele wedstrijden gespeeld vanwege de externe wedstrijd. Huig Visser en John Dessens kregen een interessante stelling op het bord, waarin het leek dat wit aan een centrumaanval kon gaan denken, maar beiden waren blijkbaar in een vredelievende stemming en er werd al snel tot remise beslten. Dat resultaat kwam een stuk later ook tot stand in de partij tussen Robin Tenhunen en Henry Houweling. De partij oogde voor de buitenstaanders redelijk in evenwicht. Er werden flink wat stukken geruild en uiteindelijk koos Robin ervoor het op een pionneneindspel te laten aankomen. Hij had goed gezien dat de stelling in het eindspel goed in evenwicht bleef en ook hier dus een remise als resultaat.
Bram Capelle kreeg door Bert van Geldere een vertrouwde opening voorgeschoteld. Hij stelde zich goed op, had de betere pionnenstructuur en zeker toen hij kon bewerkstelligen dat zwart niet kon rokeren, kwam hij duidelijk in het voordeel. Dat werd langzaam maar zeker uitgebreid. Al duurde het definitief binnen halen van de buit nog een hele tijd, ze waren als laatste spelers klaar. Bram won dus overtuigend.
De thuisspelers Ton Lodder en Gijs Bos konden het niet bolwerken tegen Bert van Hees en Taco van de Poll en verloren.
Voor de externe wedstrijd, de 5e van de 8 te spelen wedstrijden, moest voor het eerst dit seizoen een beroep op invallers worden gedaan. Arjan Uittenbogaard was verhinderd en in Henk van der Hoek werd een goede vervanger gevonden. Maar ook Jeroen Brandsma was helaas niet in staat om te spelen, ook hier konden we beschikken over een uitstekende remplaçant, namelijk Ernst Delwel. Overigens ook onze tegenstanders moesten een tweetal invallers optrommelen, waarvan de tegenstander van Ernst wel heel erg “last minute” de auto in moest worden geloodsd. Om niet met een lege maag uit Bussum naar Giessenburg te komen, werd een ommetje langs een snackbar gemaakt, zodat nog wat frites en kroketten konden worden ingenomen. Ernst liet zich op bord 8 door deze geuren niet van de wijs brengen, stelde zich tegen met wit in een hypermodern gespeelde opening goed op. Zijn tegenstander reageerde goed, speelde weliswaar zijn centrumpionnen op, maar dit was maar wat optisch “gedoe” en in werkelijkheid stond Ernst al snel makkelijker en actiever met mooie torens op de e-lijn en potentiële dreigingen met een loperoffer (Lxh6) in petto. Indien zwart op zet 22
Helaas ging het op bord 3 mis bij Hans Karelse. Hij kwam vanuit de opening in een vrij lastige stelling terecht, een dame-toren eindspel met aan beide kanten nog flink wat pionnen. Wit kon denken aan het laten oprukken van zijn centrumpionnen en deed dat ook. Op een gegeven moment kon wit een doorslaggevende aanval opzetten met materiaalwinst en winst van de partij. Achteraf werd duidelijk dat Hans nog wel kans had gehad als hij zijn b-pion had geofferd om een sterke vrijpion op de c-lijn tegenspel te creëren. Helaas loopt het bij Hans in de externe competitie niet echt lekker, terwijl hij de interne competitie uitstekend scoort.
Ook bij André van Wingerden op bord 6 ging het niet goed. Halverwege de avond vertelde hij dat hij moeilijk stond, maar later kon hij toch een zwarte pion diep in de witte stelling op f2 laten arriveren. Echter, verzilveren van deze pion lukte niet en na enkele minder nauwkeurige zetten van André kantelde de wedstrijd en ging de tegenstander er met de winst van door.
Zelf bracht Henk Boot op bord 2 de partijen weer in evenwicht. Hij kende de opening duidelijk beter dan zijn tegenstander. Hij koos voor een mooie pionnen opstoot in het centrum met f2-f4, maar hier had het verrassende Df4! gelijk materiaal gewonnen vanwege de op een kluitje en elkaar in de weg staande zwarte stukken. Maar zoals het ging, kreeg hij ook duidelijk voordeel al gaf de computer thuis natuurlijk nog betere mogelijkheden aan! Uiteindelijk koos hij rond de 30e zet voor kwaliteitswinst met 28. Le7-f6 (diagram)
Bij Louis Rutgers ging het helaas mis. Hij had naar ik begreep best een goede stelling opgebouwd, maar “ergens” ging het fout en eindigde het duel met een nederlaag.
Daar tegenover was onze andere invaller, Henk van der Hoek op bord 6, beter bij de les. Hoewel hij vanuit zijn opening geen duidelijk voordeel kreeg, was de stelling lang in evenwicht. Hoewel zijn tegenstander Henk’s opening niet kende, speelde hij goed en drong Henk zelfs wat in het defensief, maar dat kostte hem wel erg veel tijd…. Henk moest zijn heil op de koningsvleugelgaan zoeken en deed dat omzichtig. Rond de 20e zet werd er in het centrum nogal wat geruild, waardoor de stelling meer open kwam te liggen. Toen Henk op de 26e zet Lf3 (diagram)
Dat “kwartje” viel bij Tony Else op bord 4 helaas de verkeerde kant op. Via zij gebruikelijke opening had hij een prima stelling opgebouwd, maar het verzilveren van het voordeel kostte veel, te veel tijd. In de eindfase in hevige tijdnood ontstond er een soort “flipperkast”-schaak, waarbij Tony opeens materiaal en daarmee de partij verloor.
Als laatste was het aan Jaco Vonk op bord 1 de stand weer recht te te trekken. Dat lukte na een ogenschijnlijk rustige partij, waarbij Jaco in eerste instantie zoals hij zelf zei, wat moeizaam op gang kwam. Er was weliswaar een klein plusje voor wit in een stelling met tegengestelde rokades. Op een gegeven moment had wit met een schijnoffer de mogelijkheid de witte druk verder op te voeren. Dit was echter een behoorlijk ingewikkelde manoeuvre en werd door wit niet gemist. Hierna kon Jaco het initiatief overnemen en met kleine middeltjes en vaste hand het voordeel uit te bouwen en uiteindelijk de winst naar zich toe kon trekken. Hiermee kwam de uitslag 4-4 tot stand, 4 winstpartijen, 4 nederlagen zonder remises, waarmee we onszelf denk ik een klein beetje tekort hebben gedaan. De volgende wedstrijd zal zijn bij Moira-Domtoren, dat deze ronde dankzij hun eerste overwinning de laatste plaats in onze poule heeft verlaten.