“Mooier kan ik het helaas niet maken…”, zo eindigde Eddy zijn verslag van de behoorlijk rampzalig verlopen KNSB-wedstrijd tegen Krimpen aan de IJssel 2 van afgelopen zaterdag. Een vijftal van de ongelukkigen van die wedstrijd trad nu aan in de SOS-competitie tegen Denk en Zet in het regenachtige en herfstige Vinkeveen. Weliswaar waren wij qua rating wel favoriet, maar ja, dat is zeker niet altijd een garantie voor succes.
Toch begon de wedstrijd er voor ons al snel zonnig uit te zien. André van Wingerden speelde op bord 7 de opening origineel en agressief. Zijn tegenstander voelde dat hij op zet 8 een heel slecht idee had, maar voerde dat idee toch uit. Oeps, dat kostte hem een stuk en waardeloze stelling. Op zet 13 en voor 21.00 uur noteerde André het eerste punt. Een goed kwartiertje later volgde de beslissing bij zijn buurman Arjan Uittenbogaard op bord 8. Hij had met zwart al een wit stuk buitgemaakt en toen er door een dubbel aanval nog meer materiaal van wit verloren dreigde te gaan, hield wit het hier ook al voor de 20e zet voor gezien. Kortom een razendsnelle en comfortabele 2-0 voorsprong.
Daarna duurde het wel even voor de volgende beslissing viel. Op bord 5 speelde Tijmen Schakel een goede partij, maar zijn tegenstander was goed bij de les en hield de stelling redelijk in evenwicht. Toch speelde het wat makkelijker voor wit en toen de stelling openging had Tijmen plotseling vervelende dreigingen tegen de zwarte koning. Een toren op de 7e rij en een loper op c3 maakte het zwart onmogelijk zijn pion op g7 voldoende te dekken. Na Txg7+ dreigde er allerlei aftrekschaakjes en die leverde Tijmen voldoende pionnen op voor de winst. Daarna volgde ook een goed resultaat bij Henk Boot, die voor de verandering eens plaats had genomen op bord 1. Dit ook tot verassing van de tegenstanders op bord 1 en 2 die daar Jaco Vonk hadden verwacht… Henk kreeg vanuit de opening snel een plezierige stand met een klein plusje. Er kwam een stelling met de bekende “zwakke pionnen” op e3, respectievelijk e6. Maar de witte pion was niet zwak in tegenstelling tot zijn zwarte collega. Zwart speelde eigenlijk steeds “in zijn achteruit” zoals hij na afloop vertelde. Het kostte hem ook flink wat tijd en vond daarom niet de juiste verdediging op 21. e3-e4 van wit (diagram).
Daarna ging het snel en ondanks de zwarte poging met wanhoopsoffers nog verwarring te zaaien, bleef Henk op zijn handen zitten en liet zich niet meeslepen met de tijdnoodzetten van zwart. Ook hier dus een overwinning, die de tussenstand op 4-0 in ons voordeel bracht.
Hierna volgde Jaco Vonk op bord 2. Vanuit de opening had hij duidelijk meer ruimte en daardoor wat makkelijker spel, maar zijn tegenstander speelde nauwkeurig en beperkte zijn nadeel tot een minimum. Gaande weg verdwenen steeds meer stukken in het doosje en vervlakte de stelling nogal. Jaco probeerde het in een toreneindspel nog wel, maar zijn tegenstander bleef goed bij de les en remise was uiteindelijk wel een logische uitslag. Hiermee was onze teamoverwinning overigens wel een feit. Kort erop kwam er ook een remise op het bord bij Eddy Korevaar, die was ingevallen voor Mattias Stok. Hij stond zeker niet slecht vanuit de opening, maar zijn pionnenopmars d4-d5 kwam iets te vroeg en zwart counterde adequaat op de damevleugel en kreeg het wat betere spel. Maar uiteindelijk bereikte Eddy de remisehaven. We stonden dus met 5-1 voor.
De laatste twee partijen waren de wedstrijd op bord 4 van Hans Karelse en van Louis Rutgers op bord 6. Bij beiden was het onduidelijk en de tijd begon voor beiden, maar ook voor hun tegenstanders nogal krap te worden. Tijdnood dus en er werd niet meer genoteerd (wat ook niet hoeft bij minder dan 5 minuten bedenktijd), alleen Louis noteerde rustig door, ook toen hij nog minder dan 2 minuten op de klok had, brrr…. vonden zijn teamgenoten, die zich evenals een flink aan tal Denk en Zetters rond de borden hadden opgesteld. De partij van Hans was ingewikkeld. Er stonden nog veel stukken op het bord, er waren wederzijdse dreigingen, al leken de witte dreigingen tegen de koning van Hans gevaarlijker dan die van Hans tegen de witte koning. Maar de witspeler keek vooral naar zijn eigen mogelijkheden en overzag de dreiging die Hans in de stelling kon vlechten met een kwaliteitsoffer op d4. Na het terugslaan met Txd4 had Hans een venijnig zetje c6-c5. “Natuurlijk” verplaatste wit zijn toren naar de koningsvleugel om zijn aanval beslissende kracht te geven. Maar oeps…., door deze pionzet kwam de loper op b7 tot leven en kon Hans met Dxg2 mat in één geven!! Eindelijk viel het kwartje deze keer voor Hans de goede kant op!
En dan de partij van Louis. Lange tijd stond Louis erg gedrukt en moest hij nauwkeurig spelen. Toch kreeg wit de overhand en uiteindelijk werd de zwarte koning in een hoekje op h8 gedrongen. Als verdedigers had de monarch slechts hulp van een paard op f8 en pion op g6. Maar wit kon er met dame en witte loper niet van profiteren. Langzaam verzandde het witte initiatief en moest hij ook opletten op een zwarte vrijpion op de h-lijn, die inmiddels werd ondersteund door de zwarte dame en een geactiveerd paard. Het initiatief ging over in de handen van de nog immer noterende Louis, die zijn tijdsvoordeel steeds verder zag slinken. Al enige tijd hadden beide spelers dankzij het increment < 1 minuut op de klok. Het was dan ook wel begrijpelijk dat beide inmiddels enigszins amechtig hijgende combattanten het wel goed vonden en werd het witte remisevoorstel aangenomen. Ook hier oeps.. want dit soort tijdnood duels lopen nogal eens anders af dan eerder werd verwacht. Maar goed, een verdiende en niet ongelukkig groot uitgevallen overwinning (6,5-1,5), zodat de terugreis in een beter humeur kon worden aanvaard dan afgelopen zaterdag.