Verslag ronde 10 interne competitie op 13 november

Henk Boot nam het op tegen Henk van der Hoek. De witspeler koos voor een rustige openingsopzet en dat leidde tot een gelijke stelling waarin wit rond de 15e zet wel wat ruimtevoordeel had met een paard op e5 en een 4-tal pionnen op de 4e lijn (c4 t/m f4) maar zwart pareerde met c5, waarna de eerste pionnen en stukken werden geruild. De witte Henk probeerde een klein voordeeltje te krijgen vanuit dit ruimtevoordeel en dat lukte toen de zwarte Henk op e6 met zijn f-pion en niet met zijn toren terugnam. Zwart bleef hierna gedrongen staan, zeker toen wit een toren op d6 positioneerde. Hoewel zwart probeerde deze toren af te sluiten van zijn compagnon, overzag hij hierbij dat zijn loper op d5 niet goed gedekt werd door de e6-pion. Deze stond namelijk “gepend” waardoor een dubbele aanval op een zwarte toren op d7 in de stelling verborgen zat. Hierdoor won wit een pion, al had hij het op dat moment zelfs nog wat sterker kunnen spelen door eerst een stel torens op d7 te ruilen. Na met Dxe6+ een pion te hebben gewonnen, kon wit met zijn d-pion doorlopen en die was voor zwart niet meer te stoppen.
Het langste gevecht werd geleverd door Hans Karelse en Jeroen Brandsma. Hans ontwikkelde een aanval tegen de zwarte koningstelling, offerde twee stukken tegen een toren en twee pionnen, waardoor de zwarte koning er nogal “tochtig” bij stond. De lichte stuken van Jeroen leken wat op de damevleugel verdwaald en deden in ieder geval niet mee met de verdediging. Hans stormde met zijn pionnen, ondersteund door een tweetal torens naar voren en offerde nog eens een loper tegen twee pionnen, waardoor het aanstormende pionnencollectief er behoorlijk dreigend uitzag. Het was een moeilijke beslissing hoe de pionnenwals optimaal te gebruiken met nog maar zo weinig tijd op de klok en uiteindelijk wist Jeroen de dames te ruilen en op een gegeven moment een stuk terug te offeren waardoor de aanvalsmachine ontregeld raakte en uiteindelijk zwart zijn vrije a-pion kon laten promoveren en daarmee aan het langste eind trok. Hoewel het er dus op leek dat Hans “ergens” beter had kunnen aanvallen, bleef Jeroen toch akelig kalm in de verdediging en beloonde zichzelf dus met een zwaar bevochten overwinning.
Bert van Geldere speelde een sterke partij tegen Louis Rutgers. Hij zette de partij rustig op, maar was er als de kippen bij toen Louis met zijn b7-b5 weliswaar de manoeuvreerruimte van het witte paard op d2 inperkte, maar hiermee een flink tochtgat op b7 creëerde. De witte loper op g2 kon dan ook de toren op a8 oppeuzelen toen wit de weg voor dit “monster” vrijmaakte met een paar krachtige tussenzetten. Door deze materiaalwinst van wit kwam zwart in een verloren stelling terecht en hoewel Louis nog lang probeerde Bert tot een uitglijder te verleiden, was Bert daartoe niet bereid en trok het volle punt gedecideerd naar zich toe.
Bram Capelle kwam tegen Taco van der Poll weliswaar een pionnetje voor, maar voelde zich genoodzaakt dit kleinood terug te geven in de verwachting hiervoor initiatief te kunnen ontwikkelen. Zo ging het niet, want Taco kon listig met een dubbele aanval met zijn paard een dubbele aanval op een witte pion op f3 plaatsen en daarmee gelijk een paardvork met schaak uitvoeren, wat hem nog eens een extra stuk opleverde. Hiermee was Brams lot beslist.
Tijmen kreeg een prettige stelling vanuit de opening tegen Henk van Houwelingen en toen Henk in een al lastige stelling kwaliteitsverlies over het hoofd zag, was de winst voor Tijmen eenvoudig binnen te halen.
Peter Eijndhoven speelde tegen Bert de Boer. Het leek er lang rustig aan toe te gaan, maar op een gegeven moment maakte Bert een pionnetje buit en kreeg een heel goede stelling. Het einde werd versneld, toen Peter opeens een toren “in de aanbieding” deed.
Zijn zoon Edwin Eijndhoven bestreed Johan van der Heijden met een heel rustige en zeer onorthodoxe opening. De rust was echter van beperkte duur, want hij offerde al snel een stuk tegen twee pionnen en dwong de zwarte koning tot een lange rokade. Nadat hij het stuk teruggewonnen had, kon hij het materiaalvoordeel gebruiken om winnend uit de strijd te komen.
André van Wingerden won de uitwedstrijd bij Gijs Bos, maar Wim Rietveld redde het in zijn uitwedstrijd niet bij Ton Lodder.