Als ik het me goed herinner uit mijn middelbare schooltijd begon de Camera Obscura van Hildebrand (pseudoniem voor Nicolaas Beets) met de beroemde zin: “Hoe warm het was en hoe ver”. Nu dacht ik het boek nog thuis te hebben liggen (ter controle), maar ik kon het niet vinden. Dus het is echt een geheugentest net als het gewone schaken en dat viel in de extreme hitte van vorige week niet mee.
Wij waren als schaakclub met 3 leden vertegenwoordigd: Tim Schakel die al vaker had meegedaan, Jeroen Brandsma die dit keer voor het zesronden toernooi had gekozen en “nieuweling” Henk Boot.
Tim kon in de eerste ronde zijn ogenschijnlijk zwakkere tegenstander niet tot overgave dwingen en moest na lang proberen berusten in remise.
In ronde 2 speelde Tim tegen een oude bekende (tussenstand 1-1) en koos voor een aanvallende opzet. Het had echter ook verkeerd kunnen aflopen, maar zijn tegenstander was blijkbaar meer de kluts kwijt en gaf plotseling op, terwijl hij achteraf nog met eeuwig schaak had kunnen ontsnappen! Dat was natuurlijk een prettig mazzeltje!
In ronde 3 speelde Tim tegen Cato de Zoeten die recent Nederlands meisjeskampioen onder de 16 jaar was geworden en een zeer forse ratingwinst van 72 punten in één kwartaal had behaald. Tja, dat zijn de echte talenten. Tim speelde het actief en kwam zelfs duidelijk beter te staan, maar kon de winstweg niet vinden. Later had de balans naar de andere kant kunnen doorslaan, maar Cato zag op haar beurt die weg niet en de partij eindigde in remise.
In ronde 4 lukte het Tim met veel moeite vanuit een bekende opening een pion voor te komen, maar hij forceerde bij het zoeken naar winst en was achteraf blij dat hij niet de deksel op zijn neus had gekregen en met remise kon wegkomen.
In ronde 5 ging het echt lekker: een mooie aanvalspartij werd met winst bekroond!
In de zesde en laatste ronde koos Tim opnieuw voor een opening waar hij (nog?) niet zoveel ervaring mee had. Zijn tegenstander kreeg initiatief en Tim moest de juiste actieve verdedigingszet vinden. Maar hoewel remise als uitslag logisch was geweest, liet zijn tegenstander de dame insluiten en dat was dus einde partij.
Jeroen Brandsma en Tim reden elke ochtend gezellig met elkaar mee. De resultaten van Jeroen waren opvallend verschillend met wit en zwart. Zoals hij zelf zei klopte het zwarte systeem niet geweldig en drie nederlagen waren het gevolg. Maar hoe anders ging het met de witte stukken! Jeroen speelde steeds een rustige eerst opzet, maar na verloop van tijd ging regelmatig de vlam in de pan. Met wit scoorde hij goed: 2,5 uit drie was een mooi resultaat.
Hiermee kwamen zowel Tim als Jeroen op een uitslag die gezien hun rating verwacht mocht worden.
Maar zo ging het niet bij Henk. De eerste partij was weliswaar een vlotte en goede overwinning en ook de tweede partij wist Henk met geduld tot een goed einde te brengen. Via een minoriteitsaanval op de damevleugel won hij een pion en hield alle plussen in de stelling, temeer daar de zwarte aanval aan de andere kant niet veel voorstelde. Maar in plaats van lekker warm gedraaid te zijn, liep de warme motor vast in partij 3. Henk overzag op zet 15 iets “eenvoudigs” en moest om pionverlies te voorkomen zijn zwarte koning op d5 in een penning zetten! Het zag er niet uit, maar onmiddellijke winst was voor wit niet te zien. Hoewel de computer het nog redelijk gelijk vond, was dat in de beleving van beide spelers niet zo. Wit kreeg steeds meer initiatief, drong met toren en paard de zwarte stelling binnen die niet meer te houden was.
In ronde 4 speelde Henk tegen de al eerder genoemde Cato de Zoeten. Hoewel Henk de eerste fout maakte, werd deze niet herkend/afgestraft. Vervolgens ontwikkelde zich een bijzonder aardige en ingewikkelde partij waarin Henk waarschijnlijk te laat een pionoffer bracht. Er was nog eenmaal een kans voor Henk, maar toen hij die niet pakte, keerden de kansen en ging Cato er met de winst vandoor.
In ronde 5 speelde Henk de opening wat ongelukkig en was verbaasd dat zijn tegenstander opzet 17 remise aanbood. Overigens was er toen sprake van een gelijke stelling. Henk was die vrijdag dus vroeg thuis en kon op de TV de verkoelende sneeuw (en modderlawines) van de Tour de France nog life meemaken…
In ronde 6 probeerde Henk bij zwart de duimschroeven aan te draaien, maar achteraf stelde het minder voor dan Henk tijdens de partij dacht. Eenmaal was er een kans om een betere stand te bereiken, maar toen dat niet gebeurde verzandde de partij in remise. Kortom een voor Henk wat ongelukkig en matig verlopen toernooi. Hopelijk volgend jaar met wat lagere temperaturen en betere resultaten….
Op de website van het toernooi staan alle uitslagen, ook uit de andere groepen en heel wat leuke foto’s (www.schaken.nl/onk).
Leuk verslag, Henk.
Ik heb jullie prestaties in Dieren gevolgd.
Groet,
Rob